Właściwego oddychania podczas porodu uczą szkoły rodzenia, proponując zwykle bardzo konkretny jego schemat i zalecając odpowiednie ćwiczenia. Ale i bez szkoły możesz się tego nauczyć, bo ważna jest nie tyle konkretna technika, ile umiejętność głębokiego oddychania przeponowego. To właśnie ono, z powodu wymienionych już zalet, jest tak korzystne w pierwszym okresie porodu.
ODDYCHANIE w poszczególnych fazach PORODU
- W fazie rozwarcia
Przepona to płaski mięsień oddzielający jamę brzuszną od klatki piersiowej. Oddychanie przeponowe polega na tym, by nabierając powietrza, jak najbardziej obniżyć przeponę (wypchnąć brzuch do przodu). Przy pełnym wdechu, po obniżeniu przepony, napełniane są powietrzem dolne, środkowe i górne części płuc. Podczas wydechu przepona się podnosi i pomaga usunąć z płuc zużyte powietrze. Najważniejsze zasady:
- nabieraj powietrze przez nos, wydychaj przez usta
- podczas wdechu wypinaj brzuch do przodu
- wydech powinien trwać dwa razy dłużej niż wdech.
Takie oddychanie możesz ćwiczyć w ciąży, zwłaszcza w czasie skurczów przepowiadających. Zanim zaczniesz ćwiczyć, swobodnie usiądź, np. po turecku albo na krześle, maksymalnie wyprostuj kręgosłup (powinien być nieruchomy, najlepiej podparty) i rozluźnij całe ciało.
- Pod koniec I okresu
Kiedy głębokie wdechy nie pomagają już panować nad skurczami, oddychaj płytko i nieco szybciej, starając się zachować stały rytm. UWAGA: zbyt intensywne oddychanie może prowadzić do hiperwentylacji. Objawia się ona zawrotami głowy, mrowieniem na całym ciele i kłopotami z widzeniem (plamki przed oczami). W tej sytuacji poproś położną o pomoc (pewnie zaleci wydychanie powietrza do papierowej torebki lub złączonych dłoni).
- W fazie przejścia
Tak położnicy nazywają chwile, gdy nie ma jeszcze pełnego rozwarcia (choć jest już blisko), ale u rodzącej pojawia się już potrzeba parcia. W powstrzymaniu się przed parciem pomóc może tzw. dyszenie. Polega ono na tym, że trzeba wziąć głęboki wdech przez nos, a potem wypuszczać powietrze przez usta partiami – tak jak się zdmuchuje świecę. Oddech staje się wtedy płytszy i przyspieszony. Dyszenie pomaga zachować siły, kiedy organizm jest już bardzo zmęczony, a poza tym zmniejsza napięcie mięśniowe wywołane skurczami.
- W fazie parcia
Ważne jest skorelowanie oddychania z wypieraniem. Na początku skurczu partego wykonaj jeden głęboki wdech – nabierz dużo powietrza i zatrzymaj je. A gdy nastąpi szczyt skurczu (powie ci to położna), przyj z całych sił – tak długo, jak jesteś w stanie zatrzymać oddech. W czasie jednego skurczu możesz przeć nawet kilkakrotnie – trzeba jedynie ponownie wziąć wdech i przeć. Po skurczu głęboko oddychaj, aby nabrać sił.
UWAGA: parcie zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej. W chwili gdy wytacza się główka, przeć nie należy, żeby nie zwiększać różnicy ciśnień. Jeśli położna poprosi cię wtedy, żebyś nie parła, oddychaj szybko i płytko jak przy dyszeniu lub wolno wydmuchuj powietrze.
