Powikłania po zarażeniu pneumokokami
Powikłania po pneumokokach dzielą się na wczesne i późne. Należy pamiętać, że najpoważniejszym powikłaniem po infekcji pneumokokowej jest śmierć chorego. Dlatego pneumokoki zaliczane są do groźnych bakterii.
Spis treści
- Powikłania po pneumokokach WCZESNE:
- Powikłania po pneumokokach PÓŹNE:
- Kto jest narażony na powikłania pneumokokami?
Powikłania po pneumokokach dzielimy na wczesne i późne. Powikłania wczesne to te, które występują natychmiast po zakażeniu bakterią dwoinki zapalenia płuc. Natomiast powikłania późne (nazywane także następstwami) występują do 4 tygodni po zakażeniu, a w niektórych przypadkach nawet do końca życia. Powikłania wczesne występują w ostrym okresie choroby i mogą być przejściowe.
Ważne: Aktualny kalendarz ciąży
Powikłania po pneumokokach WCZESNE:
- wodniaki/ropniaki podoponowe
- wodogłowie
- ropniak opłucnej
- zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego
- zespół hemolityczno-mocznicowy
- drgawki
- porażenie nerwów czaszkowych
- ostra niewydolność oddechowa
- ostra niewydolność krążeniowa
- zgon
Powikłania po pneumokokach PÓŹNE:
- ślepota/zaburzenia widzenia
- porażenie połowicze
- opadanie powiek
- padaczka
- nieprawidłowy rozwój psychiczny
- zaburzenia mowy
- zaburzenia zachowania
- trudności w nauce
- nieprawidłowy rozwój motoryczny
- hyperkinezy
- zaburzony chód
- zaburzenia koordynacji ruchowej
Najpoważniejszym powikłaniem po pneumokokach jest zgon pacjenta. Należy pamiętać, że na rozwój zakażenia u pacjenta ma wpływ wiele czynników, w tym wiek pacjenta oraz jego odporność. Najwięcej zgonów z powodu choroby pneumokokowej odnotowuje się u dzieci do 2. roku życia oraz w grupie osób starszych powyżej 65. roku życia.
Czytaj więcej: Pneumokoki (Streptococcus pneumoniae) - co to za bakteria?
Kto jest narażony na powikłania pneumokokami?
Pneumokoki, inaczej dwoinka zapalenia płuc, przenosi się drogą powietrzną lub kropelkową. Wystarczy przebywać w towarzystwie osób zakażonych, żeby się zarazić (przez kaszel, śmiech, itp.) - pneumokoki osadzają się zazwyczaj na błonach śluzowych gardła.
Wiele osób jest odpornych na szczepy pneumokoków zasiedlające jego drogi oddechowe, ale nie na szczepy "obce". Taka odporność nazywana jest nosicielstwem - bezobjawową formą zakażenia.
Do zarażenia dochodzi zazwyczaj we wczesnym okresie życia. Pneumokoki zasiedlają jamę nosowo-gardłową wkrótce po narodzinach dziecka. Wyniki licznych badań wskazują, że od 30% do 62% dzieci do 2. roku życia jest nosicielami pneumokoków.
Ogółem szacuje się, że do 90% dzieci i około 15% dorosłych jest okresowo nosicielami różnych odmian Streptococcus pneumoniae.
Zarażenie pneumokokami prowadzi do rozwoju chorób mniej lub bardziej inwazyjnych. Do tych mniej inwazyjnych zaliczamy m. in. zapalenie ucha środkowego, zatok przynosowych czy zapalenie spojówek. Z kolei do chorób inwazyjnych zaliczane są ostre zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenie krwi (bakteriemia) lub uogólnione zakażenie krwi (posocznica, tzw. sepsa).
Powikłania po zarażeniu pneumokokami uzależnione są także od tego, jaki rodzaj infekcji rozwinie się w organizmie. Należy pamiętać, że przeciwko zarażeniu pneumokokami uchronić nas mogą szczepionki na pneumokoki - obecnie na rynku dostępne są dwie szczepionki - jedna 10-walentna refundowana przez Ministerstwo Zdrowia dla wszystkich dzieci oraz 13-walentna, którą rodzice mogą kupić we własnym zakresie. Obydwie szczepionki chronią przed określonymi typami pneumokoków.
Polecamy: Szczepienia noworodków: warto wiedzieć! Wywiad z pediatrą-neonatologiem
