Wokół dolegliwości, jakie towarzyszą kobiecie po cesarskim cięciu narosło wiele fałszywych opinii, między innymi, że pierwsze dni po cesarce są dużo cięższe niż po porodzie naturalnym. Tak się składa, że jest to sprawa bardzo indywidualna i samopoczucie kobiety po porodzie zależy od wielu różnych czynników. Dowiedz się, co może, ale nie musi, towarzyszyć połogowi po cesarskim cięciu.
Czytaj również: Cesarskie cięcie bez cenzury. Doula pokazała cesarskie cięcie na Instagramie!
Ile trwa cesarka? Sprawdź, jak długo rodzi się dziecko przez cesarskie cięcie
Spis treści
- Poród naturalny i przez cc - wspólny mianownik
- Bóle brzucha po cesarce
- Więcej czasu na pielęgnację blizny
- Obowiązkowo – krwawienie
- Burzliwe przemiany, także psychiczne
- Laktacja nie zawsze rusza z opóźnieniem
Poród naturalny i przez cc - wspólny mianownik
Oba rodzaje połogu mają wspólny mianownik. Po porodzie ciało kobiety wcale nie odpoczywa, lecz mobilizuje się do wytężonej pracy – powrotu do równowagi sprzed ciąży. Ma na to sześć tygodni, bo przyjmuje się, że właśnie tyle trwa połóg.
Jeśli świeżo upieczona mama nie karmi piersią, zwykle połóg zwieńczony jest pierwszą miesiączką. Wtedy też kobietę czeka obowiązkowa wizyta kontrolna u ginekologa, który sprawdzi, czy rany po porodzie się zagoiły, a także wykona cytologię. Pod tym względem połóg po porodzie cesarskim nie różni się od tego po porodzie naturalnym.
Bóle brzucha po cesarce
Poród cesarski w porównaniu do porodu naturalnego na dłużej pozostawia po sobie widoczne zmiany. Te na zewnątrz to utrzymujący się dłużej wypukły brzuch. Czasem po porodzie operacyjnym kobieta przez kilkanaście dni wygląda tak, jakby nadal była w ciąży. To normalne.
Nieco dłużej niż w przypadku porodu naturalnego trwa bowiem proces kurczenia się macicy. Podczas ciąży zwiększyła się ona do rozmiarów arbuza i miała masę około 1,5 kg oraz średnicę nawet 34 cm. Podczas połogu musi odzyskać swoją wagę (około 70 g) i wielkość (około 8 cm wysokości)
Zwijaniu się macicy towarzyszą skurcze (zwłaszcza w drugiej i kolejnych ciążach), które mogą nasilać się podczas karmienia piersią i łagodnieją po 4–6 dniach od porodu. Jest szansa, że jeśli kobieta nie złapała w ciąży nadliczbowych kilogramów, to po połogu odzyska zgrabną sylwetkę i wraz z końcem połogu wciśnie się w dżinsy sprzed ciąży.
Więcej czasu na pielęgnację blizny
Cesarka pozostawia po sobie również zmiany ukryte pod ubraniem – to blizna na granicy owłosienia łonowego. Odpowiednia pielęgnacja sprawi, że z każdym dniem będzie mniej obrzęknięta, mniej czerwona, a po kilku miesiącach stanie się prawie niewidoczna, zwłaszcza jeśli pokryją ją włosy łonowe.
Po raz pierwszy kobieta zobaczy tę bliznę mniej więcej trzy doby po cięciu, gdy lekarz zdejmie opatrunek. Natomiast po 7–8 dniach, gdy zostaną usunięte zewnętrzne szwy (wewnętrzne się rozpuszczają), może zacząć ją pielęgnować. To może być na początku niemiłe, bo rana jest zdrętwiała (podczas operacji przecinane są też nerwy), ale nie jest bolesne. Trzeba myć bliznę wodą
z delikatnym, hipoalergicznym mydłem lub płynem (np. Biały jeleń). Poza tym warto zakładać luźne, wysokie majtki, których gumka nie będzie uciskać miejsca po cięciu. Do całkowitego zagojenia się rany po cesarskim cięciu potrzebny jest rok i mówi się, że to minimalny czas, jaki powinna odczekać mama, zanim zdecyduje się na kolejne dziecko.
Czytaj również: Zespół popunkcyjny - dlaczego po znieczuleniu do porodu boli głowa?
