Spis treści
- Owczarek niemiecki - wygląd
- Owczarek niemiecki - żywienie
- Owczarek niemiecki - usposobienie
- Owczarek niemiecki - cykl rozrodczy
- Owczarek niemiecki - pielęgnacja
Owczarki niemieckie są stosunkowo młodą radą, bo pierwsze szczenięta wyhodowano niewiele ponad sto lat temu. Za twórcę rasy uważany jest kapitan Max von Stephanitz, oficer niemieckiej kawalerii, który służył m.in. w Kolegium Weterynaryjnym w Berlinie, gdzie zdobył wiedzę na temat biologii i anatomii zwierząt. W 1890 roku zaczął on eksperymentować z hodowlą psów, próbując "ulepszyć" niemieckie psy pasterskie i stworzyć ich następców, które nie tylko będą nadawać się do wypasania owiec, ale również, dzięki swojej inteligencji, wytrzymałości, łatwości w poddawaniu się tresurze, staną się znakomitymi psami obronnymi. Krzyżując swojego psa z innymi rasami wyhodował owczarki, jakie znamy obecnie.
Owczarek niemiecki - wygląd
Owczarek niemiecki należy do ras dużych – psy osiągają w kłębie nawet 65 cm wysokości, suki są o kilka centymetrów niższe. Mają dwie odmiany szaty: krótkowłosą (wtedy włosy są gęste i twarde) oraz długowłosą – włosy są miękkie i nie przylegają do ciała. Ich umaszczenie jest czarne z podpaleniem w kolorze żółtym, czerwonawym lub płowym.
Owczarek niemiecki - żywienie
Dieta dorosłego psa również musi być zbilansowana i pokrywać zapotrzebowanie na witaminy i minerały. Jeżeli chcemy karmić psa komercyjną karmą suchą, należałoby podawać karmę przeznaczoną dla psów ras dużych. Psu można również samodzielnie przygotowywać posiłki, wykorzystując kasze, makarony, warzywa, mięso, ryby, kości i jaja, trzeba je jednak wtedy uzupełniać preparatami wapniowo-witaminowymi, które chronią stawy. Dzienną porcję trzeba podzielić na dwa lub trzy posiłki. Ważne, by pies po jedzeniu mógł odpocząć.
Zapotrzebowanie owczarków niemieckich na pokarm różni się w zależności od wieku, pory roku, kondycji, a także zadań, jakie są przed nimi stawiane. Szczenięta wymagają karmy bogatej w wapń i fosfor oraz witaminy. Dieta komercyjna dobrze zbilansowana nie wymaga dodatkowej suplementacji w wapń i fosfor. Nadmierna podaż tych pierwiastków może doprowadzić do wad w kształtowaniu się kośćca. Dodatek tych składników niezbędny jest natomiast przy samodzielnym gotowaniu posiłków dla psa. Psom w okresie wzrostu należy podawać preparaty z glukozaminą i chondroityną wspomagające prawidłowy rozwój stawów.
Zasady żywienia psów dorosłych ograniczają się do następujących zasad:
- Zawsze należy dostosować ilość karmy do aktualnej masy ciała, aktywności fizycznej, stanu fizjologicznego, temperatury przebywania.
- Stosując karmę komercyjną bezwzględnie przestrzegać zalecanych ilości karmy. Jeżeli taka karma dodatkowo jest dedykowana dla konkretnego typu budowy psa należy tego przestrzegać. W przypadku owczarków niemieckich będzie to karma dla psów dużych.
- Pokarm dla psa musi być bezpieczny, nie może zawierać składników niedozwolonych do spożycia przez psy oraz spełniać wszystkie wymogi higieniczne i jakościowe.
- Najlepiej podawać pokarm w stałych porach, w przypadku zdrowych psów dorosłych zaleca się karmienie dwukrotne w ciągu doby. Częstsze podawanie karmy może być stosowane u psów chorych, w okresie rekonwalescencji czy u psów otyłych – wtedy dobowa dawka karmy może być dzielona na więcej niż dwie porcje.
