Natura na pomoc pęcherzowi

Jest źródłem wielu witamin i cennych elementów, a dzięki zawartości garbników ma właściwości ściągające. Stosowana wewnętrznie pokrzywa działa przede wszystkim na układ moczowy – ma działanie przeciwzapalne i diuretyczne (moczo- pędne), dzięki czemu łagodzi infekcje dróg moczowych, pomaga oczyścić organizm z toksyn i wspomaga filtrację w nerkach. Pokrzywa zapobiega też częstej w ciąży anemii. Możesz pić napary: łyżkę stołową liści pokrzywy zalej szklanką wrzącej wody i odstaw na 10–15 minut pod przykryciem, po czym wypij. Warto pić taki napar trzy razy dziennie. Dobrze jest też robić nasiadówki z odwaru: 4 saszetki liści pokrzywy (40 g) zalej litrem zimnej wody, zagotuj i utrzymuj w stanie wrzenia przez 10 minut (pod przykryciem). Gdy przestygnie i zrobi się ciepły – wlej do miski i usiądź w niej na około 20 minut.

Ziele nawłoci pospolitej zawiera flawonoidy, saponiny triterpenowe, garbniki i związki śluzowe, przede wszystkim jednak – glikozydy fenolowe (zwłaszcza lejokarbozyd), kwaśne polisacharydy, kwasy fenolowe i olejki eteryczne. Taka kombinacja sprawia, że nawłoć jest jednym z najsilniej działających moczopędnie ziół – zwiększa ilość wydzielanego moczu nawet o kilkaset procent! Obecność garbników działa przeciwbakteryjnie, a salicylany, kwas lejokarpowy i flawonoidy sprawiają, że nawłoć ma silne właściwości antyseptyczne i przeciwzapalne. Dzięki takiemu wszechstronemu działaniu nawłoć jest bardzo skutecznym wsparciem w leczeniu niemal wszystkich schorzeń układu moczowego – od infekcji pęcherza moczowego po kamicę, zapalenie kłębków i miedniczek nerkowych. W leczeniu stosuje się napary i odwary z ziela nawłoci.

Liście mącznicy lekarskiej zawierają rzadko spotykany zestaw związków chemicznych, m.in. glikozydy fenolowe (głównie arbutynę) oraz ich estry z kwasem galusowym, garbniki hydrolizujące, triterpeny (m.in. kwas ursolowy), flawonoidy, a także sole mineralne. Ten zestaw substancji wyjątkowo skutecznie zwalcza stany zapalne pęcherza i nerek, zwłaszcza przewlekłe i nawracające. Działa antyseptycznie, ściągająco i moczopędnie. Glikozydy oraz garbniki ulegają w moczu hydrolizie, w wyniku czego powstają bakteriobójcze związki – hydrochinon i pirogalol – które działają na bakterie będące najczęstszym sprawcą zakażenia dróg moczowych. Duża ilość flawonoidów, przede wszystkim izokwercytyny, działa zaś nie tylko przeciwzapalnie, lecz także moczopędnie. Najczęściej zaleca się 10 g liści zalać zimną wodą i zostawić na noc, następnie odcedzić, krótko zagotować i przelać do termosu. Pić małymi porcjami przez cały dzień.

Surowiec ten zawiera m.in. flawonoidy, garbniki katechinowe, saponiny (tylko młode listki), związki triterpenowe i olejki eteryczne. Wykazuje działanie moczopędne i przeciwzapalne oraz lekko napotne. Jest stosowany jako środek moczopędny i dezynfekujący drogi moczowe oraz nerki. Pomocny przy zmniejszonym wydzielaniu moczu, w przypadkach zapalenia cewki moczowej i pęcherza, przy niewydolności nerek. Napar: łyżkę liści brzozy zalej szklanką wrzątku, zaparzaj pod przykryciem 15 minut, odstaw na 10 minut i przecedź. Pij po pół szklanki między posiłkami dwa, trzy razy dziennie.

Korzenie i owoce tej rośliny – oraz ich przetwory – dzięki zawartości olejków eterycznych, furanokumaryn, flawonoidów i fitosteroli działają silnie moczopędnie, rozkurczająco i antyseptycznie. Ich stosowanie odkaża drogi moczowe i przeciwdziała powstawaniu kamieni moczowych. Korzenie pietruszki – jadane na surowo lub ugotowane – mogą także przynieść ulgę w dolegliwościach spowodowanych kamicą nerkową i zapaleniem pęcherza moczowego. Przepis na napar: pół łyżeczki od herbaty suszonego, sproszkowanego korzenia pietruszki zalej szklanką wrzątku, przykryj i zaparzaj przez 10 minut. Pij dwa razy dziennie po pół szklanki.

Należy do najstarszych roślin leczniczych – był znany i ceniony już w czasach starożytnych. W ziołolecznictwie wykorzystuje się kwiat (koszyczek) lub też całe ziele rumianku, zbierane w czasie kwitnienia. Kwiat rumianku zawiera olejek eteryczny, flawonoidy, cholinę, fitosterole, kumaryny. Ma właściwości przeciwzapalne i bakteriobójcze, działa odkażająco, uspokajająco, przeciwskurczowo. Można go stosować zarówno w postaci naparu do picia (maksymalnie trzy razy dziennie), jak również do kąpieli i nasiadówek.

Wśród wielu innych cennych składników (m.in. witaminy C, antocyjanów, karotenoidów, kwasów cytrynowego i galusowego) żurawina zawiera kwas benzoesowy – to ważna substancja w walce z zapaleniem pęcherza. Chorobę tę wywołują głównie bakterie Escherichia coli, które atakują ścianki pęcherza moczowego. Związki zawarte w owocach żurawiny przenikają w struktury tych bakterii i doprowadzają do ich rozpuszczenia, hamują ich rozmnażanie się i zmniejszają przyczepność bakterii do nabłonka dróg moczowych. A jednocześnie nie niszczą obecnych w jelitach pożytecznych bakterii. Żurawina działa również moczopędnie i zapobiega kamicy nerkowej. Jeden ze związków flawonoidowych, kemferol, zapobiega zapaleniom układu moczowego poprzez naturalne zakwaszanie moczu. Leczniczo działa zarówno sok ze świeżych owoców, jak i picie naparów z suszonych owoców żurawiny.

To produkt zielarski otrzymywany ze zbioru owoców fasoli zwyczajnej – wyłącznie z odmian białokwiatowych, bez nasion (czyli tzw. strąki). Owocnia fasoli zawiera aminokwasy, cholinę, trygonelinę, alantoinę, kwasy pipekolinowy i traumatynowy, flawonoidy i liczne sole mineralne (krzem, fosforan, kobalt, miedź). Wyciąg z owocni fasoli działa moczopędnie, a co więcej – udowodniono, że zawarte w nim związki działają synergicznie ze związkami czynnymi innych surowców moczopędnych, co wzmacnia efekt końcowy. Dlatego owocnia fasoli jest szczególnie cennym składnikiem mieszanek ziołowych polecanych w zakażeniach pęcherza i cewki moczowej. Można też stosować odwar tylko z tego surowca: 2 łyżki zalej szklanką ciepłej wody, zostaw na kilka godzin i gotuj pod przykryciem przez 5 minut. Odczekaj 15 minut, odcedź i pij dwa, trzy razy dziennie po pół szklanki.