Negatywne skutki cesarskiego cięcia: bezpośrednie i długotrwałe
Obowiązkowo – krwawienie
Dość często powtarzany jest mit, jakoby po cesarce kobieta nie miała krwawienia. Wziął się on stąd, że powszechnie uważa się, że krwawienie po porodzie pochodzi z rany w kroczu, a skoro cesarskie cięcie było wykonywane na podbrzuszu, to krwawienia nie będzie. Nic bardziej mylnego. Odchody połogowe, bo tak fachowo nazywamy krwawienie w okresie połogu, to wydzielina z rany powstałej w macicy po odejściu łożyska.
Zwykle krwawienie trwa dwa tygodnie, ale u wielu kobiet ciągnie się nawet przez cztery. Najpierw przypomina obfitą miesiączkę z krwistą wydzieliną, potem śluzowo-krwistą, na końcu śluzową. Kobiety po cesarce mogą mieć nieco mniej odchodów połogowych, ale jeśli jest ich mało lub zanikają po kilku dniach, należy skonsultować się z ginekologiem – może być konieczne zastosowanie leków obkurczających macicę.
Burzliwe przemiany, także psychiczne
Pierwsze dni po porodzie to piękny czas poznawania długo oczekiwanego dziecka oraz radości z macierzyństwa. Ale to także czas pełen nowych obowiązków i małej ilości snu. Nic więc dziwnego, że świeżo upieczona mama może mieć wahania nastroju i częściej poddawać się czarnym myślom.
Sytuacji nie ułatwia fakt, że po porodzie cesarskim pobyt w szpitalu jest dłuższy niż po porodzie naturalnym. Zwykle trwa on trzy dni zamiast dwóch – jak w przypadku porodu pochwowego. Dobrze jest widzieć plusy zaistniałej sytuacji. Będąc w szpitalu, kobieta może uzyskać fachowe porady, jak rozbudzić laktację i prawidłowo przystawiać dziecko do piersi. Poza tym maluszek będzie codziennie obserwowany przez lekarzy, więc mama wróci z nim do domu spokojna o jego zdrowie.
Wiele świeżo upieczonych mam po cesarskim cięciu boryka się również z obawami, czy podołają w opiece nad dzieckiem, bo przecież mają za sobą operację i nie powinny się forsować. Dobrze, jeśli w domu mogą liczyć na pomoc męża bądź innych członków rodziny. Przez dwa miesiące powinny bowiem unikać męczących prac domowych, pochylania się i podnoszenia ciężkich przedmiotów. Organizm młodej mamy potrzebuje czasu, by się zregenerować.
Laktacja nie zawsze rusza z opóźnieniem
To nie jest regułą, że kobieta po cesarskim cięciu musi wypatrywać pierwszych kropli mleka, a nawet o nie walczyć. Zwłaszcza jeśli poród był w terminie i poprzedzała go normalna akcja porodowa. Laktacja rusza wraz z narodzinami dziecka, bo pobudza ją nie tyle rodzaj porodu, co brak łożyska.
Aby ją usprawnić, warto postawić na prawidłowe przystawianie dziecka do piersi (piszemy o tym na str. 80). Trudnością, jaką może (ale nie musi) napotkać kobieta po cesarce, jest przystawianie dziecka do piersi tak, by nie uciskać rany na podbrzuszu. Pomoże układanie maleństwa na poduszce oraz przybieranie odpowiednich pozycji, które pokaże położna
To może towarzyszyć połogowi po cesarce. Ale nie musi!
- BÓL W PODBRZUSZU. Wiele zależy od indywidualnej tolerancji na ból. Jeśli kobieta miała znieczulenie zewnątrzoponowe, to po zabiegu przez cewnik umieszczony w plecach będzie otrzymywała środki przeciwbólowe. Natomiast po znieczuleniu ogólnym otrzyma leki w kroplówce lub zastrzyku.
- TRUDNOŚCI Z PORUSZANIEM SIĘ. Zdecydowana większość kobiet jest w stanie wstać z łóżka już kilka godzin po cesarce. Należy to zrobić w asyście położnej, bo można doznać zawrotu głowy i upaść. Pierwsze kroki będą nieco bolesne, ale z czasem to minie. Ruch jest ważny, by usprawnić krążenie i przyspieszyć powrót do formy. Poza tym chodzenie zapobiega tworzeniu się pooperacyjnych zrostów. Gdy kobieta będzie w stanie się poruszać, pielęgniarka usunie cewnik. Lepiej nie zwlekać z wizytami w toalecie, bo pełny pęcherz zwiększa nacisk na ranę po cięciu.
- BÓL GŁOWY. Gdy znieczulenie zewnątrzoponowe zanika, świeżo upieczona mama może odczuwać ból głowy.
miesięcznik "M jak mama"