Świerzb to zakaźna choroba skóry. Za świerzb u dzieci odpowiada roztocz świerzbowiec ludzki. Zobacz, jak rozpoznać i jak leczyć świerzb u dzieci.
Spis treści
- Świerzb - objawy choroby
- Jak można zarazić się świerzbem?
- Jak rozpoznać świerzb u dziecka?
- Świerzb u dzieci - jak wygląda leczenie?
- Świerzb norweski
Świerzb - objawy choroby
Charakterystycznym objawem świerzbu jest obecność intensywnie swędzących, rumieniowo-grudkowych wykwitów, a świąd jest najbardziej nasilony w nocy.
- U starszych dzieci do miejsc szczególnie predysponowanych do powstania zmian należą: przestrzenie między palcami, powierzchnia zginaczy nadgarstków, powierzchnie wyprostne łokci, przednie powierzchnie pach, talia, uda , pępek, narządy płciowe, brodawki sutkowe, brzuch, szpara międzypośladkowa i pośladki.
- U dzieci poniżej 2 roku życia wykwity w większości mają charakter pęcherzykowy i pojawiają się w miejscach zazwyczaj oszczędzonych u starszych, takich jak: głowa, szyja, dłonie i podeszwy stóp.
- Niekiedy widoczne są 2-5 milimetrowe, czerwonobrązowe guzki, głównie na zakrytych częściach ciała, takich jak narządy płciowe, pachwiny i pachy. Stanowią one ziarniniakową odpowiedź na antygeny martwych świerzbowców i ich odchody. Mogą się utrzymywać kilka tygodni, a nawet miesięcy po skutecznym leczeniu.
- Bywa, że dochodzi do wtórnego zakażenia bakteryjnego, zazwyczaj wywołanego przez gronkowce lub paciorkowce.
Zobacz także: Łojotokowe zapalenie skóry u dziecka: choroba, której nie należy lekceważyć
Wysypka i swędzenie skóry u dziecka – jakie mogą być przyczyny wysypki?
Jak można zarazić się świerzbem?
Sprawcą świerzb u dzieci jest roztocz świerzbowiec ludzki (Sarcoptes scabiei). Świerzbowiec w ciągu godziny przedostaje się do warstwy rogowej naskórka dziecka, które miało kontakt z chorym. Dostrzeżenie pasożyta na powierzchni skóry gołym okiem jest niemożliwe. Świerzbowiec drąży kanały w warstwie rogowej naskórka.
Samica składa 2-3 jaja w ślepo zakończonych norkach o długości 0,3-0,4 mm. Z jaj wylęgają się larwy, a następnie w ciągu 3 tygodni przekształcają w dojrzałe świerzbowce. Oznacza to, że przez ten czas dziecko, chociaż nie ma objawów, może stanowić źródło zarażenia dla osób z najbliższego otoczenia.
U większości do zarażenia świerzbem dochodzi w momencie bezpośredniego kontaktu skóry ze skórą osoby chorej. Jednak świerzbowiec ludzki może przeżyć od 48 do 72 godzin bez kontaktu z człowiekiem, dlatego czasem zarażenie ma miejsce w wyniku kontaktu z przedmiotami, na których bytują pasożyty.
Zobacz także: Mięczak zakaźny u dzieci: wirusowa choroba skóry
Kurzajka u dziecka - jak usunąć kurzajki na stopie, dłoni, palcu? Galeria
Jak rozpoznać świerzb u dziecka?
Rozpoznanie potwierdza identyfikacja roztoczy, jaj lub odchodów roztoczy w zeskrobinach grudek lub nienaruszonych kanałów. Pobranie ułatwia zastosowanie na skórę oleju mineralnego, olejku immersyjnego lub wody. Do pobrania używa się skalpela o szerokim ostrzu.
Jednak przy typowym obrazie klinicznym takie badanie nie jest niezbędne do postawienia rozpoznania i wdrożenia leczenia.
Świerzb u dzieci - jak wygląda leczenie?
Leczeniem muszą zostać objęte wszystkie osoby z najbliższego otoczenia osoby chorej. Zaleca się stosowanie kąpieli i zmianę bielizny. Bieliznę, pościel, ręczniki używane podczas choroby należy po wypraniu odstawić i nie stosować przez okres 2 tygodni.
W leczeniu stosuje się lotiony lub kremy zawierające preparaty bójcze na ciało poniżej głowy u starszych dzieci. Z uwagi na możliwość zajęcia głowy i szyi u niemowląt i małych dzieci w tej grupie wiekowej konieczne jest leczenie obejmujące całą głowę, szyję i ciało.
5 proc. krem z permetryną (nie poniżej 2 miesiąca życia) lub pyretroidem jest lekiem z wyboru, szczególnie u niemowląt, małych dzieci i kobiet w ciąży lub karmiących. Permetrynę należy usunąć po 8-14 godz. Podczas kąpieli.
Alternatywą jest doustna iwermektyna, szczególnie w terapii ciężkiego lub norweskiego świerzbu. Stosowanie kremu lub lotionu z 1 proc. lindanem powinno się ograniczać do terapii pacjentów, którzy nie odpowiedzieli na leczenie innymi środkami.
Świerzb norweski
Jest to rzadko występujący zespół kliniczny charakteryzujący się obecnością dużej liczby roztoczy oraz rozsianych, strupkowatych, hiperkeratotycznych zmian. Zazwyczaj rozwija się u osób z upośledzeniem układu odpornościowego.
