Spis treści
- Kot brytyjski - wygląd, waga
- Kot brytyjski - pielęgnacja
- Kot brytyjski - żywienie
- Kot brytyjski - charakter
- Kot brytyjski - cykl rozrodczy
Koty brytyjskie przybyły na Wyspy ze starożytnego Egiptu przez Cesarstwo Rzymskie. Tam zadomowiły się i zaczęły funkcjonować jako nowa rasa kotów krótkowłosych, pełniąc swoją pierwotną rolę – łowców gryzoni zagrażających zbiorom ukrytym w spichlerzach. Tak było aż do czasów nowożytnych, a nawet prawie nam współczesnych: koty pozbawione możliwości przedostania się na ląd europejski nie krzyżowały się z innymi, zachowując czystość swojej rasy.
Ze względu na klimat wytworzyły jednak podszerstek, którego nie potrzebowały w ojczystym Egipcie i Rzymie, czyli wodoodporny i chroniący przez zimnem krótki włos znajdujący się pod zewnętrznym włosem okrywowym (który z kolei na skutek tej ewolucji uległ niewielkiemu wydłużeniu). Dzięki tym zmianom futro brytyjczyków stało się mięciutkie i pluszowe w dotyku. Doceniano je na licznych wystawach organizowanych w XIX wieku przez angielskich wielbicieli tych zwierząt.
Zły okres dla kotów nadszedł w XX wieku: w czasie obu wojen prawie wyginęły. Po 1945 roku rasę odtworzono, ale z braku odpowiedniej liczby przedstawicieli zdolnych do rozmnażania się zaczęto ją krzyżować z innymi rasami, przez co Brytyjczyk zmienił nieco wygląd. Obecnie ma większą głowę, krótszy nos, szersze policzki, bardziej krępy korpus, a przede wszystkim inną kolorystykę. Jako osobna rasa zarejestrowany został przez FIFe w III kategorii.
Kot brytyjski - wygląd, waga
Rasa kotów brytyjskich zaliczana jest do kotów średnich lub dużych (to jest największa z ras krótkowłosych), ważących od 3,5 do 8 kg, przy czym samice są zwykle lżejsze.
Koty brytyjskie są muskularne i przysadziste, mają dużą, szeroką głowę, z wyraźnie zarysowanym czołem pokrytym sztywnym włosem nadającym dodatkową wypukłość.
Kot brytyjski żyje od 15 do 20 lat
Uszy średniej wielkości o zaokrąglonych końcach, nosy krótkie i szerokie.
Oczy brytyjczyków są duże i okrągłe, szeroko rozstawione. Ich barwa uzależniona jest od kolorystki włosa: u odmiany białej – są zwykle pomarańczowe, niebieskie lub różnobarwne; u szynszylowej i cieniowanej – szmaragdowe lub niebieskozielone; u odmiany colorpoint – niebieskie.
Szyja kotów brytyjskich jest krótka i silna, tułów – muskularny i krępy, z krótkimi mocnymi kończynami.
Futro kotów jest krótkie, bardzo gęste i lekko odstające od ciała. Może mieć aż 150 odmian kolorystycznych: jednobarwną (niebieska, czarna, ruda, biała, czekoladowa, liliowa, kremowa), dwubarwną, pręgowaną, szylkretową, szynszylową, srebrzystą cieniowaną lub pręgowaną, dymną oraz colorpoint.
Kot brytyjski - pielęgnacja
Ze względu na dość krótką sierść koty brytyjskie nie wymagają szczególnej pielęgnacji. Usunięcie martwych włosów przez przeczesanie ich szczotką raz na tydzień jest wystarczającym zabiegiem, zmniejszającym liczbę połykanej przez kota sierści. Trzeba o tym szczególnie pamiętać w okresie linienia.
