Cesarskie cięcie

Cesarskie cięcie, czyli cesarka, to operacja chirurgiczna polegająca na rozcięciu powłok brzusznych oraz mięśni macicy i wyjęciu dziecka z łona matki. Cesarskie cięcie stosuje się głównie wtedy, gdy poród siłami natury nie jest możliwy lub gdy stanowi zagrożenie dla matki lub dziecka.

Przygotowanie pacjentki do cięcia cesarskiego

Kobiecie podaje się wówczas znieczulenie zewnątrzoponowe lub podpajęczynówkowe. Narkozę stosuje się wyjątkowo – tylko wtedy, gdy są przeciwwskazania do zastosowania wyżej wymienionych rodzajów znieczulenia.

Wskazania do cesarskiego cięcia

Ginekolog podejmuje decyzję o zabiegu w przypadku konkretnych wskazań położniczych, takich jak np.: nieprawidłowe ułożenie płodu, przedwczesne odklejenie się łożyska czy wypadnięcie pępowiny. Cesarskie cięcie wykonuje się również, gdy przyszła matka cierpi na schorzenia kręgosłupa, astmę, ma poważną wadę wzroku lub niewydolność krążenia. Cesarkę wykonuje się więc, gdy poród naturalny jest niemożliwy

Cesarka na życzenie

Coraz częstszym zjawiskiem jest tzw. cesarka na życzenie, ponieważ poród jest wtedy bezbolesny i zdecydowanie krótszy – trwa zaledwie ok. godziny, gdy tymczasem poród naturalny pierworódki trwa nawet 10 godzin. Za cesarskim cięciem przemawia też fakt, że jest ono bardziej przewidywalne niż poród naturalny – przede wszystkim znamy dokładną datę pojawienia się na świecie dziecka, można odpowiednio przygotować się na cesarskie cięcie, a zabieg jest planowany zwykle z dużym wyprzedzeniem. Warto pamiętać jednak, że cesarskie cięcie, jak każda operacja, niesie ze sobą ryzyko powikłań. Kobiety skarżą się również na dłuższy okres powrotu do formy, trudniejszy połóg oraz problemy z laktacją. Dla wielu pań problemem natury estetycznej jest blizna po cesarskim cięciu.