Są dzieci, które uporczywie wybierają do picia tylko jeden, czerwony kubek, są też inne, które muszą najpierw zakładać spodnie, a dopiero potem bluzkę - odwrotna kolejność w czasie ubierania wywołuje u nich prawdziwą histerię. Moja córka zakładała rajstopy zaczynając zawsze od lewej nóżki.
Przyznam, że sama odczuwałam pewien niepokój. W końcu przeczytałam kilka podręczników psychologii, rozmawiałam z kilkoma fachowcami i takie zachowanie niebezpiecznie kojarzyło mi się z natręctwami u dziecka.
Ale zgodnie z zasadami wychowywania dzieci, wpojonymi mi przez babcię, postanowiłam zachować spokój. Po kolejnych urodzinach obsesja lewej strony przeszła jak ręką odjął. Jak reagować i czy w ogóle na natręctwa dzieci?
Czytaj również: Fobie: co to jest fobia, rodzaje fobii, sposoby oswajania lęków, leczenie farmaceutyczne
Lęk separacyjny u dzieci: objawy, postępowanie
Natręctwa u dzieci dają im poczucie bezpieczeństwa
Dzieci potrzebują porządku, by czuć się bezpiecznie. Lubią, gdy wszystko wokół nich toczy się z góry ustalonym, znanym torem. Gdy pojawiają się jakiekolwiek zakłócenia, czują się źle. By poprawić sobie samopoczucie, wprowadzają własne zasady.
To takie magiczne myślenie. Jeśli obrócę się trzy razy przez prawe ramię, jeśli nie będą następować na szczeliny między płytkami chodnika, jeśli... to nic złego się nie stanie, będę bezpieczny. Mogę to zrobić, dopóki to robię - panuję nad światem, który mnie otacza.
Dopiero niedawno dotarło do mnie, że obsesja córki na punkcie pierwszeństwa lewej kończyny pojawiła się tuż po tym, jak do naszego domu zawitały kłopoty... Ale moja siostra do tej pory nie odnalazła przyczyny, dla której jej dziecko ręce myło po trzykroć.
Czytaj również: Jak interpretować rysunki dziecka?
Plan dnia noworodka - jak ułożyć dziecku rytm dnia?
Czy reagować na obsesyjne zachowania u dzieci?
Lepiej nie, zresztą i tak nic nie wskórasz, bo przyczyny tego typu zachowań są irracjonalne, wynikają z emocji, które targają twoim dzieckiem i logika ich nie dotyczy. No chyba, że zasady, które wprowadza maluch są w jakiś sposób niebezpieczne dla jego zdrowia (córka koleżanki usiłowała nie pić przed obiadem, a po nim tylko jeden kubek soku) lub koszmarnie uciążliwe dla otoczenia.
Tu dobrym przykładem jest syn znajomych, który dokładnie co pół godziny, bez względu na miejsce pobytu i rzeczywistą potrzebę, żądał pójścia do toalety oraz kąpieli. W obu przypadkach nie obyło się bez pomocy psychologa.
Jeśli koniecznie chcesz coś robić, znajdź maluchowi zajęcie - taniec, judo lub inne zajęcia rozwijające jego pasje dadzą upust jego energii i emocjom, rozładują napięcie. Najgorsze, co możesz zrobić, to wyśmiewać dziwaczne zachowania swojego dziecka. Jedyne, co osiągniesz to to, że zacznie ukrywać je przed tobą.
Spis treści
- Natręctwa u dzieci dają im poczucie bezpieczeństwa
- Czy reagować na obsesyjne zachowania u dzieci?
- Kiedy mówimy o nerwicy natręctw u dzieci?
Kiedy mówimy o nerwicy natręctw u dzieci?
Specjaliści twierdzą, że zaburzenie obsesyjno-kompulsywne dotyczą głównie dzieci od 10 lat wzwyż, ale są diagnozowane również i młodsze dzieci - w wieku 5, 6 lat. W rzadkich przypadkach objawy mogą zacząć pojawiać się u dzieci około 3 roku życia.
Dzieci w wieku przedszkolnym często mają rytuały związane z posiłkami, kąpielą czy snem. Pomagają im one uporządkować ich świat i zapewnić poczucie bezpieczeństwa - to, co znane, nie budzi lęku. Dzieci w wieku szkolnym często tworzą grupowe rytuały, pomagające im w utrzymywaniu kontaktów towarzyskich i radzeniu sobie z nieśmiałością, niepewnością.
Kiedy jednak obsesje się nasilają, mogą zakłócać codzienne życie i normalny rozwój. Staje się tak wtedy, gdy brak jakiegoś rytuały wywołuje np. stany lękowe. Wtedy powinien wkroczyć psycholog. Kompleksowa ocena specjalisty pokaże, czy to zwykły rytuał czy efekt jakiegoś traumatycznego wydarzenia, objawiający się obsesją.
Leczenie może obejmować terapię behawioralną i terapię farmakologiczną. Ich celem jest zrozumienie, że złe rzeczy tak naprawdę nie zdarzają się im wtedy, gdy nie zachowają danego rytuału. Terapia pomaga radzić sobie ze stresem i uczy, jak reagować na atak obsesji lub kompulsji.
Czytaj również: Lęki nocne u dzieci, czyli skąd się bierze potwór w szafie, strachy i złe sny
Jak wyplenić złe nawyki u dziecka? Sposoby na dłubanie w nosie, ssanie kciuka i inne nawyki
