Spis treści
Mops swój rodowód wywodzi z dalekiego Wschodu. To rasa znana już 400 lat przed naszą erą (niektóre źródła mówią nawet o 3000 lat przed Chrystusem). Psy tej rasy są niezwykle cenione, jako zwierzęta do towarzystwa. Mopsy pojawiały się u boku wielu sławnych osób, kiedyś na dworach królewskich Stanisława Augusta, Marii Antoniny czy Józefiny Bonaparte. Współcześnie towarzyszą celebrytom, aktorom, showmenom, piosenkarzom.
Mopsy - wygląd
Jest bardzo charakterystyczne, że przez tysiąclecia wygląd mopsa niewiele się zmieniał. Prawdopodobnie jest to spowodowane tym, że zawsze była to rasa arystokratyczna, nie poddawana krzyżówkom. W starożytnych Chinach hodowla tych psów była zarezerwowana wyłącznie dla przedstawicieli dworu cesarskiego. Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Choć mopsy zaliczają się do grupy psów molosowatych, z najbardziej typowymi molosami nie mają wiele wspólnego. Molos bowiem, to typ psa pasterskiego lub stróżującego, najczęściej dużych rozmiarów, jak dog, bokser czy mastif. Mops zaś, choć budowę ciała ma mocną, jest psem małym. Dorosłe osobniki osiągają od 30 do 36 cm wysokości w kłębie. Waga zaś oscyluje w granicach 6,3-8,1 kg.
Głowa mopsa, w porównaniu do reszty ciała jest dość duża, okrągła a pysk krótki, szeroki i graniasty. Zmarszczki ma mocno zaznaczone, oczy ciemne i bardzo duże, o dość charakterystycznym, łagodnym i jakby melancholijnym czy zatroskanym wyrazie. Może właśnie przez to smutne spojrzenie budzi wiele czułości i skłania do tulenia.
Tak przednie jak i tylne łapy mops ma bardzo silne, proste, umiarkowanej długości. Także tułów ma krótki, zwarty z szeroką klatką piersiową, sylwetka wpisuje się bardziej w kształt kwadratu niż prostokąta. Sierść mopsa jest delikatna, gładka, miękka i krótka. Jeśli chodzi o maść, spotykamy psy barwy czarnej, srebrnej, płowej, czasem brzoskwiniowej. Bez względu jednak na kolor szaty, pysk lub maska, uszy i pręga grzbietowa, u rasowego mopsa powinny być intensywnie czarne.
Mops - żywienie
Najważniejszym przykazaniem właściciela mopsa jest: nie przekarmiać. Zdecydowanie najczęstszą przypadłością tej rasy jest nadwaga. Dlatego zanim pomyślimy o jakości, weźmy pod uwagę ilość pożywienia serwowanego mopsowi. Dorosły pies powinien jeść 2 posiłki dziennie. Ważne jest również, by powstrzymać się przed dokarmianiem psa między posiłkami, np. przed częstowaniem resztkami z własnego stołu.
Psy to zwierzęta mięsożerne. Warto o tym pamiętać przy doborze pożywienia. Karmy dobrej jakości, należycie zbilansowane nie wymagają suplementacji ani dodatkowych posiłków. Mogą stanowić podstawę żywienia. W odniesieniu do problemów z otyłością u tej rasy wydają się być najłatwiejsze jeśli chodzi o wydzielenie odpowiedniej dziennej dawki pokarmowej i kontrolę masy ciała. Jeśli chcemy podjąć się samodzielnego przygotowywania posiłków dla psa należy odpowiednio połączyć mięso oraz składniki roślinne.
Ze względu na predyspozycje rasowe do otyłości, w życiu mopsa istotną rolę powinna odgrywać aktywność fizyczna. Jej intensywność musi być jednak dostosowana do możliwości psa jakim jest mops – silnie umięśniony, średniej wielkości pies z predyspozycją do problemów oddechowych (ze względu na specyfikę budowy czaszki).
U takich psów przy bardzo intensywnym wysiłku fizycznym może dochodzić do tzw. długu tlenowego, stanu „przeciążenia” organizmu, po którym musi nastąpić okres regeneracji. W tym okresie ważna jest przede wszystkim dieta lekkostrawna ale pełnoporcjowa zawierająca łatwowchłanialne źródła energii.
Wybierając żywienie domowe podawać należy adekwatną ilość białka o wysokiej strawności (preferowane białko pochodzenia zwierzęcego a nie roślinnego) i zawartości kwasów tłuszczowych nienasyconych, które wspomogą proces regeneracji tkanek. W wyborze karmy komercyjnej – preferowana jest karma mokra, należy zwrócić uwagę na rodzaj surowców wykorzystanych do jej produkcji oraz ilość energii strawnej, która w szybki sposób uzupełni niedobory energetyczne oraz dostarczy energię dla przemian metabolicznych składników białkowych. Ważne jest także aby dzienną dawkę pokarmową podawać w mniejszych ilościach, ale w krótszych odstępach czasu.
W okresie regeneracji powysiłkowej ważne jest dostarczenie składników o charakterze przeciwutleniającym (witamina E, C oraz związki roślinne o znanych i potwierdzonych właściwościach). Ich źródłem są warzywa i owoce oraz oleje roślinne. Stosując prawidłowo zbilansowaną dietę nie jest konieczne stosowanie substancji wspomagających rozwój mięśni czy pomagających lipolizę tkanki tłuszczowej (aminokwasy czy L-karnityna).
