Spis treści
Od 1 września 2015 roku wszystkie pięciolatki w Polsce uczą się w przedszkolach języka obcego. Co więcej, od 2017 roku ten obowiązek spocznie również na malutkich barkach 3-latków. Tym samym Polska stanie się jednym z trzech państw w Europie: obok Hiszpanii i Belgii, gdzie naukę języka obcego wprowadza się już na tak wczesnym etapie edukacji. Rozwiązania te mają służyć jak najlepszemu wykorzystaniu potencjału, jaki drzemie w głowach najmłodszych - to właśnie tak małe dzieci najszybciej i najłatwiej przyswajają nieznane dotąd słowa. Oczywiście nauka nie wygląda tak, jak w starszych klasach szkół podstawowych i w przypadku osób dorosłych. W edukacji przedszkolaka chodzi bowiem przede wszystkim o zabawę. I tę zasadę wykorzystuje storytelling - coraz popularniejsza w Polsce metoda nauki języka angielskiego. Skąd się ona u nas wzięła i na czym polega?
>>Przeczytaj również, jakie korzyści przynosi wychowywanie dwujęzycznych dzieci>>
Storytelling: skąd ten pomysł?
Storytelling to po polsku "opowiadanie historii". I właśnie na odwiecznej potędze opowieści bazuje ta metoda nauczania języka obcego. Opowiadanie historii jest bowiem dla człowieka zupełnie naturalne, język to nasze podstawowe narzędzie komunikacji. Nasi przodkowie najpierw przekazywali sobie opowieści w formie ustnej, później do mowy dołączyło pismo. Nie zmieniło się jednak nasze zamiłowanie do storytellingu, czyli snucia opowieści. To właśnie na wzmocnieniu kultrury słowa zależało twórcom storytellingu ponad trzydzieści lat temu w Stanach Zjednoczonych. Chodziło o wskrzeszenie idei ustnego przekazywania opowieści, co się udało. Dziś w USA oraz krajach Europy Zachodniej organizuje się warsztaty ze storytellingu, metodę wykorzystuje się również w nauczaniu dzieci języków obcych. Przecież najmłodsi uwielbiają wysłuchiwać różnych bajek, baśni i poznawać mity - dlaczego więc nie wykorzystać ich naturalnego zainteresowania w edukacyjnych celach?
Storytelling: na czym polega ta metoda?
W storytellingu chodzi więc o to, by przy pomocy wyżej wymienionych "pomocy naukowych": bajek, wierszy, piosenek w obcym języku pozwolić dziecku przyswoić jak najwięcej informacji w obcym języku. Co więcej, podczas nauki metodą storytellingu opowieściom towarzyszą ćwiczenia oraz różne gry i zabawy, także ruchowe. Dzięki temu dziecko nie tylko sprawniej przyswaja słyszany tekst, ale także cały czas pozostaje w ruchu.
Teksty wykorzystywane w storytellingu są specjalnie dostosowywane do potrzeb dzieci. Metodą tą najczęściej naucza się najmłodszych w wieku od 5 do 12 lat. Prezentowane treści dobiera się więc tak, by dziecko słuchało ich zaciekawione od początku do końca. Bajki więc wybiera się w taki sposób, by były dostosowane do wieku dziecka - 5-latkom nie czyta się opowieści, których od samego początku by nie rozumiały i nie słuchały aktywnie. Co więcej, zwłaszcza przedszkolakom czytanie uatrakcyjnią ciekawe ilustracje. W storytellingu znajduje się również miejsce na aktywność samego dziecka: może ono w konkretnym miejscu czytanki odpowiadać na pytania osoby czytającej. Ważny jest również sam "opowiadacz" - to od nauczyciela (lub rodzica, ponieważ mama i tata też mogą uczyć dziecko za pomocą storytellingu w domu) zależy, jaki głos nada poszczególnym postaciom bajki, czy nie będzie przedstawiał treści zbyt monotonnym głosem.
Opowieści przedstawiane w storytellingu dzielą się na 3 części:
1. Storytelling: pre-storytelling
To pierwsza, zapoznawcza część historii. Dziecko ma szansę na zapoznanie się z najważniejszym dla opowieści słownictwem, poznaje nastrój bajki. Czytaniu towarzyszą ćwiczenia, polegające np. na losowaniu rekwizytów, o których mowa w bajce i nazywaniu ich w języku, w którym przeprowadzana jest lekcja.
2. Storytelling: while-storytelling
W tej części opowiadania dzieci słuchają opowieści, przedstawionej na kilka różnych sposobów. Również i tej partii storytellingu towarzyszą ćwiczenia. Nauczyciel przerywa czytanie w niektórych miejscach i pyta dzieci o dalszy ciąg historii, dzieci za pomocą pantomimy mogą również ilustrować treść bajki.
3. Storytelling: post-storytelling
To już ostatnia część storytellingu. Polega na utrwaleniu poznanych wiadomości. Dzieci mogą grać w domino, dopasowując jedno poznane słówko do drugiego lub dobierać wyrazy w pary na zasadzie dopasowania słowa do ilustracji.
>>Przeczytaj również, dlaczego coraz więcej dzieci uczy się... języka chińskiego>>
Storytelling: efekty
Storytelling jest metodą, dzięki której dziecko uczy się, emocjonalnie angażując się w opowiadaną historię, a przy okazji - rozwijając swoją wyobraźnię. Dziecko wchodzi również w dialog z nauczycielem, dzięki czemu łatwiej zapamiętuje zadany materiał. Co więcej, dzięki poznawaniu różnych opowieści, dziecko łatwiej łączy jedne fakty z innymi, poznaje konsekwencje zdarzeń. Przedstawione w czytankach postaci mogą się stać dla najmłodszych autorytetami, a ich postawy - przykładami do naśladowania.
