Spis treści
- Jakie robaki atakują psy?
- Po czym poznać, że pies ma robaki?
- Robaki u psa: objawy
- Robaki u psa: skutki zdrowotne
- Czy psie pasożyty są groźne dla ludzi?
- Odrobaczanie psa: tabletki i inne preparaty
Psie pasożyty to dość częsta dolegliwość. Robaki może mieć każdy pies, nawet ten, który większość czasu spędza wtulony w miękką kanapę, a czas spaceru spędza głównie na smyczy. Najczęściej jednak dokuczają one tym zwierzakom, które często biegają samopas i na dworze mogą mieć kontakt z zarażonymi pasożytami gryzoniami czy kałem innych nosicieli, a także bezdomnymi psami.
Jakie robaki atakują psy?
Pasożyty wewnętrzne (inaczej endogenne), które bytują w psie, można podzielić na kilka grup. Pierwszą z nich są robaki obłe, inaczej obleńce, nazywane tak ze względu na kształt. W grupie tej są przede wszystkim:
- glisty,
- nicienie,
- włosogłówki,
- tęgoryjce.
Druga grupa to płazińce, a więc:
- tasiemiec psi,
- tasiemiec krętkowy,
- tasiemiec bąblowcowy.
Prócz nich do pasożytów wewnętrznych zaliczane są również przywry i pierwotniaki – nie są one jednak robakami.
Jak pies zaraża się robakami?
Do organizmu czworonoga pasożyty mogą dostać się na bardzo różne sposoby. Najczęściej odbywa się to drogą pokarmową, gdy pies poliże buty opiekuna, który przyniósł jaja pasożytów na podeszwach butów lub zje pokarm, w którym są larwy. Tą drogą niekiedy zarażają się również szczenięta, gdyż pewne postacie pasożytów obecne są również w mleku zarażonych suk.
Pasożyty mogą przeniknąć również do organizmu przez łożysko w trakcie ciąży (dlatego szczenię może być zarobaczone wkrótce po narodzinach), a także przed kontakt bezpośredni, układ moczowo płciowy w trakcie kopulacji, lub przez skórę.
Po czym poznać, że pies ma robaki?
Pasożyty rzadko kiedy widoczne są w kale zakażonego psa lub w skórze wokół odbytu. To, że psiak może być nimi zarażony, sygnalizują jednak inne objawy. To, jakie, zależy od rodzaju pasożyta, który zaatakował czworonoga. Może się zdarzyć, że zwierzak ma w ciele kilku różnych pasażerów na gapę, którzy systematycznie wyniszczają jego organizm.
Zarobaczone zwierzę:
- jest apatyczne,
- unika kontaktu,
- ciągle chce spać,
- miewa biegunki (w których czasem jest krew),
- miewa wymioty,
- dziwnie kaszle,
- ciężko oddycha
- może mieć podrażnienia wokół odbytu,
- może mieć kłopoty z sierścią, która staje się matowa i zaczyna wypadać.
O możliwym zakażeniu pasożytami może świadczyć również brak apetytu i znaczna utrata wagi, a także notoryczne tarzanie się po podłodze wywołane świądem grzbietu.
Robaki u psa: objawy
Najczęściej jest tak, że pies zarażony jest pasożytem jednego gatunku. To, że tak jest, najlepiej oceni weterynarz. Pasożyty dają jednak o sobie znać w bardzo charakterystyczny sposób, a objawy zakażenia są różne w zależności od tego, który robak zasiedla psi organizm.
- Glisty. Lokują się w jelicie cienkim i mogą doprowadzić do rozwoju różnych chorób, wśród których najgroźniejsza jest toksokaroza. To, że pies ma glisty można poznać po tym, że cierpi na biegunki, chudnie, kaszle, jest apatyczny, a jego sierść robi się słaba i wypada.
- Tęgoryjce. Objawem zakażenia jest brak apetytu, wymioty, wychudzenie, nieuformowany kał, blade błony śluzowe, niedokrwistość, duszności, problemy z oddychaniem i skłonności do zapadania w letarg.
- Włosogłówki. Najczęstszym objawem są przewlekłe, krwiste biegunki, które stopniowo wyniszczają organizm i mogą doprowadzić do uszkodzenia jelit. Pies może też tracić na wadze, mieć gorączkę, być osłabiony.
- Tasiemiec - bytuje w jelicie, gdzie wydala produkty przemiany materii, zatruwając organizm psa, może też doprowadzić do zamknięcia światła jelita. Można go podejrzewać, jeśli pies cierpi na wymioty, ma na zmianę biegunki i zaparcia, a w rzadkim kale obecny jest śluz. Objawem zakażenia jest też chwiejny chód i napady padaczkowe.
