Spis treści
- Nadwzroczność u dzieci: kiedy występuje?
- Nadwzroczność u dzieci: przyczyny
- Nadwzroczność u dzieci: objawy
- Nadwzroczność u dzieci: wizyta u okulisty
- Nadwzroczność u dzieci…i co dalej?
Nadwzroczność u dzieci (dalekowzroczność) to jedna z najczęściej występujących wad wzroku. Co ciekawe, nadwzroczność fizjologiczną stwierdza się aż u 80 procent noworodków! W pierwszych lata życia (do 3. roku życia) nadwzroczność u dzieci jest bowiem zjawiskiem całkiem naturalnym. Jeśli z biegiem czasu problem nie minie, a będzie się nasilał, nie wolno go bagatelizować. Przeczytaj, czym jest nadwzroczność u dzieci: jak rozpoznać i jak leczyć?
Nadwzroczność u dzieci: kiedy występuje?
Oko prawidłowo widzące, tzw. oko miarowe, ma swój określony kształt i wielkość. Proces widzenia, mówiąc w uproszczeniu, polega na tym, iż światło odbijające się od przedmiotów wokół nas wędruje przez rogówkę do soczewki, która załamuje je i umieszcza idealnie na siatkówce. Siatkówka zaś wysyła w zależności od otrzymanych bodźców odpowiednie sygnały do mózgu, gdzie powstaje właściwy obraz otoczenia z każdego oka. Obraz ten łączony jest w mózgu w całość, co zapewnia nam widzenie obuoczne, warunkujące prawidłowe poczucie odległości i głębi, czyli postrzeganie rzeczywistości w sposób trójwymiarowy. Gdy jednak gałka oczna wykształci się zbyt długa lub zbyt krótka, będziemy mieć do czynienia już nie z okiem prawidłowo widzącym, ale odpowiednio z okiem krótkowzrocznym i nadwzrocznym.
Nadwzroczność u dzieci: przyczyny
Nadwzroczność u dzieci, zwana inaczej dalekowzrocznością, pojawia się kiedy gałka oczna jest zbyt krótka, co skutkuje powstawaniem obrazu nie na siatkówce, lecz za nią. Powoduje to wzmożoną pracę soczewki, która aby umieścić obraz na we właściwym miejscu, musi przybrać bardziej kulisty kształt, zwłaszcza przy patrzeniu na przedmioty w bliskiej odległości. Taki stan rzeczy wywołuje przemęczenie wzroku, uczucie „piasku” pod powiekami, niewyraźne widzenie zarówno z bliska, jak i z daleka.
Należy pamiętać, że u małych dzieci, do ok. 3 roku życia występuje tzw. nadwzroczność fizjologiczna, spowodowana niedostateczną wielkością gałki ocznej, która nie zdążyła się jeszcze w pełni rozwinąć i ukształtować. Nadwzroczność fizjologiczna, nie dająca niepokojących objawów i nie będąca nazbyt silna, nie wymaga korekcji okularowej.
Sprawdź też: wybieramy okulary dla dziecka: na co zwrócić uwagę?
Nadwzroczność u dzieci: objawy
Objawy nadwzroczności u dzieci wywołują niechęć do pracy wzrokowej, a więc do rysowania, oglądania książeczek. W późniejszych etapach powodują również problemy edukacyjne oraz zdrowotne (silne bóle głowy). U wielu dzieci pojawiają się jedynie objawy przemęczenia wzroku, bez pogorszenia jego ostrości. U dzieci i osób młodych soczewka jest bowiem bardzo elastyczna, przez co jest w stanie swym nadmiernym wysiłkiem kompensować nieprawidłową długość gałki ocznej i zapewnić wyraźne widzenie.Innym bardzo charakterystycznym i widocznym objawem nadwzroczności u dzieci bywa zez, wywołany tzw. syndromem „leniwego” oka. Dziejeę się tak najczęściej, gdy wada w obu oczach różni się lub gdy jedna z gałek ocznych cechuje się niedokształceniem nerwu wzrokowego. Słabsze oko zostaje wyłączone z procesu widzenia, co oznacza, że mózg wybiera sobie obraz tylko z jednego, lepiej widzącego oka, wyłączając drugie z procesu widzenia. Jeśli zauważymy u dziecka uciekanie jednego oczka, należy jak najszybciej udać się do okulisty. Utrwalenie się takiego stanu rzeczy może spowodować, że dziecko już nigdy nie uzyska widzenia obuocznego, niezbędnego i badanego m.in. u kierowców zawodowych i kandydatów do prac na wysokościach.
Nadwzroczność u dzieci: wizyta u okulisty
U dzieci starszych, współpracujących podczas wizyty, lekarz ustali ostrość widzenia przy pomocy tablic z kształtami bądź literkami, zależnie od wieku dziecka. Przy podejrzeniu nadwzroczności powinien również zalecić zakraplanie dziecku przez kilka dni kropli z atropiną, które spowodują wyłączenie pracy soczewki oka, co pozwoli na ocenienie faktycznej wady wzroku przez bezinwazyjne badanie komputerowe. Pamiętajmy, że dzieci nadwzroczne, często kosztem przepracowania systemu optycznego, uzyskują zadowalającą ostrość widzenia i jedynym sposobem na rzetelną ocenę wady refrakcji jest przeprowadzenia badania komputerowego po kroplach znoszących pracę kompensacyjną soczewki.
Nadwzroczność u dzieci…i co dalej?
Po stwierdzeniu nadwzroczności u dzieci lekarz przepisze szkła korekcyjne do noszenia. Jeżeli u dziecka pojawił się syndrom „leniwego” oka, powinniśmy dodatkowo zasłaniać oczko lepiej widzące na kilka godzin dziennie, aby pobudzić pracę oka słabszego, co w konsekwencji umożliwi wykształcenie się widzenia obuocznego.
Potrzebne mogą się również okazać w tym wypadku ćwiczenia u ortoptyka, które pobudzają integrację pracy gałek ocznych. Wizyty kontrolne u lekarza odbywają się raz na pół roku lub raz na rok. Należy pamiętać, aby dziecko codziennie nosiło okulary i przestrzegało wszystkich zaleceń lekarskich, co pozwoli na rozwinięcie się optymalnego widzenia i uniknięcie innych nieprzyjemnych objawów, jakie niesie za sobą nieskorygowana wada wzroku.
