Samochód
Co zrobić z samochodem nie nadającym się do naprawy po wypadku lub rozpadającym się ze starości? Postępowanie z takim autem określa ustawa z 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. nr 25, poz. 202 ze zm.). Zgodnie z nią właściciel takiego pojazdu może przekazać go wyłącznie przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu lub punkt zbierania samochodów. Musi się przy tym wylegitymować dowodem osobistym lub innym dokumentem potwierdzającym tożsamość, dowodem rejestracyjnym i kartą pojazdu (jeśli była wydana) lub też innym dokumentem potwierdzającym dane zawarte w dowodzie rejestracyjnym.
Stacja demontażu czy punkt zbierania pojazdów przyjmą auto nieodpłatnie, jeśli:
- jest zarejestrowane w Polsce,
- jest pojazdem kompletnym i nie zawiera odpadów niepochodzących z tego pojazdu.
Jeśli auto jest niekompletne, przyjmujący może pobrać od właściciela opłatę w wysokości nieprzekraczającej 10 zł za 1 kg brakującej masy samochodu. Po przyjęciu zostają unieważnione: dowód rejestracyjny, karta pojazdu (jeśli była) i tablice rejestracyjne, a właściciel dostaje zaświadczenie o demontażu. Teraz ma 30 dni na złożenie wniosku o wyrejestrowanie.
Uwaga! Nieprzekazanie wycofanego z eksploatacji pojazdu stacji demontażu czy punktowi zbierania pojazdów jest wykroczeniem zagrożonym karą grzywny do 5000 zł.
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Zużytych urządzeń gospodarstwa domowego nie wolno wyrzucać razem z innymi odpadami. Zakaz taki wprowadza ustawa z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. nr 180, poz. 1495). Nie chodzi tylko o chłodziarki, pralki, zamrażarki, mikrofalówki, suszarki do włosów, kamery wideo, odkurzacze czy komputery. Podlegają mu także inne urządzenia, które, niestety, w świadomości wielu osób nie są elektrośmieciami: kalkulatory, myszy komputerowe, golarki, elektryczne szczoteczki do zębów, czasomierze, wagi, noże elektryczne, telefony komórkowe i kolejki elektryczne.
Użytkownik powinien oddać urządzenia zbierającemu zużyty sprzęt, czyli: sprzedawcy detalicznemu, hurtowemu, jednostce w gminie, która prowadzi działalność odbierania odpadów komunalnych lub przedsiębiorcy mającemu zezwolenie na prowadzenie takiej działalności. Zbierający nie pobiera z tego tytułu opłat.
Gdy kupujemy nowy sprzęt, sprzedawca jest zobowiązany do nieodpłatnego przyjęcia zużytego - np. pralka za pralkę. W przypadku, gdy rodzaj sprzętu lub jego ilość różnią się od kupowanego, może pobrać opłatę. Listą adresów punktów zbierania sprzętu na terenie danej gminy powinien dysponować jej wójt (burmistrz, prezydent miasta). Gmina ma też obowiązek ogłosić listę na stronie internetowej, a także w inny sposób zwyczajowo przyjęty (np. na tablicy ogłoszeń w urzędzie). Obowiązek umieszczenia w punkcie sprzedaży informacji o miejscach zbierania ciąży również na sprzedawcy.
Uwaga! Zarówno nieoddanie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstwa domowego zbierającemu, jak i umieszczenie go z innymi odpadami stanowi wykroczenie zagrożone karą grzywny do 5000 zł.
Wanny, okna, drzwi...
... gruz ceglany, ceramiczny, betonowy, armatura sanitarna, boazeria, posadzki itp. - ich pozbywanie się także reguluje prawo. Zgodnie z ustawą z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz.U. z 2005 r., nr 236, poz. 2008 ze zm.) zasady zbierania i odbierania odpadów z remontów (odpady budowlane) ma obowiązek
uregulować rada danej gminy w regulaminie czystości i porządku na jej terenie. Regulamin ten jest aktem prawa miejscowego, a zatem jest powszechnie obowiązujący na obszarze objętym właściwością danej rady gminy.
