Spis treści
Ciąża po trzydziestce to coraz częstsze zjawisko. Rozmawiamy z ginekolog o ciąży po trzydziestce: zagrożenia, poród, trudności z zajściem w ciążę. Jak wygląda ciąża po trzydziestce z medycznego punktu widzenia. Wykształcenie, praca, stabilna sytuacja materialna i dopiero później dziecko. Kobiety coraz później decydują się na urodzeniepierwszego dziecka, nie zdając sobie sprawy z tego, że im dłużej zwlekają tym bardziej zmniejszą swoje szanse. Rodzi się pytanie czy lepiej decydować się na wczesne macierzyństwo, czy późnąciążę po trzydziestce. Sprawdź, jakie problemy z zajściem w ciążę mogą mieć dojrzałe kobiety, czy powinny decydować się na dziecko po 35. roku życia i jak powinny o siebie dbać mamy decydujące się na późne macierzyństwo. Ciąża po trzydziestce zagrożenia, poród, dzieci - poradnik.
Ciąża po trzydziestce: trudności z zajściem w ciążę
Decydując się na ciążę po trzydziestym roku życia możemy napotkać trudności, z czego one wynikają? Trudności z zajściem w ciążę po trzydziestym roku życia - kilkuletnie przyjmowanie leków antykoncepcyjnych, wielogodzinne siedzenie w pracy i przed komputerem.
- Pani doktor, z czego wynikają tak częste u kobiet po trzydziestce trudności z zajściem w ciążę?
– Decydując się na ciążę po trzydziestym roku życia możemy mieć problemy z zajściem w ciążę. Wynikają one choćby z tego, że wiele kobiet przez długi czas bierze leki antykoncepcyjne. A po odstawieniu ich nie zawsze udaje się od razu zajść w ciążę. Trzeba poczekać przynajmniej kilka miesięcy, a nawet rok. Czasem potrzebne jest leczenie, by była możliwa ciąża po trzydziestce. Zapominamy, że leki te zostały wymyślone dla kobiet, które już mają dziecko i nie chcą kolejnej ciąży. A teraz panie zaczynają je stosować, nie wiedząc nawet, czy w ogóle mogą mieć dziecko. Kolejna sprawa, która wpływa na trudności z zajściem w ciążę po trzydziestce to ciągły stres, zanieczyszczenie środowiska, długi czas pracy, siedzenie przed komputerem przez wiele godzin dziennie – wszystko to źle wpływa na płodność nie tylko kobiet, ale i mężczyzn. Jakość ich nasienia dramatycznie spada. Jeszcze 20–30 lat temu liczba plemników uważana za wystarczającą do zapłodnienia wynosiła powyżej 80 mln w 1 mililitrze spermy, 10 lat temu – 60 mln, teraz zaledwie powyżej 20 mln. To m.in. dlatego coraz więcej mężczyzn ma problemy z płodnością i coraz więcej małżeństw nie może mieć dzieci.
- W szpitalach położniczych tego nie widać, są często przepełnione...
– Sądzę, że my, lekarze, mamy w tym pewną zasługę, bo ponaglamy pacjentki do podjęcia decyzji o ewentualnej ciąży, by nie było za późno. Na wszystko w życiu jest czas – na rodzenie dzieci również. Jeśli się ten okres przegapi, ciężko to nadrobić. Z wiekiem cały organizm się starzeje, nie tylko skóra, komórki rozrodcze również. Występują już zaburzenia miesiączkowania i coraz trudniej zajść w ciążę. Dlatego pacjentkom w pewnym wieku mówimy, że czas się zastanowić, bo to już ostatni dzwonek na urodzenie dziecka. Ciąża po trzydziestce może być trudna.
- Kiedy kobieta powinna zdecydować się na pierwsze dziecko i jakie są konsekwencje przesunięcia tej granicy i zjaścia w pierwszą ciążę po trzydziestce? Kiedy dzwoni ten ostatni dzwonek?
– Pierwsze dziecko najlepiej urodzić między 20. a 30. rokiem życia, a kolejne do 35 lat. Młodość to jest to!
- A jeśli przychodzi do pani kobieta po 35. roku życia i mówi, że bardzo chciałaby urodzić pierwsze dziecko, odradza jej pani?
– Nigdy nie odradzam ciąży po trzydziestce, jeżeli jest zdrowa, ma dobre warunki materialne i bardzo chce mieć dziecko. Mówię: proszę spróbować! Trzeba oczywiście poinformować taką pacjentkę, że z wiekiem wzrasta ryzyko urodzenia dziecka z wadą genetyczną. Ale od tego są badania prenatalne. Są kobiety, które mówią: nie chcę żadnych badań prenatalnych, żadnego sprawdzania, bo i tak urodzę to dziecko. W dobie internetu kobiety wiedzą na ten temat bardzo dużo, czasem może zbyt dużo.
