Kiedy dziecko pokazuje, że czegoś się boi, rodzice nie zawsze wiedzą, jak im pomóc. Czasami nie widzimy problemu. Tłumaczymy, że nie ma się czego bać. Powtarzamy, że jest już duże i powinno być dzielne.
Niestety, takie postępowanie nie pomaga dziecku. Co, jako rodzice powinniśmy zatem zrobić, aby pomóc dziecku okiełznać strach?
Czytaj także: Arachnofobia: co to jest i jakie są objawy?
Spis treści
- Zrozum, skąd się może brać strach dziecka
- Nie wyśmiewaj strachu dziecka
- Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co czuje
- Naucz dziecko pokonać strach
- Bądź wsparciem
- Nie wstydź się zwrócić o pomoc do specjalisty
Zrozum, skąd się może brać strach dziecka
Na początek trzeba zrozumieć, uwierzyć, że dziecko może się czegoś bać i sobie z tym po prostu nie radzić.
Często zadajemy sobie pytania typu: dlaczego moje dziecko się boi? Przecież wcześniej niczego się nie bało, a teraz płacze na widok zwykłego pająka.
Według badań istnieje wiele źródeł strachu u dzieci. Niektóre z nich mówią, że dziecko częściej będzie odczuwało lęk, jeżeli w rodzinie jest więcej kłótni, niż rozmów o problemach.
Inne badania wskazują, że jeżeli jedno z rodziców czegoś się boi – np. mama krzyczy na widok myszy – to większe prawdopodobieństwo, że i dziecko będzie odczuwało podobny strach na widok tego gryzonia.
Nadopiekuńczy rodzice, którzy obawiają się o dobro swojego dziecka, choć chcą dla niego jak najlepiej, mogą wychować człowieka bardzo niesamodzielnego, bojącego się działać i podejmować decyzje.
Rozwód rodziców również odgrywa bardzo dużą rolę w kształtowaniu lęków u dzieci. Ciągła walka o podopiecznych, brak możliwości dogadania się, krzyki i wyrywanie sobie dziecka z jednego domu do drugiego, to czynniki, które sprawiają, że dziecko boi się bardziej.
Czego boją się małe dzieci? Poznaj 3 najczęstsze powody ich lęków
Nie wyśmiewaj strachu dziecka
Chciałoby się jeszcze dodać, nie pomniejszaj jego lęków. Strach dziecka jest prawdziwy. Jeżeli go wyśmiewamy, nie wierzymy, to pogłębiamy dodatkowo nieśmiałość i wstyd. Nie każde dziecko potrafi poradzić sobie w sytuacjach, gdy jego problemy są wyśmiewane i ignorowane.
Dziecko, którego rodzic nie rozumie, z czasem przestanie prosić o pomoc, gdy sobie z czymś nie radzi.
Pierwszym krokiem, aby dziecko zapanowało nad silnym strachem, jest postawa rodzica, która nie zamiata problemu pod przysłowiowy dywan. Trzeba stawić czoła temu strachowi, poprzez pozbycie się negatywnych emocji. Nie wyzywać od maluszków, nie bagatelizować, nie śmiać się w przerażoną twarz.
Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co czuje
Kiedy się o czymś rozmawia, poznaje lepiej, strach w większości przypadków staje się znacznie mniejszy. Gdy dziecko czegoś doświadcza i towarzyszą temu negatywne emocje, zaczyna się bać. Kiedy pozna to lepiej, być może samo zrozumie, że nie było to takie straszne.
Samo mówienie o strachu, zabiera kawałek negatywnych emocji. Lęk traci swoją moc.
Pozostawiając dziecko same sobie, ignorując strach, który się w nim rozwija, sprawiamy, że lęk będzie narastał. Prowadzi to do wielu problemów w dorosłym, samodzielnym życiu.
Pytanie dziecka o jego strach, pozwoli lepiej zrozumieć dziecko i spojrzeć na świat jego oczami. Kiedy już to zrobimy, bardzo ważny jest kolejny punkt działania.
Naucz dziecko pokonać strach
Jeżeli dziecko boi się występu na scenie, a my mocno je przytulimy i powiemy, że wcale nie musi tam iść, będzie to pewnego rodzaju sygnał, że przed strachem można uciec.
Przy kolejnej, podobnej sytuacji, dziecko znów, zamiast zmierzyć się ze swoimi lękami, będzie uciekać. Czując strach przed czymś nieznanym, nie będzie walczyło o większą pewność siebie i pokonanie lęku. Będzie się cofało, bo na to pozwoliliśmy.
Zamiast tego powiedz: „dasz radę’, "wierzę w ciebie", „na pewno sobie poradzisz, tak długo ćwiczyłaś/eś” – mogą zdziałać cuda.
A kiedy dziecko spróbuje, zrozumie, że nie było to takie straszne. Ujrzy naszą zadowoloną minę, dostrzeże nasze wsparcie. Lęk zacznie maleć, aż będzie stanowił motywację do działania, a nie siłę napędową do ucieczki.
Bądź wsparciem
Kiedy udzielamy dziecku wsparcia, ma ono poczucie, że zawsze może na nas liczyć. Czuje, że jesteśmy obok. Wie, że jeżeli coś się będzie działo, jakiś potwór wyskoczy z szafy, my ich nie wyśmiejemy.
Dzięki temu nasze dziecko zacznie radzić sobie z lękiem i spróbuje go przezwyciężyć.
Nie wstydź się zwrócić o pomoc do specjalisty
Czasami pomoc rodziców nie wystarcza. Niekiedy lęk jest tak silnie zakorzeniony, że potrzebna jest pomoc specjalisty.
Nie bójmy się w takiej sytuacji zwrócić do psychologa lub psychiatry. To również jest krok, który ma na celu wesprzeć dziecko i pomóc mu okiełznać strach.
Czytaj także: Jakie objawy sugerują, że rodzice powinni udać się z dzieckiem do psychiatry dziecięcego?
