Spis treści
- Berneński pies pasterski – historia rasy
- Berneński pies pasterski – wygląd
- Berneński pies pasterski – usposobienie
- Berneński pies pasterski - zdrowie
- Berneński pies pasterski – dla kogo ta rasa?
Berneńczyk to pies zaliczany do szwajcarskich psów pasterskich, o typie dogowatym. Ponieważ wywodzi się z terenów wysokogórskich, rasa ta źle znosi wysokie temperatury.
Berneński pies pasterski – historia rasy
Rasa ta pochodzi od mastifów – rzymskich psów bojowych. To właśnie legiony rzymskie przeniosły ich hodowle w Alpy, na teren Szwajcarii, gdzie były wykorzystywane jako psy pasterskie oraz siła pociągowa. Właśnie tam dokonała się ewolucja rasy. Psy stały się bardziej wytrzymałe na niskie temperatury, silniejsze i bardziej pracowite. Ich obecny wizerunek nie przypomina jednak tego z czasów starożytnych, zmieniał się on przez wieki. W międzyczasie rasa była nawet zagrożona wyginięciem i tylko dzięki zaangażowaniu hodowców, przetrwała do dziś.
Berneński pies pasterski – wygląd
Berneńczyk to duży pies, proporcjonalnie zbudowany. Dorosły osobnik tej rasy osiąga maksymalnie 70 cm wysokości i ok. 60 kilogramów wagi. Jest bujnie owłosiony – sierść jest długa i trójkolorowa. Może być prosta lub lekko pofalowana. Charakterystyczny w umaszczeniu berneńczyka jest biały, symetryczny rysunek na głowie przypominający strzałkę rozszerzającą się w kierunku nosa. Pies ma długi ogon, zwykle trzymany nisko. Ma ciemnobrązowe oczy, czarny nos i opadające wzdłuż policzków trójkątne (lekko zaokrąglone) uszy.
Berneński pies pasterski – usposobienie
Berneński pies pasterski to łagodne zwierzę, bardzo oddane człowiekowi. Ma przyjazne i spokojne usposobienie, zarówno wobec ludzi, jak i innych zwierząt. Ma w sobie ponadto instynkt stróża, więc dobrze wyczuwa nadchodzące zagrożenie i potrafi ostrzec przed nim swojego właściciela. Pies lubi bliskość człowieka, bez kontaktu z nim staje się lękliwy i zdziczały.
Berneński pies pasterski - zdrowie
To rasa, która żyje dość krótko – około 8 lat. Powodem śmierci są często nowotwory, na które umiera aż 40% tych psów. Poza tym, berneńskie psy pasterskie chorują również na dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, skręt żołądka, entropium oraz ektropium. Źle znoszą upały, dlatego należy je przed nimi chronić. Mają też tendencję do tycia, więc wymagają dobrze zbilansowanej diety. Ze względu na długą i gęstą sierść, należy je również regularnie szczotkować, by nie dopuścić do chorób skórnych.
Berneński pies pasterski – dla kogo ta rasa?
To pies niemal dla każdego. Jego łagodne i przyjazne usposobienie sprawia, że świetnie odnajduje się w domu, w rodzinie, w której są dzieci. Nie ma nic przeciwko, jeśli ktoś będzie traktował go jak maskotkę do przytulenia. Z drugiej strony, świetnie czuje się w ruchu, dlatego mimo wszystko należy mu zapewnić aktywne i długie spacery. Berneńczyk dobrze sprawdza się jako stróż domu, dlatego może być trzymany na terenie posesji, by jej bronić. Niestraszne mu niskie temperatury, więc może mieszkać na dworze. Ukrytym talentem psa jest również jego potencjał ratowniczy. Świetnie nadaje się na psa tropiącego, ratowniczego, ale też odnajduje się w roli towarzysza i pomocnika osób niepełnosprawnych.