- Co złego jest w tym, że kobiety szukają informacji w internecie o ciąży po trzydziestce, jakie są zagrożenia?
– To, że jak już przeczytają te informacje, to potem bardzo się boją - wiadomo, że ciąża po trzydziestce może nieść pewne zagrożenia. Dlatego mówię takiej pacjentce: proszę tego nie czytać. Pani jest od tego, żeby być zdrową, ładnie wyglądać i nie martwić się, czy ciąża dobrze się rozwija. Od takich zmartwień jestem ja – lekarz.
Ciąża po trzydziestce: zagrożenia
Zagrożenia płynące z decyzji o późnej ciąży - jak zaplanować późne macierzyństwo
- Jakie zagrożenia wiążą się z późnym macierzyństwem i ciążą po trzydziestym roku życia?
– Przede wszystkim trudność w donoszeniu ciąży z powodu obniżenia się poziomu hormonów sprzyjających jej prawidłowemu rozwojowi – progesteronu i estrogenu. A także zagrożenie poronieniem z powodu ogólnie gorszego stanu zdrowia. Im kobieta jest starsza, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia nadciśnienia, cukrzycy, nadczynności lub niedoczynności tarczycy, otyłości.
- A jednak są kobiety, które rodzą późno i mają się dobrze.
– Oczywiście, coraz częściej miewam pacjentki w wieku powyżej 35 lat. Niedawno prowadziłam 43-latkę w ciąży bliźniaczej. Trzeba jednak jasno powiedzieć, że decydując się na ciążę po trzydziestce - po 35. roku życia równowaga hormonalna w organizmie nie jest już taka, jaka być powinna i zdrowie nie jest już tak dobre jak u kobiet młodszych.
- O czym kobieta decydująca się na ciążę po trzydziestce powinna pamiętać przed planowaną ciążą?
– Po pierwsze kobieta decydująca się na ciążę po trzydziestce musi pamiętać o tym, żeby być pod opieką lekarza. Przynajmniej raz w roku powinna pojawiać się u ginekologa i internisty, żeby sprawdzić, czy ma zdrowe płuca, nerki, wątrobę, cykle regularne i owulacyjne itd. A po drugie – zatroszczyć się o to, żeby nie mieć nadwagi ani innych dodatkowych obciążeń, np. kłopotów z sercem, tarczycą. Stan zdrowia kobiety decydującej się na ciążę po trzydziestce ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego rozwoju ciąży. Jeśli wcześniej organizm nie był zdrowy, to w ciąży po trzydziestce mogą wystąpić powikłania, np. zatrucie ciążowe, charakteryzujące się wysokim ciśnieniem tętniczym, białkomoczem i uogólnionymi obrzękami. Podczas ciąży kobieta do 30. tygodnia raz na miesiąc powinna zgłaszać się do ginekologa, chyba że zdecyduje on, że trzeba częściej, a po 30. tygodniu – już co 2 tygodnie. Bardzo ważne dla kobiet w ciąży po trzydziestym roku życia są badania USG. Pierwsze robi się między 12. a 14. tygodniem ciąży, drugie między 20. a 24. tygodniem, trzecie między 30. a 32., a czwarte po 36.–37. tygodniu ciąży. Pierwsze badanie ma za zadanie wykluczyć ewentualne wady płodu (głównie zespół Downa). Jeśli lekarza coś wtedy zaniepokoi, kieruje pacjentkę na badania prenatalne, np. amniopunkcję. Poprzez nakłucie powłok brzucha pobiera się do badania próbkę płynu owodniowego i na tej podstawie stwierdza się, czy istnieje ryzyko urodzenia dziecka z wadą genetyczną.
- Czy późna mama musi o siebie szczególnie dbać?
– Wszystko zależy od stanu ciąży. Ogólnie rzecz biorąc, trzydziestolatki świetnie sobie radzą w ciąży, bo są dojrzałe, wiedzą czego w życiu chcą i bardzo zależy im na dziecku. Mają więc ogromną motywację. Rzadko zdarzają się kobiety, które domagają się zwolnienia, żeby sobie poodpoczywać w domu. Późne mamy są niezwykle zdyscyplinowane. Jeśli im się powie, żeby nie przytyły, to trzymają się tego co do grama! Dbają o wagę, chodzą do specjalistów, których zaleci lekarz prowadzący. Jako pacjentki są po prostu fenomenalne!
miesięcznik "M jak mama"
