"Można być jednocześnie ciepłym, miłym i stanowczym" - twierdzi na swoim instagramowym profilu @healthiest_baby, dr Cathryn, specjalistka od dziecięcych buntów. Pediatra z 35-letnim stażem pracy, a prywatnie mama czwórki dzieci, wcale nie zachęca, by ustępować dzieciom czy pobłażać im.
Ekspertka twierdzi jednak, że po wybuchach histerii, w głowach maluchów kłębią się myśli, na które my, rodzice musimy dać odpowiedź.
Zobacz też: 4 sposoby jakimi maluchy proszą o okazanie miłości, a my myślimy, że to bunt
Spis treści
- Dziecko nie planuje histerii
- Czym martwi się dziecko po ataku złości?
- 4 rzeczy, które musisz zrobić po dziecięcej histerii
Dziecko nie planuje histerii
Dziecięce histerie i bunty to dla większości rodziców, mających w domu dzieci w wieku do 1 do około 4 lat, całkowita norma. Nie jest jednak tak, jak sądzi wielu z nas, że dziecko zawsze próbuje takimi zachowaniami "ugrać coś" dla siebie. Bardzo często ataki złości to zwyczajnie wynik nie do końca ukształtowanego systemu nerwowego dziecka. Ataki złości zdarzają się gdy dzieci są zmęczone, głodne, przestymulowane. To nie złośliwość, a normalna reakcja mózgu u 2, 3-latków.
Właśnie dlatego, że dzieci nie planują swoich histerii, warto zrozumieć, jak czują się, myśląc, że swoim niekontrolowanym zachowaniem zniszczyły relacje z rodzicem.
Czym martwi się dziecko po ataku złości?
Po wybuchu histerii w małej głowie dzieje się mnóstwo niemiłych rzeczy. Dzieci czują się wtedy niepewne i zagrożone. Oto przykłady ich wątpliwości, które wymienia specjalistka od buntu dwulatka.
- Czy mama/tata nadal mnie kocha?
- Czy rodzice są na mnie źli?
- Czy będę mieć kłopoty?
4 rzeczy, które musisz zrobić po dziecięcej histerii
Dr Cathryn namawia, by mimo nie rezygnowania z własnego zdania, nieustępowania dziecku, bycia stanowczym i konsekwentnym, okazać mu swoje uczucia i wsparcie. Co możemy powiedzieć? Przede wszystkim nie zapędzajmy się w obwinianiu malucha za jego zachowanie. Nie powinniśmy być dla 2-,3-latków zbyt surowi, bo to trochę tak, jakbyśmy karali je za typowe dziecięce zachowania.
Główne, czego potrzebuje maluch to uspokojenie w trakcie i po napadzie złości. Paradoksalnie, taka pomoc ze strony rodzica da mu umiejętności radzenia sobie z emocjami i może zminimalizować bunty dwulatka. Co zatem zrobić, powiedzieć?
- Okaż dziecku swoją bezwarunkową miłość, nie gniewaj się, powiedz "kocham cię".
- Przytul dziecko, bo to pozwoli mu szybciej wyciszyć układ nerwowy.
- Okaż zrozumienie. Powiedz: "to musiało być dla ciebie trudne", "zezłościłeś się, bo...". To zbuduje między wami więź i pozwoli dziecku zrozumieć jego emocje.
- Zapewnij dziecko, że nie gniewasz się, ale po czasie na spokojnie wyjaśnij zasady.
Dowiedz się: Nie udaje, nie wymusza, nie terroryzuje. To znak, że układ nerwowy dziecka jest w załamaniu