Rasa to zyskała powodzenie nie tylko wśród osób szukających wiernego psiego towarzysza, ale też służb ratowniczych i policji, które od lat wykorzystują owczarki niemieckie w codziennej pracy.
Owczarek niemiecki - usposobienie
Psy tej rasy nie nadają się dla każdego – ze względu na siłę, inteligencję i wymagania szkoleniowe właściciel musi nie tylko dysponować podstawową wiedzą o psach tej rasy, ale też być konsekwentny i zrównoważony. Owczarki niemieckie potrzebują "silnej ręki" – są odważne, czujne i pewne siebie, ale jednocześnie posłuszne i uległe wobec właściciela, który potrafi z nimi postępować, przy czym bardziej uległe są suczki. To również psy wyjątkowo wierne i oddane zarówno w stosunku swojego pana, jak i jego rodziny. Dobrze dogadują się z dziećmi, umieją i chcą się bawić, jednak ze względu na swoje rozmiary i siłę mogą niechcący zrobić maluchowi krzywdę. Bywają natomiast nieufne wobec obcych, również dzieci, i mogą potraktować ich jako intruzów, zwłaszcza, jeśli taki maluch sięgnie po rzeczy należące do kogoś z rodziny.
Owczarek dobrze czuje się w towarzystwie innych domowych pupili. Nie lubi na dłużej zostawać sam i źle znosi samotność. Jak najwięcej czasu powinien spędzać w gronie rodziny.
Psy tej rasy wyróżniają się nieprzeciętną inteligencją, wiele z nich potrzebuje też ciągle nowych wyzwań, dlatego sprawdzają się jako psy policyjne i wojskowe, przy wykrywaniu narkotyków, substancji łatwopalnych i wybuchowych, szukaniu zaginionych, a także jako przewodnicy osób niepełnosprawnych i niewidomych. Są aktywne, mają mnóstwo energii, dlatego na spacerach niełatwo dotrzymać im kroku.
Owczarek niemiecki - cykl rozrodczy
Oznaką, że suka owczarka niemieckiego jest dojrzała płciowo, jest pierwsza cieczka, która pojawia się w 8-10 miesiącu życia i od tego momentu występuje regularnie, dwa razy do roku. Już w trakcie pierwszej cieczki suka może zajść w ciążę, która – w zależności od terminu krycia - trwa od 54 do 72 dni. Sama cieczka trwa około 21 dni, jednak suka jest gotowa na krycie między jej 9, a 13 dniem. To, czy nadszedł właściwy moment, można sprawdzić, przesuwając dłonią po jej grzbiecie - jeśli wygina wtedy grzbiet, rozstawia tylne łapy i odchyla ogon, jest gotowa na przyjęcie samca. Jeśli chcemy zwiększyć prawdopodobieństwo zapłodnienia, możemy dokładnie określić termin krycia, oznaczając poziom progesteronu we krwi suki podczas cieczki.
Psy tej razy zdolność do rozrodu osiągają zwykle w wieku 7-12 miesięcy.
Owczarek niemiecki - pielęgnacja
Odpowiednio karmiony owczarek niemiecki ma zdrową sierść, skórę i zęby, nie wymaga też większego zaangażowania właściciela w pielęgnację. Psów tych nie trzeba często kąpać – robimy to w miarę potrzeby, w szamponie dopasowanym do rodzaju włosów. Sierść po myciu powinna sama wyschnąć, nie trzeba jej suszyć suszarką.
Owczarka krótkowłosego raz na jakiś czas wystarczy wyczesać – jedynie w okresie linienia trzeba to robić codziennie, najlepiej zgrzebłem i długich metalowych zębach. Owczarka długowłosego należy czesać dwa razy w tygodniu, najpierw metalowym grzebieniem o szeroko rozstawionych zębach, a następnie szczotką "pudlówką". Systematycznie za to należy skracać psu pazury (jeśli same nie skracają się w trakcie zabawy i spacerów), usuwać kamień nazębny i sprawdzać uszy, w razie potrzeby usuwając z nich nadmiar woskowiny i włosy.
Owczarki niemieckie predysponowane są do wystąpienia szeregu chorób. W związku z tym, że jest to pies dużej rasy, szybko rosnący, obarczony jest szczególnie wystąpieniem chorób dotyczących układu ruchu:
- Dysplazja stawów biodrowych – to poligenetyczna predyspozycja związana z wadliwym ukształtowaniem stawów biodrowych, w szczególności płytkim osadzeniem główki kości udowej w panewce stawu biodrowego. Niedokładne dopasowanie głowy kości udowej osłabia mechanizm stabilizacji stawu, co doprowadza do nadwichnięć i stanów zapalnych, a w późniejszym czasie do rozwoju zmian zwyrodnieniowych. W okresie wzrostu pierwszymi objawami jest niechęć do ruchu, tzw. „królicze skoki” przy szybszym poruszaniu i pokładanie się na spacerze. Pierwsze objawy mogą pojawić się już u psów 6-12 miesięcznych.
- Młodzieńcze zapalenie kości – to choroba występująca w okresie intensywnego wzrostu. Objawia się kulawizną i bolesnością kości długich kończyn (głównie kości ramiennych i udowych). Może dotyczyć wielu kilku kończyn jednocześnie lub ból może „przenosić się” z nogi na nogę. Stąd choroba nazywana jest też „kulawizną wędrującą”. Zazwyczaj ustępuje po okresie wzrostu i leczeniu lekami przeciwzapalnymi.
- „Zespół końskiego ogona”- związany ze zwężeniem kanału rdzeniowego na pograniczu odcinka lędźwiowego i krzyżowego kręgosłupa. W odcinku tym kanał kręgowy jest spłaszczony. Ucisk na rdzeń kręgowy powoduje: objawy neurologiczne, w tym trudności we wstawaniu, problemy z oddawaniem moczu, nietrzymanie kału, niedowłady kończyn miednicznych.
- Spondyloza – choroba zwyrodnieniowa połączeń trzonów kręgowych. Wyrośla kostne ,które rozwijają się na powierzchniach trzonów kręgów, z czasem łączą się ze sobą i doprowadzają do zesztywnienia danego odcinka kręgosłupa. Zmiany w kręgosłupie mogą skutkować od bolesności kręgosłupa do niedowładów i porażeń kończyn tylnych.
- Discopondylitis – zapalenie kręgów i tarczki międzykręgowej – ten proces zapalny dotyczący kręgów ma swoje źródło w innych zakażeniach na terenie organizmu, które przenoszą się do kości drogą krwi. Objawy to ból kręgosłupa i dołączające się objawy neurologiczne.
Oprócz chorób układu ruchu owczarki niemieckie predysponowane są do:
- Zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki – w wyniku tej choroby organizm boryka się z niedoborem lub brakiem enzymów trzustkowych. Skutkuje to niedostatecznym trawieniem pokarmu i wchłanianiem składników pokarmowych. Zwierzę ma duży apetyt mimo którego chudnie, gorzej się rozwija, oddaje luźne „plackowate” , połyskujące stolce. Leczenie opiera się na suplementacji brakujących enzymów i diecie niskotłuszczowej.
- Ostrego rozszerzenia i/lub skrętu żołądka – stan nagłego wzdęcia żołądka z możliwym jego skręceniem wokół własnej osi, dotyka częściej psów starszych, żywionych pęczniejącą i fermentującą dietą, uprawiających aktywność bezpośrednio po jedzeniu. Wystąpienie rozszerzenia żołądka jest bezpośrednim zagrożeniem życia i wymaga szybkiej interwencji lekarskiej. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia należy przestrzegać zaleceń dietetycznych i uniemożliwić psu aktywności krótko po jedzeniu.
Poza powyższymi najczęstszymi schorzeniami u owczarków niemieckich występują także: nużliwość mięśni, atopia, czyraczyca okołoodbytowa, limfocytarno-plazmocytarne zapalenie jelit, eozynofilowe zapalenie jelit, przerost flory bakteryjnej jelit, zaburzenia wchłaniania wit. B12.
