Nosówka u psa - przyczyny, objawy, leczenie

Spis treści

1. Nosówka u psa: pierwsze objawy
2. Nosówka u psa: postacie choroby
3. Nosówka u psa: leczenie

Nosówka jest wysoce zaraźliwą chorobą, wywoływaną przez wirusa canine distemper virus (CDV) należącego do rodziny Paramyxoviridae. Wirus nosówki odporny jest na czynniki środowiskowe i w temperaturze pokojowej jest w stanie przeżyć nawet kilka dni. Nosiciel wirusa wydala jego duże ilości wraz z moczem, kałem, wydzieliną z oczu i nosa. Zdrowy pies może zarazić się nim bezpośrednio od nosiciela drogą kropelkową, a także przez pokarm oraz drogą pośrednią, gdy właściciel przyniesie go do domu na ubraniu lub butach.

Ludzie są odporni na działanie wirusa CDV, dlatego też właściciel nie może zarazić się nosówką od swojego czworonoga.

Nosówka u psa: pierwsze objawy

Gdy wirus dostanie się do organizmu, bardzo szybko zaczyna namnażać się w migdałkach i śródpiersiowych węzłach chłonnych. W ciągu kilku dni dociera do wszystkich narządów limfatycznych, uszkadza je i silnie zaburza pracę układu odpornościowego. Wraz z rozwojem zakażenia atakuje komórki innych układów: pokarmowego, oddechowego, moczowego, nerwowego i skóry. Początek choroby zazwyczaj zwiastuje gorączka – temperatura ciała psa wzrasta do około 41 stopni Celsjusza. Charakterystyczne jest to, że ma ona dwie fazy: początkowo wzrasta, następnie na kilka dni ustępuje, by znów wzrosnąć. Pozostałe objawy zależą już od tego, w jakim stopniu wirus jest zjadliwy, jak bardzo nasilają się wtórne infekcje, towarzyszące nosówce, wreszcie – jaką odporność pies miał przed zachorowaniem.

Nosówka u psa: postacie choroby

Nosówka może przebiegać w różny sposób, w zależności od tego, który narząd i układ najbardziej ucierpi z powodu ataku wirusa. Dlatego też w przebiegu nosówki wyróżnia się następujące postacie:

• nosówka nieżytowa. Zazwyczaj jest to początkowe stadium nosówki. Pies jest osowiały, ma wysoką gorączkę, biegunkę, z nosa i spojówek wypływa mu wydzielina.
• nosówka oddechowa (płucna). W tej postaci nosówki obserwuje się wydzielinę wypływającą z nosa i spojówek, kaszel (początkowo suchy, następnie wilgotny), zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, duszność, która nasila się z czasem, a także obrzęk płuc i zapaść krążeniową.
• nosówka jelitowa (żołądkowo-jelitowa). Najczęstsze objawy to wymioty, biegunka (czasem biegunka z krwią), zapalenie żołądka i jelit. W zaawansowanej postaci dochodzi do silnego odwodnienia i wychudzenia.

W przebiegu choroby jedna postać nosówki może przechodzić w drugą, co zależy od stopnia nasilenia objawów. Jedynie postać nerwowa nosówki najczęściej przebiega samodzielnie.

• nosówka nerwowa. Rzadko kiedy poprzedza ją nieżyt, rzadko również łączy się ona z innymi postaciami nosówki. Objawy zależą od tego, w jakim stopniu i w którym miejscu doszło do uszkodzenia tkanki nerwowej. Najczęstsze z nich to niedowłady i porażenia, padaczka, oczopląs, drżenie mięśni, tiki mięśni okolicy twarzowej, niezborność, otępienie, zaburzenia świadomości, halucynacje, zaburzenia ruchowe, padaczka, kręcz szyi, ”napieranie” na przeszkody. Zmiany te zazwyczaj są trwałe.
• nosówka oczna. Jej najczęstsze objawy to zapalenie spojówek z silną, surowiczo-ropną wydzieliną, łzawienie, światłowstręt, zapalenie tęczówki lub nerwu wzrokowego, nagła ślepota, a także owrzodzenie na rogówce i jej perforacja. W postaci tej obserwuje się również zmiany na siatkówce, których efektem może być ślepota.
• nosówka skórna. Objawia się pęcherzykami wypełnionymi ropą, które pojawiają się na skórze brzucha i po wewnętrznej stronie ud, a także na wargach, w okolicy oczu i dziurek nosa. Pęcherzyki te po zaschnięciu zmieniają się w strupki.
• choroba twardej łapy. To najrzadsza postać nosówki, która rozwija się po kilku tygodniach choroby. Objawia się zgrubieniem opuszek łap (stają się wówczas twarde i szorstkie), a także wysuszeniem i spękaniem skóry lusterka nosa.
• zapalenie mózgu starych psów. To rzadka forma nosówki nerwowej, pojawiająca się u starych psów. Prawdopodobnie jest ona następstwem nosówki przebytej przez psa przed laty i wywołuje ją wirus, który przetrwał w ośrodkowym układzie nerwowym i uaktywnił się na starość. Jej objawy to zaburzenia ruchowe, ślepota, otępienie i demencja.

Nosówka u psa: leczenie

Jeśli choroba daje charakterystyczne objawy, weterynarz może ją potwierdzić, wykonując szybki test diagnostyczny z kropli krwi psa. Innymi metodami diagnozy nosówki są testy laboratoryjne, w trakcie których bada się krew zwierzęcia lub wymaz ze spojówek lub dróg rodnych. Leczenie psa jest trudne, a rokowania ostrożne, gdyż śmiertelność psów przy tej chorobie może wynosić nawet 80 procent. Nie ma jednego schematu postępowania: leczenie nosówki zależy zarówno od wieku zwierzęcia, jak i od jego stanu oraz postaci nosówki, z jaką mamy do czynienia. Zazwyczaj stosuje się surowicę przeciwwirusową, antybiotyki, witaminy, a także krople i maści do oczu. W przypadku nosówki jelitowej zwierzę trzeba nawadniać, stosuje się również kroplówki z glukozą i aminokwasami, a także leki przeciwwymiotne. W najtrudniejszej do leczenia postaci nosówki – nosówce nerwowej – leki dobiera się w zależności od objawów, np. przy drgawkach stosuje się leki przeciwdrgawkowe, a przy paraliżu lub niedowładach – witaminy z grupy B oraz galantaminę.