Brytyjczyka nie trzeba kąpać, nie jest konieczne również czyszczenie jego uszu czy oczu. Jedynym przypadkiem, kiedy oczy wymagają pielęgnacji jest sytuacja, gdy zwierzak ma tendencję do zatykania się kanalików łzowych. Wówczas warto osuszać je co jakiś czas płatkami kosmetycznymi. Jeśli do oka wda się infekcja – pojawi się ropa lub obrzęk spojówki, konieczna jest wizyta u weterynarza.
Kot brytyjski - żywienie
Brytyjczyki są dość zdrowe i silne ze względu na stosunkową czystość rasy. Mają jednak tendencję do tycia, ze względu na zamiłowanie do jedzenia, dlatego trzeba dbać o to, by ich nie przekarmiać. Dotyczy to szczególnie osobników po kastracji, u których szczególnie należy kontrolować masę ciała, aby nie doprowadzić do otyłości.
Jak każdy kot, także i ten rasy brytyjskiej jest mięsożercą i potrzebuje diety wysokobiałkowej, ale zbilansowanej i zróżnicowanej. Można podawać mu surową wołowinę i cielęcinę oraz drób, ryby (gotowane) i podroby – raz na jakiś czas.
Żółtko, ugotowane białko oraz nabiał to kolejne produkty, które warto serwować kotu przynajmniej 1-2 razy w tygodniu.
Zamiast gotowanego w domu pożywienia można kupować karmę, najlepiej mokrą, warto jednak pamiętać, by wybierać te dobrej jakości, z duża zawartością mięsa i zawartością potrzebnych kotu witamin i składników mineralnych oraz aminokwasów, które jego organizm nie jest w stanie samodzielnie wytworzyć, np. tauryny, lizyny, tryptofanu itd.
W żywieniu dorosłych kotów, przede wszystkim w celach dietoprofilaktycznych nie zaleca się stosowania przekąsek i innych produktów spożywczych, które niosą ze sobą zarówno wartość energetyczną (węglowodany, tłuszcze) jak i zwiększającą ilość składników odżywczych (witamin, związków mineralnych).
Stosowanie przekąsek może być praktykowane, ale powinno uwzględnić się ich wartość odżywczą w dobowym zapotrzebowaniu kota. Nawet wydawać by się mogło niegroźne „zachęcacze”, stosowane w czasie aktywizacji kota są źródłem dużej ilości energii i składników odżywczych. Przykładowo, jedna parówka to około 100 kcal – w przypadku kota o wadze 5 kg jest to przeszło 25% jego dobowego zapotrzebowania na energię.
Warto podawać kotu suchą karmę, aby zapewnić większą ścieralność kamienia nazębnego. Jeżeli decydujemy się żywić kota tylko sucha karmą, musimy pamiętać, że wtedy zwiększa się jego zapotrzebowanie na wodę. Powinniśmy zapewnić mu stały dostęp do wody lub uatrakcyjnić mu jej przyjmowanie.
Koty nie zawsze lubią wodę stojącą, dlatego odkręcanie kranu, specjalne fontanny do picia lub częsta zmiana wody w miseczce powinna zachęcić kota do jej przyjmowania.
Kot brytyjski - charakter
Zwierzęta tej rasy nie są wielkimi pieszczochami, ale jeśli mają ochotę na przytulanie i głaskanie, same dadzą o tym znać właścicielowi. Koty brytyjskie lubią ludzi i szybko się do nich przywiązują. Mają silny charakter, ale jednocześnie są zrównoważone i bardzo inteligentne.
Młode brytyjczyki lubią dokazywać i bawić się, z czasem zamiłowanie do psot mija, ale nawet dorosły kot jest bardzo sprawny, pełen energii i aktywny.
Koty te bez problemu tolerują inne zwierzęta, mogą mieszkać zarówno na dużej, jak i małej powierzchni.
Kot brytyjski - cykl rozrodczy
Brytyjczyki osiągają dojrzałość płciową dość późno jak na koty – ok. 12. miesiąca życia, choć zależy to od sezonu – ruje występują od lutego do września.
