Pozycja głową w dół to najlepsze ułożenie do porodu, zmniejszające ryzyko cesarskiego cięcia czy konieczności użycia próżnociągu. Dlatego większość mam czeka na informację o przekręcenie się dziecka w brzuchu z prawdziwą niecierpliwością.
Ułożenie płodu w macicy najłatwiej zaobserwować podczas USG, ale to badanie, które nie jest wykonywane na każdej wizycie kontrolnej u położnika. W ramach NFZ-u przysługuje przyszłej mamie w ostatnim trymestrze ciąży tylko raz: między 27. tygodniem ciąży a 32. tygodniem ciąży.
To czas, kiedy wiele maluszków nie przyjmuje jeszcze właściwej pozycji do porodu, dlatego wiele mam do końca nie wie, co je czeka. Jak sprawdzić, czy dziecko już ułożyło się tak jak trzeba? I czy są jakieś charakterystyczne objawy, po których można to rozpoznać?
Spis treści
- Kiedy dziecko powinno obrócić się główką w dół?
- Głowa do dołu - to nie wszystko
- Jak rozpoznać, że dziecko się obróciło?
- Mapowanie brzucha
Kiedy dziecko powinno obrócić się główką w dół?
Pod koniec ciąży 95 procent dzieci obraca się głową w dół i wpasowuje się nią w kanał rodny, gotowe do wyjścia na świat. Moment, w którym płód przyjmie prawidłową pozycję jest nieprzewidywalny.
Najczęściej dzieje się to między 32. do 36. tygodniem. W 28. tygodniu ciąży aż 25 procent dzieci ma jeszcze pupę na dole, ale już w okolicach terminu porodu - tylko 4 procent z nich.
Warto wiedzieć, że im dziecko większe, czyli im późniejszy tydzień ciąży, tym malcowi jest trudniej wykonać obrót - po prostu brakuje mu już miejsca w macicy na takie akrobacje.
Czytaj również: Obracanie dziecka w brzuchu - sposób na uniknięcie cesarki
Jak pomóc dziecku obrócić się w brzuchu? Naturalne sposoby na obrócenie dziecka w macicy
Głowa do dołu - to nie wszystko
Samo ułożenie dziecka główką w dół to dopiero połowa sukcesu. Ważne jest też odwrócenie ciała dziecka względem ciała mamy – malec może ustawić się przodem lub tyłem do jej pleców. To wbrew pozorom istotna różnica, ponieważ, dziecku ułożonemu twarzą do brzucha mamy dużo trudniej się urodzić.
Pozycja buzią do pleców mamy jest korzystniejsza, ponieważ pozwala na wpasowanie się tyłu główki w kanał rodny (to jej węższa cześć) z brodą przyciśniętą do klatki piersiowej. Pozycja twarzyczkowa (buzią w stronę brzucha mamy), sprawia, że malec musi wchodzić w kanał szerokim czołem, dodatkowo jego kończyny zapierają się w kanale.
Może to oznaczać dłuższy lub potencjalnie trudniejszy poród, czasami wymagający użycia kleszczy lub próźnociągu.
Pamiętaj jednak, że nawet jeśli dziecko ułożone jest główka w dół, ale przodem do brzucha mamy, to nie trzeba się czym martwić na zapas. W trakcie porodu pod wpływem skurczów macicy większość płodów obraca się w prawidłowa stronę.
Jak rozpoznać, że dziecko się obróciło?
Nie ma prostego sposobu na ustalenie pozycji dziecka w brzuchu. Czasem obrót jest odczuwalny przez mamę, a czasem kobieta w gołe nie zauważa tej akrobacji maluszka.
Aby przekonać się, jak ułożone jest dziecko można zrobić badanie ultrasonograficzne, ale specjalista potrafi ocenić ułożenie dziecka w macicy także bez aparatu USG. Dla lekarza to proste – istnieją tzw. chwyty Leopolda, stosowane w czasie badania palpacyjnego ciężarnej, które pozwalają wyczuć położenie główki oraz innych części ciała dziecka.
Ty sama również możesz to ocenić, nawet nie znając chwytów Leopolda. Istnieją bowiem pewne symptomy i oznaki tego, że malec zmienił pozycję w brzuchu i ułożył się głową w dół:
- czujesz mocne kopniaki malca pod zebrami w kierunku klatki piersiowej – może to oznaczać, że nóżki (najsilniejsze kończyny) dziecka znajdują się u góry
- czujesz delikatne ukłucia w nisko w miednicy – to rozpychanie się rączkami znajdującymi się na dole
- czujesz stwardnienie – główkę - w dole brzucha i jej ucisk na krocze
- czujesz czkawkę dziecka w dolnej części brzucha, co oznacza, że jego klatka piersiowa jest prawdopodobnie niżej niż jego nogi
- słyszysz bicie serca (za pomocą domowego monitora tętna) w dolnej części brzucha
Mapowanie brzucha
To metoda popularna w Stanach, stworzona przez Gaily Tully, certyfikowaną położną i autorkę szkoły rodzenia SpinningBabies. Polega ona na samodzielnym palpacyjnym rozpoznawaniu położenia dziecka. Metoda ta sprawdza się po 30. tygodniu ciąży.
- Połóż się na plecach.
- Palcami uciskaj delikatnie brzuch, próbując wyczuć poszczególne części ciała dziecka.
- Zaznacz pastelami lub zmywalnymi farby miejsce, w którym czujesz główkę dziecka (przypomina to małą twardą kulę).
- Określ położenie ramion - prawdopodobnie znajdują się blisko głowy, a ich ruchy to drobne, lekkie uderzenia.
- Wyczuj położenie nóg - dają silne kopniaki, czasem nawet widoczne jako uwypuklenie na zewnątrz brzucha.
- Jeśli masz problem z wyobrażeniem sobie ułożenia dziecka, weź lalkę i próbuj odtworzyć pozycje dziecka z jej pomocą.
