Warto jednak poznać trochę historii i człowieka, który wymyślił ten prosty przepis na zupę ratującą życie. Na początku XX wieku marchwianka - bo o tę właśnie zupę chodzi - była lekiem, który uchronił od śmierci tysiące niemowląt.
Kim był Ernst Moro? Z jakich odkryć zasłynął? Jakie wartości odżywcze ma marchwianka, która pomogła tak wielu dzieciom i nadal jest numerem jeden przy biegunkach i bólach brzucha?
Czytaj również: Biegunka u dzieci. Przyczyny i leczenie rozwolnienia u dzieci
Pediatra z prawdziwego zdarzenia
Ernst Moro był jednym z pierwszych pediatrów. Urodził się w 1874 roku w Lublanie. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Grazu. Swoją karierę rozpoczął nad badaniami trawienia u niemowląt.
Jako pierwszy wyizolował bakterię Lactobacillus acidophilus, która wykazuje właściwości wspierające układ pokarmowy. Zdobył również duże uznanie dzięki testowi skórnemu na gruźlicę. Przez wiele lat, bo aż do lat 60. XX wieku test ten nazywano jego nazwiskiem.
Przyczynił się do odkrycia cennych właściwości mleka matki, a także jego wpływu na odporność dziecka. Jako pierwszy opracował również skład mieszanki mlecznej i opisał zespół jelita drażliwego u dziecka.
Dziś częściej jest kojarzony z odruchem Moro u noworodków, zwanym również odruchem obejmowania.
Odruch ten pojawia się jako odpowiedź na nagłą zmianę pozycji ciała lub hałas. Dziecko energicznie prostuje kończyny na boki, odchyla głowę do tyłu i wygina plecy. Następnie zaciska dłonie w piąstki i powoli wykonuje ruch objęcia.
Zupa, która uratowała tak wiele dzieci
Ernst Moro żył w czasach, w których śmiertelność niemowląt wynosiła nawet 25%. Przyczyną ich śmierci najczęściej była biegunka.
Doktor Moro na początku XX wieku opracował przepis na zupę, która okazała się niezwykle skutecznym lekarstwem. Ocalił dzięki temu tysiące dzieci, a jego zupę podaje się niemowlętom i dzieciom do dziś.
Jego zupa zawierała tylko trzy składniki:
- pół kilo marchwi,
- litr wody,
- szczypta soli.
Marchew należało gotować przez półtorej godziny, odcedzić na sitku, przygotowując papkę, którą przyprawiało się odrobiną soli. Dopiero wówczas dodawano wrzącą wodę, aby marchewka miała postać zupy.
Zupa doktora Moro zmniejszyła w tamtych czasach umieralność i problemy jelitowe wśród dzieci.
Właściwości zupy marchewkowej
Dopiero wiele lat później naukowcy zbadali właściwości zupy marchewkowej doktora Moro. Okazało się, że zawarte w niej składniki uniemożliwiały bakteriom przywieranie do ścian jelita. Efektem było ustąpienie biegunki.
Dziś wiemy o wiele więcej. Marchew zawiera cukry, węglowodany, białko, liczne karoteny, olej lotny, witaminy z grupy B, wapń, żelazo, miedź, fosfor i pektyny. Dzięki nim ma działanie łagodzące błonę śluzową jelit.
Co więcej, usuwa szkodliwe produkty przemiany materii. Dostarcza organizmowi niezbędnych soli mineralnych i witamin, które ten traci podczas problemów żołądkowych.
Zobacz także: Ból brzucha u niemowlaka - od czego maluszka boli brzuch?
