Spis treści
- Naturalne metody antykoncepcji: metoda termiczna
- Naturalne metody antykoncepcji: metoda objawowo-termiczna (metoda Rötzera)
- Naturalne metody antykoncepcji: metoda kalendarzowa (kalendarzyk małżeński)
- Naturalne metody antykoncepcji: metoda śluzowa (metoda Billingsów)
- Naturalne metody antykoncepcji: stosunek przerywany
Naturalne metody antykoncepcji: metoda termiczna
Jest to metoda antykoncepcji jednowskaźnikowa, co oznacza, że opiera się jedynie na obserwacji jednego czynnika towarzyszącego cyklowi menstruacyjnemu. Metoda termiczna wymaga interpretacji wyników pomiaru temperatury ciała. By była ona dość skuteczna, pomiar temperatury powinien być bardzo precyzyjny. Powinno się go przeprowadzać codziennie, o tej samej porze (najlepiej rano przed wstaniem z łóżka), przy użyciu bardzo dokładnego narzędzia i najlepiej w tym samym miejscu (np. w pochwie lub pod językiem). Ponieważ w trakcie trwania dni płodnych temperatura ciała kobiety nieznacznie wzrasta, można w ten sposób określić, kiedy kobieta jest płodna a kiedy ryzyko zajścia w ciążę jest bardzo niskie. Chociaż ta naturalna metoda antykoncepcji uwzględnia tylko jeden objaw, ma mimo wszystko dość niski wskaźnik Pearla utrzymujący się na poziomie 0,8-1,2.
Naturalne metody antykoncepcji: metoda objawowo-termiczna (metoda Rötzera)
To jedna z najskuteczniejszych naturalnych metod antykoncepcji, bo opiera się na analizie wielu procesów zachodzących w kobiecym organizmie podczas całego cyklu. Wyznaczenie dni płodnych jest tutaj bardzo precyzyjne. By ustalić czas owulacji, dokonuje się codziennych pomiarów temperatury ciała, obserwuje się konsystencję śluzu szyjkowego, sprawdza się stan szyjki, ale też bierze pod uwagę inne objawy towarzyszące poszczególnym etapom cyklu np. ból podbrzusza, pogorszone samopoczucie lub ból piersi. Wszystkie te czynniki, odpowiednio zinterpretowane, dają dokładny obraz przebiegu cyklu miesiączkowego, włącznie z dość precyzyjnym określeniem okresu płodnego i niepłodnego. Metoda objawowo-termiczna ma względnie niski wskaźnik Pearla. Zamyka się on w przedziale 0,1-0,9.
>> Przeczytaj więcej o metodzie objawowo-termicznej >>
Naturalne metody antykoncepcji: metoda kalendarzowa (kalendarzyk małżeński)
Metoda kalendarzykowa jest bardzo popularna od lat (najstarsza na świecie) i najbardziej rozpowszechniona wśród naturalnych metod antykoncepcji. Polega ona na ustaleniu dni płodnych i niepłodnych jedynie na podstawie długości trwania cyklu miesiączkowego. Metoda ta jest dość ryzykowna, bo nie bierze pod uwagę m. in. zaburzeń owulacji czy nieregularnych cyklów. Na zaburzenie cyklu wpływ ma wiele czynników np. choroba lub stres. Jeśli w danym cyklu dojdzie z tego powodu np. do przesunięć owulacji – metoda kalendarzowa nie wskaże dobrze dni płodnych. Ze względu na dość duże ryzyko pomyłki, skuteczność tej metody jest dość niska (wskaźnik Pearla wynosi tutaj 15-35). Obliczenia z kalendarza częściej pomagają w naturalnym planowaniu rodziny zamiast sprawdzać się jako naturalna metoda antykoncepcyjna.
Sprawdź też: Metoda Billingsów: na czym polega ta forma antykoncepcji?
Naturalne metody antykoncepcji: metoda śluzowa (metoda Billingsów)
To kolejna metoda, która w wyznaczeniu dni płodnych i niepłodnych opiera się jedynie na obserwacji jednego wskaźnika. W tym przypadku jest to śluz szyjkowy, którego konsystencja zmienia się w poszczególnych etapach cyklu i pozwala określić stan płodności u kobiety. W trakcie okresu niepłodnego (niepłodność przedowulacyjna) śluz najpierw nie występuje, a w drugim etapie pojawia skąpo jako substancja gęsta i klejąca. W okresie płodności śluz diametralnie się zmienia – staje się bardziej obfity, przezroczysty, rozciągliwy, rzadki, śliski. Po owulacji śluz staje się znowu gęsty, skąpy i lepki. Wskaźnik Pearla dla tej metody antykoncepcji jest bardzo niejednoznaczny, bo zamyka się w szerokim przedziale 15-32. Wiarygodny wynik badania śluzu szyjkowego zależy od dużej wprawy i doświadczenia w ocenie tego czynnika.
>> Czytaj więcej: Kalendarz owulacyjny: jak wygląda i czy działa? >>
Naturalne metody antykoncepcji: stosunek przerywany
Tak naprawdę trudno go nazwać metodą antykoncepcji, bo w rzeczywistości, choć ogranicza ryzyko zajścia w ciążę, nadal charakteryzuje się dużą nieskutecznością. Stosunek przerywany opiera się na męskiej samokontroli. Mężczyzna tuż przed wytryskiem musi wyjąć penisa z pochwy, by nie dopuścić do wprowadzenia do kobiecych dróg rodnych nasienia. Stosunek przerywany jest słabym zabezpieczeniem przed zajściem w ciążę z dwóch powodów. Pierwszy to duże ryzyko zbyt późnej reakcji partnera. Drugim powodem obniżonej skuteczności antykoncepcyjnej, a jednocześnie kluczowym w tej sytuacji – jest preejakulat, wydzielany przez członka w trakcie wzwodu jeszcze przed wytryskiem. Preejakulat to wydzielina zawierająca niewielkie ilości plemników, ale mimo to – zdolnych do zapłodnienia. Samo wyjęcie członka przed wytryskiem nie gwarantuje więc ochrony przed ciążą. Skuteczność tej metody określa się wysokim wskaźnikiem Pearla – na poziomie 15-28 (tyle kobiet na sto średnio zachodzi w ciążę podczas stosunku przerywanego).
