Ciąża po poronieniu to trudne doświadczenie. Jeśli parę miesięcy temu straciłaś dziecko, a teraz znów jesteś w ciąży, na pewno masz pewne obawy – to zrozumiałe i nie da się ich uniknąć. To najważniejsze pytanie: „Czy tym razem wszystko się dobrze skończy i urodzę dziecko?” może ci towarzyszyć nawet do dnia rozwiązania.
Pamiętaj jednak, że nie każda ciąża po wcześniejszym poronieniu oznacza ciążę zagrożoną. Zdecydowana większość kobiet, które przeżyły poronienie, rodzi później zdrowe dzieci. Zobacz, co powinnaś wiedzieć o ciąży po poronieniu.
Spis treści
- Ciąża po poronieniu - kiedy można zajść w kolejną?
- Czy trzeba podawać progesteron w ciąży po poronieniu?
- Przebieg ciąży po poronieniu
- Zapobieganie kolejnemu poronieniu
- Ciąża po poronieniu zakończona sukcesem
Ciąża po poronieniu - kiedy można zajść w kolejną?
Kiedy zajść w następną ciąże? Czy lepiej od razu, czy trzeba czekać? Wielu lekarzy zaleca powstrzymanie się z poczęciem przez okres trzech, a nawet sześciu miesięcy, aby organizm zregenerował się fizycznie i psychicznie. Jednak nie jest to warunek absolutnie konieczny.
Zdarza się, że do zapłodnienia dochodzi już podczas pierwszej owulacji po poronieniu, zwłaszcza jeśli było ono zupełne (wszystkie tkanki płodu zostały samoistnie wydalone z macicy) i nie był potrzebny zabieg łyżeczkowania. Jeśli tak jest w twoim przypadku, traktuj to jako dobrą nowinę – skoro doszło do zapłodnienia, jest najlepszy dowód, że twój organizm już się zregenerował i jest gotowy do kolejnej ciąży.
Czy trzeba podawać progesteron w ciąży po poronieniu?
Wiadomo, że jedną z najczęstszych są niedobory progesteronu. Jest to podstawowy hormon niezbędny do zaistnienia i podtrzymania ciąży – odpowiada za przygotowanie błony macicy do zagnieżdżenia zarodka i modyfikuje odpowiedź immunologiczną organizmu matki, zapobiegając odrzuceniu płodu.
Dlatego wielu lekarzy przepisuje progesteron swoim pacjentkom w ciąży po przebytym poronieniu. Zwykle stosuje się go do końca 1 trymestru, doustnie lub dopochwowo.
Gwoli ścisłości trzeba powiedzieć, że nie ma dowodów na to, że podawanie progesteronu u kobiet, które nie mają niedoboru tego hormonu, zapobiega poronieniu, a więc nie jest też błędem niepodawanie go.
Jednak wielu lekarzy stosuje tę terapię na wszelki wypadek i wychodząc naprzeciw oczekiwaniom kobiety, która chce zrobić wszystko, aby tym razem ciąża zakończyła się szczęśliwie.
Czytaj: Ciąża obumarła a następna ciąża
„Nigdy później aż tyle nie płakałam” – 6 trudnych historii poronień naszych czytelniczek
Niepokojące objawy i zagrożenia w 1 trymestrze ciąży
Przebieg ciąży po poronieniu
Całe dziewięć miesięcy oczekiwania z wiadomych powodów jest naznaczone nadzwyczajną ostrożnością. Kobiety, które doświadczyły już poronienia, ograniczają swoją aktywność, aby zminimalizować wszelkie ryzyko – nawet jeśli nie ma żadnych przesłanek, aby uznać ciążę za zagrożoną.
Często pozostają na zwolnieniu lekarskim, aby nie narażać się na stres w pracy i męczące codzienne dojazdy. Sami lekarze często zalecają pacjentkom oszczędzający tryb życia. Chodzi o to, aby zminimalizować pojawienie się jakichkolwiek silnych doznań – zarówno fizycznych, jak i psychicznych.
Jeśli nie są znane przyczyny wcześniejszej utraty ciąży, w zasadzie nie wykonuje się żadnych dodatkowych badań. Wyjątkiem są częstsze badania USG, często wynikające z niepokoju towarzyszącego przyszłej mamie. Zwykle kobieta podczas każdej wizyty prosi o sprawdzenie na USG, czy z dzieckiem jest wszystko w porządku, i jeśli taka możliwość istnieje, lekarz wykonuje badanie.
Nie musisz się bać, gdy będziesz ich miała znacznie więcej niż trzy standardowe – badania ultrasonograficzne nie mają szkodliwego wpływu na rozwój płodu.
Zadbaj o siebie w ciąży - zobacz nasza galerię najważniejszych witamin!
Zapobieganie kolejnemu poronieniu
Zupełnie inaczej wygląda oczywiście sytuacja, kiedy przyczyna przebytego poronienia jest znana. Wówczas lekarz prowadzący ciążę wie, czego może się spodziewać i jego postępowanie jest odpowiednio ukierunkowane.
Jeśli na przykład powodem utraty ciąży były problemy z tarczycą, to obecna ciąża musi być pod stałym nadzorem endokrynologa, który zadba o to, aby stężenie hormonów tarczycy było wyrównane.
Gdy przyczyną poronienia był zespół antyfosfolipidowy (choroba autoimmunologiczna związana z podwyższonym stężeniem przeciwciał antyfosfolipidowych w surowicy krwi), należy już od momentu zajścia w ciążę wprowadzić odpowiednią terapię lekową (niskie dawki kwasu acetylosalicylowego i heparyna drobnocząsteczkowa) oraz otoczyć ciężarną specjalistyczną opieką lekarską.
Z kolei jeśli do poronienia doszło w późnej ciąży z powodu niewydolności szyjki macicy, to lekarz będzie robił, co w jego mocy, aby tym razem do tego nie doszło, zakładając na szyjkę silikonowy krążek (pessar) lub tzw. szew okrężny.
Ciąża po poronieniu zakończona sukcesem
Tak więc na pewno dobrze jest prawidłowo zdiagnozować przyczynę poronienia, bo to ułatwia lekarzowi postępowanie. W przypadku wczesnych poronień (do 12 tygodnia ciąży) zwykle takiej wiedzy nie mamy, można jednak z dużą dozą prawdopodobieństwa przypuszczać, że powodem wczesnego poronienia były powstałe spontanicznie nieprawidłowości chromosomalne.
Na to przyszli rodzice nie mają żadnego wpływu, ale pocieszające jest to, że ryzyko powtórzenia się takiej sytuacji jest bardzo małe. Ciąża po poronieniu to doświadczenie bardzo trudne. Pewnie lęk będzie ci towarzyszyć nieustannie, aż do dnia porodu. Ale tak jak teraz masz wyjątkowo dużo obaw i lęków, tak samo twoja radość będzie wyjątkowa: gdy dziecko już się pojawi, wynagrodzi ci tę wielomiesięczną udrękę.
Czytaj: Jak zajść w ciążę - kiedy się kochać, aby zajście w ciążę było możliwe?
Dlaczego kobiety czekają do 12 tygodnia z informacją o ciąży?