Mops - pielęgnacja
Mopsy nie są szczególnie wymagającą rasą. Mają krótką sierść, którą warto od czasu do czasu przemywać. Przy czym nie częściej niż raz w miesiącu, chyba że biorą udział w wystawach. Włosy mopsa schną dość długo, dlatego lepiej je myć na wieczór, po ostatnim spacerze. Szczotkowanie psa jest bardzo łatwe, na krótkiej sierści raczej nie tworzą się kołtuny. Uciążliwe bywa za to szybkie i stosunkowo częste linienie.
Są dwie rzeczy, o których właściciel mopsa powinien pamiętać. Pierwsza to systematyczne czyszczenie zębów. Akurat ta rasa ma tendencje do odkładania się kamienia nazębnego. Druga sprawa to czyszczenie fałdy nosowej. Poradniki zalecają cotygodniowy zabieg oczyszczający. To miejsce pod fałdą jest zbiorowiskiem zarazków i brudu, więc zaniedbanie pielęgnacji prowadzić może do różnego rodzaju zapaleń, zakażeń czy zmian skórnych. Sama czynność czyszczenia jest łatwa, wykonuje się ją przy pomocy wody o letniej temperaturze i wacika do demakijażu.
Cykl rozrodczy mopsa
Z uwagi na specyficzną budowę ciała mopsa, ciąża, przede wszystkim zaś poród, to sprawa dość kłopotliwa, tak dla zwierzęcia jak i jego właściciela. Szczenięta obdarzone stosunkowo dużą głową, potrafią sprawić rodzącej suczce wiele problemów. Skomplikowne porody, częste zgony, powodują, że zawodowi hodowcy tej rasy decydują zazwyczaj, by przy porodzie uczestniczył weterynarz. Nierzadko poród kończy się cesarskim cięciem, a co za tym idzie kilkutygodniową pielęgnacją kurującej się psiej mamy. Jeśli więc ktoś się zastanawia nad zakupem rasowego mopsa, rozważając możliwość rozrodu i hodowli, musi wziąć pod uwagę wszystkie trudności z tym związane.
Co do samego cyklu dojrzewania i rozrodczości rasy, nie odbiega on od standardowych terminów. Mopsy, jako małe psy, dojrzałość fizyczną osiągają dość szybko. Dlatego już kilkunastomiesięczna suczka, przy drugiej lub trzeciej cieczce może zajść w ciążę. Ciąża trwa około 2 miesięcy i przez dłuższy czas może przebiegać niezauważalnie dla właścicieli. Często jedynym jej symptomem jest zmniejszenie aktywności suki, czasem także brak apetytu. Oczywiście, jeśli hodowca świadomie doprowadzał do krycia suczki, może takie objawy dość wcześnie zauważyć i należycie zinterpretować.
Predyspozycje rasowe do chorób
- Właścicielom mopsów sen z powiek spędzają częste problemy pupila z narządem wzroku. Zawijanie się powiek do wnętrza oczodołu (entropium) predysponuje do uszkodzeń rogówki, które mogą skutkować wrzodami rogówki. Płytkie osadzenie gałek ocznych w oczodole może powodować ich wypadnięcie. Następuje to najczęściej w wyniku urazów, wypadków, może zdarzyć się również podczas zabawy. Niedostateczna produkcja łez, do której ta rasa również jest predysponowana doprowadza do tzw. „zespołu suchego oka”, czyli zapalenia spojówki i rogówki objawiające go się ropno-śluzowym wypływem, przekrwieniem spojówek i mrużeniem oczu.
- Poważną chorobą o podłożu genetycznym jest zapalenie mózgu mopsów i maltańczyków. Objawy choroby pojawiają się od 6 miesięcy do 7 lat i manifestują się napadami drgawkowymi, zaburzeniami orientacji, niekiedy ślepotą i sztywnością karku. Rokowanie jest ostrożne lub niepomyślne.
- W wyniku rozwoju rasy osiągnięto skrócenie głowy i ogona, ale u niektórych osobników odbywa się to kosztem deformacji kręgosłupa. Przykładem takiej deformacji jest tzw. „kręg połowiczy”, którego występowanie doprowadza do asymetrii i skrzywienia kręgosłupa.
- Jako rasa o skróconej trzewioczaszce mopsy obciążone są zespołem oddechowym psów krótkoczaszkowych. W związku z częściową niedrożnością dróg oddechowych (na poziomie nosa- zwężenie otworów wlotowych do nozdrzy, na poziomie gardła – zbyt długie podniebienie miękkie, na poziomie krtani i tchawicy – zapadanie się tych odcinków dróg oddechowych) dochodzi do niedotlenienia. Pociąga to za sobą wzrost ciśnienia, przerost mięśnia sercowego, problemy gastryczne spowodowane łykaniem powietrza podczas utrudnionego oddychania oraz wtórne zakażenia dróg oddechowych. Leczenie obejmuje zarówno chirurgiczną korekcję wad budowy, jak i zwalczanie bieżących zakażeń.
- Pomiędzy licznymi fałdami (głównie na pyszczku i w okolicy ogona) u mopsów często występują stany zapalne skóry związane z utrudnionym oddychaniem i oczyszczaniem się skóry, co pozwala na wzrost bakteriom i grzybom. Dlatego konieczna jest regularna toaleta fałdów odpowiednimi kosmetykami.
- Inne predylekcje to: wrodzone wodogłowie, wrodzone zwichnięcie łokcia, alergie.
