Kiedy najlepiej starać się o dziecko?
Wiadomo, że czas największej płodności u kobiet i mężczyzn przypada raczej wcześniej niż później. Szczególnie w przypadku kobiet, które podczas każdej miesiączki tracą kolejne jajeczka z rezerwy jajnikowej. Ale w staraniach o dziecko nie chodzi tylko o zdolność do poczęcia dziecka.
Im bardziej zaawansowany jest wiek rodziców, tym większe ryzyko postania wad rozwojowych, co jest związane z osłabioną naturalną eliminacją uszkodzonych zarodków. Choć brzmi to dość okrutnie, to jednak młody organizm kobiety wychwytuje nieprawidłowości genetyczne szybciej i łatwiej, a następnie usuwa je drogą samoistnego wczesnego poronienia. U starszych kobiet mechanizm ten pracuje gorzej, co pozwala zarodkom obciążonym wadami genetycznymi wzrastać.
Dlatego ryzyko urodzenia dziecka np. z zespołem Downa u kobiety 20-letniej wynosi 1:1527, a u 35-letniej aż 1:356.
Jaki jest najlepszy wiek, żeby zajść w ciążę?
Badania opublikowane w International Journal of Obstetrics & Gynaecology przez naukowców z Uniwersytetu Semmelweisa w Budapeszcie nie tylko potwierdzają teorię, że im wcześniej kobieta zajdzie w ciążę, tym lepiej, ale dodatkowo zawierają konkretne liczby.
W jakim wieku jest najbezpieczniej urodzić dziecko? Zdaniem węgierskich ekspertów między 23. a 32. rokiem życia. To właśnie w tym przedziale wiekowym ryzyko na powstanie wad wrodzonych u płodu jest najniższe.
Naukowcy wysnuli tę teorię na podstawie badań, jakie przeprowadzili w latach 1980-2009. Pod lupę wzięli wyniki medyczne 31 128 pacjentek z ciążami powikłanymi niechromosomalnymi zaburzeniami rozwojowymi i porównali je z danymi 2 808 345 urodzeń zarejestrowanych przez Główny Urząd Statystyczny na Węgrzech w tym samym okresie.
Na tej podstawie ustalili, że najmniej anomalii niechromosomalnych (np. zaburzenia krążenia, wad ośrodkowego układu nerwowego, wad serca oraz rozszczep wargi i podniebienia), występuje między 23. a 32. rokiem życia, dlatego uznali ten wiek jako idealny na poród.
Kiedy wzrasta ryzyko wad wrodzonych u płodu?
Zbadali również, jaki wiek sprzyja ryzyku wystąpienia wspomnianych wad wrodzonych. Podobnie jak w przypadku wad chromosomalnych (np. zespołu Downa), ryzyko wad wzrastało wraz z wiekiem – u kobiet po 32. roku życia ryzyko urodzenia dziecka z wadami rozwojowymi było o 15% większe. Dwukrotnie (o 100%) wzrastało ryzyko wad wrodzonych głowy, szyi, uszu i oczu, co było istotnie bardziej zauważalne w ciążach po 40. roku życia, a o 34% – wad wrodzonych układu moczowego.
Ryzyko wzrastało też o 20% u kobiet młodszych niż 22 lata – najczęściej były to wady rozwojowe ośrodkowego układu nerwowego płodu.
Spośród możliwych nieprawidłowości występujących w obu grupach wiekowych ryzyko wad serca było o 7% wyższe u płodów matek poniżej 22 lat i o 33% u matek powyżej 32 lat. Ryzyko rozwoju rozszczepu wargi i podniebienia wzrastało o 9% u dzieci młodych matek i o 45% u starszych.
Zdaniem badaczy, niegenetyczne wady mogą być skutkiem czynników środowiskowych, takich jak palenie tytoniu, spożywanie narkotyków lub alkoholu, narażenie na chemikalia i zanieczyszczenie powietrza, pogorszenie mechanizmów naprawy DNA oraz starzenie się komórek jajowych i endometrium. W grupie kobiet poniżej 22 lat naukowcy wskazali na fakt, że często nie są one przygotowane do ciąży.
Dlatego tak istotna jest profilaktyka, czyli np. przyjmowanie kwasu foliowego i witamin w okresie ciąży czy unikanie zagrożeń, takich jak używki czy zanieczyszczenia.
źródło: semmelweis.hu