W warunkach domowych kotka jest gotowa do macierzyństwa bez względu na porę roku – czasami występuje u niej tzw. ruja permanentna, co oznacza, że po jednej następuje zaraz kolejna.
Cechy rui to tarzanie się zwierzęcia po ziemi, prężenie ciała i nawoływanie. Jeśli kotka nie została zapłodniona, ruja wycisza się, ale może wystąpić ponownie po 8-10 dniach. Ruje powodują silne osłabienie układu rozrodczego kotki, dlatego hodowlane brytyjki powinny być kastrowane, co jest zdrowsze niż wyciszanie rui za pomocą środków hormonalnych.
Polecany artykuł:
Koty brytyjskie predysponowane są do wystąpienia następujących chorób:
- Kardiomiopatia przerostowa (HCM-hypertrophic cardiomyopathy). Jest to genetyczna choroba serca, której mechanizm polega na patologicznym przeroście ściany lewej komory serca, niekiedy też przegrody międzykomorowej. Pogrubienie ścian serca osłabia ich elastyczność. W wyniku tego zmniejsza się zdolność do rozkurczu lewej komory i zwiększa się ciśnienie jej napełniania.
Doprowadza to do powiększenia lewego przedsionka i zastoju w krążeniu płucnym. W wyniku powyższych zaburzeń może dojść do obrzęku płuc.
Objawy, które mogą sugerować problem z sercem to: duszność, przyspieszony oddech, zasinienie błon śluzowych, nietolerancja wysiłkowa.
Niewydolność krążeniowo-oddechowa może doprowadzić do zapaści lub nawet nagłej śmierci sercowej.
Objawy pojawiają się najczęściej w wieku od 1-5 lat, ale chorobę opisuje się również u starszych zwierząt. Obecnie dostępne są badania genetyczne, które pozawalają stwierdzić czy u kota występuje gen odpowiedzialny za HCM.
- Rzadziej u brytyjczyków występuje predyspozycja do wrodzonego wodogłowia, wielotorbielowatości nerek i hemofili.
- W związku z tym, że brytyjczyki należą do kotów brachycefalicznych (o skróconej kości żuchwy i szczęki), powoduje to problemy zdrowotne. Skrócenie twarzoczaszki predysponuje do niedrożności kanalików łzowych, co skutkuje nadmiernym łzawieniem i zapaleniem spojówek. W wyniku takiej budowy pyszczka, częstym zaburzeniem jest też zwężenie nozdrzy. W przypadku infekcji oczyszczanie jamy nosowej z zalegającej wydzieliny jest utrudnione.
Samo oddychanie u klinicznie zdrowego kota tej rasy może być utrudnione, przez co takie koty częściej oddychają pyszczkiem. Wysusza to śluzówkę jamy ustnej doprowadzając do jej częstszych zapaleń.
Nierzadko obserwujemy również wady zgryzu i nadliczbowe zęby, które sprzyjają rozwojowi chorób przyzębia.
- Omawiając predylekcje do schorzeń warto wspomnieć też o grupach krwi, których znajomość u kota brytyjskiego może mieć istotne znaczenie. U kotów rozróżnia się 3 grupy krwi: A (najpowszechniejsza), B i AB. Większość ras kotów posiada grupę krwi A. Populacja kotów brytyjskich charakteryzuje się największym odsetkiem występowania grupy B, spośród wszystkich ras. Szacuje się, że aż u 40% kotów tej rasy występuje grupa krwi B.
Znajomość grupy krwi jest istotna przy konieczności transfuzji, gdyż przetoczenie krwi grupy A, kotu posiadającemu grupę B, grozi silną reakcją hemolityczną. Również w przypadku planowania ciąży u kotki brytyjki warto wiedzieć, jaką ma grupę krwi przyszła matka oraz ojciec, aby uniknąć konfliktu serologicznego.
Polecany artykuł:
