Spis treści
Słuchowiec to zwykle ekstrawertyk, a przynajmniej osoba, która sprawia takie wrażenie. Wyróżnia się spośród rówieśników tym, że mówi dużo, płynnie, a wszelkie wystąpienia, w tym również publiczne, przychodzą mu z dość dużą łatwością.
Słuchowcami bardzo często bywają osoby, które swoje zainteresowania, a nierzadko i swoje późniejsze życie zawodowe wiążą z muzyką, gdyż to słuch jest u nich głównym zmysłem, za którego pomocą poznają i przetwarzają wszelkie informacje pochodzące ze świata zewnętrznego.
Zwykle słuchowcy mają bardzo dobrze rozwiniętą inteligencję muzyczną, a nierzadko również i słuch absolutny. Jednak nie każdy słuchowiec uczy się w taki sam sposób. Wszystko zależy od tego, która półkula mózgu u niego dominuje.
Czytaj: Co zrobić, gdy dziecko nie chce się uczyć?
Jeśli lewa, odpowiadająca za logiczne myślenie, wówczas słuchowiec uczy się w sposób uporządkowany, a najlepiej docierają do niego przekazy w formie słów i liczb.
Jeśli natomiast prawa, odpowiadająca za uczucia, intuicję i kreatywność – wtedy słuchowiec by się czegoś nauczyć, musi to nie tylko usłyszeć, ale również wyobrazić to sobie. Dopiero wtedy jest w stanie przyswoić informacje.
Jak rozpoznać słuchowca?
Słuchowcy mają pewne charakterystyczne cechy, dzięki którym łatwo można poznać, czy dziecko jest słuchowcem. Przede wszystkim bardzo dużo mówią. Słuchowcowi trudno jest przez dłuższy czas milczeć, nawet jeśli myśli – to myśli na głos, a przynajmniej nuci lub mruczy coś pod nosem, miewa również tendencję do mówienia przez sen, można więc odnieść wrażenie, że buzia nie zamyka mu się przez całą dobę.
Czytaj:
Wzrokowiec - kto to jest i jak się uczy?
Style uczenia się - wzrokowiec, słuchowiec, kinestetyk
Dziecko, które jest słuchowcem, bardzo też lubi muzykę, ładnie śpiewa, w szkole rwie się do odpowiedzi przy tablicy, chętnie występuje publicznie zwłaszcza tam, gdzie ma okazję do popisania się swoją elokwencją przed szerszym gronem odbiorców.
Ale słuchowcy są też cenieni przed rówieśników za to, że są w stanie zainteresować swoimi barwnymi opowieściami wszystkich dookoła i ożywić w ten sposób nawet najnudniejszą imprezę. Mimo tego, że sporo mówią, lubią też słuchać, choć mają tendencję do przerywania innym wypowiedzi i wplatania w nie własnych myśli.
Czytaj:
Odrabianie lekcji: jak pomóc dziecku w nauce?
Dysleksja: przyczyny, rozpoznanie, terapia
Słuchowiec chętnie udziela wyczerpujących wyjaśnień na każdy temat. Szybko uczy się na pamięć wierszy i piosenek. Zdecydowanie woli słuchać, niż czytać – uczy się czytać później, niż większość rówieśników, czyta powoli, zwykle mrucząc pod nosem, robi też sporo błędów ortograficznych i miewa problemy z pisaniem w obcych językach, gdyż często pisze tak, jak słyszy.
Rozmawiając z kimś, często używa słów „posłuchaj”, „uczta dla uszu”, „przyjemnie brzmi”. Zamiast: „zobacz, jakie to ładne” powie: „posłuchaj, jakie to ładne”.
Styl uczenia się słuchowca
Słuchowiec uczy się inaczej niż wzrokowiec czy kinestetyk. Pamięta bowiem to, co usłyszał, a nie to co przeczytał. Dlatego w przypadku słuchowca sporządzanie map myśli czy notatek nie ma sensu – zwyczajnie mu się do niczego nie przydadzą.
Dużo więcej skorzysta, mając możliwość bezpośredniego słuchania tego, co mówi nauczyciel. Zaskakujące jest to, jak wiele potrafi z takiego wykładu zapamiętać. Słuchając, często potakuje, kiwa głową, powtarza cicho zasłyszane słowa lub wręcz całe zdania z wykładu.
Jeśli twoje dziecko jest słuchowcem, warto wiedzieć, że:
- Słuchowiec może mieć problemy z nauką pisania i ortografią, z tego problemu bywa zbyt szybko diagnozowany jako dyslektyk i dysortografik.
- Nawet jeśli lubi czytać, to szybko zapomina treść przeczytanej książki. W przypadku lektur warto dodatkowo umożliwić dziecku słuchanie audiobooka.
- Słuchowiec najlepiej zapamiętuje, głośno powtarzając materiał. Dobrym pomysłem jest to, by nagrał sobie treść notatek z zeszytu lub z podręcznika na mp3 i odtwarzał w trakcie nauki.
- Podczas nauki nie powinien słuchać muzyki, zwłaszcza w języku, który zna – to utrudni mu przyswajanie informacji.
- Jeśli słuchowiec ma problem z przyswojeniem pewnej części informacji, może mu pomóc zadawanie sobie samemu pytań, a następnie udzielenie na nie odpowiedzi.
Niektórzy słuchowcy potrzebują, by ktoś uczył się razem z nimi, czytając im na głos informacje z podręcznika – warto o tym pomyśleć wówczas, kiedy twój słuchowiec ewidentnie nie jest w stanie skutecznie opanować pewnego zakresu wiedzy, której nie trzeba zrozumieć, lecz nauczyć się na pamięć.
