Jak pomóc dziecku pożegnać się z pieluszką w nocy? Cierpliwie i bez nacisku

Sama nie tak dawno przechodziłam etap nocnego odpieluchowania z moją córką, a 3 lata wcześniej ze swoim synem. Wiem, że u każdego dziecka ta nauka może wyglądać zupełnie inaczej i że każde dziecko na pewnym pewnym etapie tej nauki zaskoczy swojego rodzica swoją dojrzałością. Najlepiej więc obserwować malucha i czekać na moment, kiedy będzie gotowy powiedzieć pieluszce “pa, pa”.

Przeczytaj także: Nauka siusiania. Jak przyzwyczaić dziecko korzystania z nocnika?

Czas, kiedy warto zacząć myśleć o operacji “nocne odpieluchowanie”? Dwie szkoły

Na pytanie to nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko tak naprawdę zależy od dojrzałości dziecka. Są dwie szkoły w tym temacie. Jedni specjaliści radzą, aby rezygnując z pieluszki w dzień, od razu też pozbyć się jej na noc. Wtedy w głowie malucha jest jasny komunikat – nie sikamy już w pieluszkę w ogóle. Ale sama wiem po sobie – że łatwiej powiedzieć, niż wcielić w życie. Z jednym dzieckiem się tak uda, a z drugim nie.

Mój syn, którego odpieluchowałam w wieku 2,5 roku – miał właśnie takie ostre cięcie. Pieluszka od razu była ściągnięta i w dzień i w nocy oraz do samochodu. Nie było żadnych okoliczności łagodzących, by na nowo korzystać z pieluszki. To się wtedy udało.

Z córką ta droga wydawała mi się błędna. Mała szybko wykazywała gotowość do odpieluchowania w dzień (mając niespełna 1,5 roku), gdyż wzorowała się na starszym bracie, ale jej pieluszki z drzemek i po nocy były w dalszym ciągu mocno napełnione. Dlatego w jej przypadku zdecydowałam, że pójdziemy drugą szkołą. Zaczekałam na moment, kiedy korzystanie z nocnika w dzień doszło do perfekcji i pieluszki z drzemek w ciągu dnia zaczęły być suche. Nastąpiło to tuż przed jej drugimi urodzinami. To był moment, kiedy po raz pierwszy na serio pomyślałam “już czas przestać kupować pieluchy”.

Oznaki gotowości dziecka na zdjęcie pampersa w nocy

W drodze do nocnego odpieluchowania, najważniejsze jest podążanie za dzieckiem i wyłapywanie jego oznak gotowości. Pierwszym sygnałem, który powinien nas zachęcić do pierwszych nocy bez pieluchy – są suche pampersy po drzemkach w ciągu dnia. Jeśli sytuacja się powtarza kilka dni pod rząd, to nie ma na co czekać – trzeba już działać!

Jakie jeszcze oznaki świadczą, że jesteśmy już na końcówce przygody z pieluchami?

• W ciągu dnia maluch zawsze woła na nocnik – zarówno na siusiu i kupkę.
• Przed drzemką nie ma problemu, by siąść na nocnik i się wysiusiać.
• Po większości nocy budzi się z suchą pieluszką.
• Gdy wstanie, korzysta z nocnika.
• Budzi się w nocy i mówi, że chce siusiu.
• Nie chce zakładać pieluszki na noc.

W przypadku mojej córki główną oznaką gotowości na noce bez pieluchy, był jej bunt na zakładanie pampersa. Sama wręcz zaczęła sobie go zdejmować przed snem. Ale nie oznaczało to, że przestała sikać w nocy. Sikała, a ja kilka nocy pod rząd prałam prześcieradło i jej piżamkę. Pieluchy jednak za żadne skarby założyć sobie nie dawała! Można więc powiedzieć, że sama się odpieluchowała:)

Przeczytaj: Książeczki o nauce siusiania do nocnika - trening z ulubionymi bohaterami

Jak wspomóc proces nocnego odpieluchowania?

Do nocnego pożegnania z pampersem warto się jednak przygotować – nie ma tu znaczenia, czy to my podejmiemy decyzję o rozpoczęciu tego procesu czy dziecko. Wpadki zdarzą się i w tym i w tym przypadku.

Około godziny przed spaniem ogranicz dziecku spożywanie płynów. To naprawdę bardzo pomaga – przetestowałam to osobiście. Dopóki córka przed samym spaniem domagała się picia wody, zawsze było sikanie w nocy. Gdy powolutku przyzwyczaiłam ją do odejścia od tego zwyczaju, noce zaczęły być suche. Musiałam też ją pilnować w kąpieli, bo mała bardzo lubiła sobie nalewać wodę z kranu do kubeczka i ją pić, udając, że to kawka.

Kolejną dobrą praktyką jest siusiu przed samym spaniem. Choć zdaję sobie z tego sprawę, że nie każde dziecko będzie chciało to zrobić na zawołanie. Moja córka jest tego doskonałym przykładem. U nas najpierw wysadzone były wszystkie misie i lalki, a dopiero po nich na tron siadała ich właścicielka. Cały proces trwał kilkanaście minut, ale było warto.

Doskonałą pomocą w nocnym odpieluchowaniu jest także nocnik postawiony przy łóżku. Stawiając go w sypiali dziecka, warto podkreślić mu, że przynosimy go specjalnie dla niego, by mogło w nocy zrobić do niego siusiu.

Oczywiście nie obejdzie się jeszcze na tym etapie bez ceratki/podkładów zabezpieczających łóżko przed powodzią. Najlepiej włożyć ją pod prześcieradełko na gumce, wówczas jest szansa, że pozostanie na swoim miejscu mimo nocnych akrobacji malucha. Ale mówiąc szczerze, nie jest to żadna gwarancja – moja córka (wybitna akrobatka) niemal za każdym razem, jak jej się zdarzało nasiusiać do łóżka – leżała głową w dół – pupą na poduszce. Jej poduszka miała wielokrotne spotkania z pralką i suszarką. Mimo tego, ja z uporem maniaka i tak podkład zakładałam – z nadzieją, że przy kolejnej wpadce pupa na pewno trafi na właściwe miejsce.

Na koniec zachęcam was także do nocnego wysadzania maluszka na nocnik. Warto to robić zwłaszcza na początkowym etapie nocnego odpieluchowania oraz wtedy, gdy maluszek wypije dużo przed snem. Nic złego się nie stanie, jak w połowie nocy przebudzimy dziecko i pomożemy mu usiąść na nocnik. Niektóre dzieci budzą się same, bo czują parcie na pęcherz. Nie zawsze jednak komunikują, że chcą na nocnik. W tej sytuacji musimy przejąć inicjatywę. Moje dzieci np. budziły się w nocy i cichutko popłakiwały. Wtedy wiedziałam, że chce im się siusiu.

Bardzo ważne w całej nauce spania bez pieluszki jest wsparcie psychiczne dziecka. Musimy zadbać o to, aby nie czuło ono, żadnego nacisku i pośpieszania. Nasze zniecierpliwienie może tylko opóźnić cały proces i niepotrzebnie zestresować malucha. Warto wrzucić na luz …na wszystko przychodzi czas.

Przeczytaj także: Nocnikowanie: 10 SKUTECZNYCH PORAD jak nauczyć dziecko nocnikowania?