Robaki u psa: skutki zdrowotne
Psie robaki to typowe pasożyty: gdy one czerpią korzyść z bytowania w psim organizmie, zwierzę ponosi szkody. Ten szkodliwy wpływ polega głównie na pobieraniu przez pasożyta niezbędnych – również psu – składników pokarmowych, co w efekcie może prowadzić do ich poważnych niedoborów, a w przypadku szczeniąt, również do zaburzenia wzrostu i rozwoju.
Żyjąc w zwierzaku, wszelkie swoje potrzeby, łącznie z wydalaniem toksycznych produktów przemiany materii, załatwiają w jego organizmie, co może zatruwać czworonoga, prowadzić do chorób, zwłaszcza układu pokarmowego, a także wywoływać alergie.
Wreszcie: ich obecność prowokuje układ odpornościowy, który, zamiast chronić zwierzę przed bakteriami i wirusami, walczy z pasożytami, co sprawia, że zwierzę jest bardziej podatne na różne zakażenia.
Czy psie pasożyty są groźne dla ludzi?
Niektóre psie pasożyty mogą zagrażać ludziom – chorobę, jaką wywołują, określa się mianem zoonozy. Najgroźniejsze są glisty, które mogą wywołać toksokarozę. Na zakażenie narażone są głównie dzieci, zarówno te, które bawią się z zakażonym psem, jak i te, które mają kontakt z dojrzałymi jajami glisty (te mogą być obecne np. w piasku na placu zabaw). Gdy jaja te trafią do przewodu pokarmowego, wylęgają się z nich larwy, które następnie przedostają się przez ściany jelit do krwioobiegu i wędrują dalej do różnych narządów, w tym płuc, wątroby, gałki ocznej czy nawet mózgu, wywołując w nich stany zapalne.
Zagrożeniem dla ludzi są również tęgoryjce – gdy wnikną w skórę, mogą powodować jej stany zapalne – a także tasiemce, zwłaszcza bąblowce. Larwy tego tasiemca w ludzkim ciele osadzają się w różnych narządach, najczęściej w wątrobie i przekształcają się w torbiele, które rosną przez wiele lat, stopniowo uciskając na inne narządy. Ich pęknięcie grozi nawet śmiercią.
Czytaj też: Tasiemczyca - rzadka choroba odzwierzęca
Odrobaczanie psa: tabletki i inne preparaty
Właściciel, który podejrzewa u psa pasożyty, powinien jak najszybciej zgłosić się do weterynarza, który zapisze odpowiednią kurację. Ponieważ pasożyty są często spotykane, wywołują nieprzyjemne i nierzadko ciężkie dolegliwości u zwierzaka i zagrażają również ludziom, odrobaczanie należy wykonywać również profilaktycznie.
Jeśli w domu jest kilka psów, a jeden z nich ma pasożyty, należy w tym samym czasie odrobaczyć wszystkie psy.
Preparaty przeciw pasożytom wewnętrznym dostępne są w różnych formach i większość z nich zawiera więcej, niż jedną substancję czynną (najczęściej stosowane są pyrantel, fenbendazol i prazikwantel).
Psu na odrobaczanie można więc podawać:
- tabletki – mają szerokie spektrum działania i działają na tęgoryjce, glisty, włosogłówki, tasiemce, lamblię, nicienie.
- zawiesinę – zazwyczaj przepisuje się ją na tęgoryjce, włosogłówki oraz glisty.
- pastę do podawania doustnego – są skuteczne w przypadku tęgoryjców, glist, włosogłówek i tasiemców.
- preparaty typu spot–on – są w aplikatorze i zakrapla się je na skórę zwierzęcia, w której obecne są tęgoryjce, glisty, włosogłówki, nicienie sercowe lub płucne.
Odrobaczanie szczeniaka
Po raz pierwszy należy odrobaczyć szczeniaka pomiędzy 2, a 4 tygodniem życia. Kolejne odrobaczania powinny zależeć od kalendarza szczepień – trzeba zaplanować je tak, by odbywały się na tydzień przed kolejną wizytą szczepienną.
To jednak nie koniec: kolejne dawki leku przeciw robakom szczeniak powinien dostawać co miesiąc do momentu ukończenia 6. miesięcy. Starsze psy powinno się odrobaczać przynajmniej cztery razy w roku.
Czytaj więcej na Se.pl/dolinazwierzat
i
Polecany artykuł:
