21 marca to nie tylko pierwszy dzień kalendarzowej wiosny czy nieformalne święto uczniów, czyli dzień wagarowicza. Dziś obchodzimy również Światowy Dzień Zespołu Downa. To nie tylko zwiększenie świadomości na temat tej aberracji chromosomowej czy uwrażliwienie na potrzeby osób z zespołem Downa. To cenna lekcja różnorodności i okazja do rozmowy z dzieckiem o tym, że każdy z nas jest inny, ale każdy z nas jest cudownym człowiekiem.
Przypomnieć mogą o tym o skarpetki nie do pary, które stały się symbolem Światowego Zespołu Downa.
Spis treści
- Światowy Dzień Zespołu Downa ma nieprzypadkową datę
- Jak obchodzić Światowy Dzień Zespołu Downa? Włóż skarpetki nie do pary
- Książki o różnorodności - wytłumacz dziecku, że nie jesteśmy tacy sami
Światowy Dzień Zespołu Downa ma nieprzypadkową datę
Data, którą wyznaczono na obchody Światowego Dnia Zespołu Downa jest symboliczna. 21.03 zamyka w sobie istotę zespołu Downa - trisomię 21 chromosomu. Święto ustanowiono w 2005 r. z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa (DSI), od 2012 r. patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ).
Ten dzień ma zwrócić uwagę na osoby z zespołem Downa, uwrażliwić na ich potrzeby. Zwiększać świadomość i obalać krążące mity, powtarzane stereotypy.
Aby pokazać swoje wsparcie, wkładamy skarpetki nie do pary, które stały się symbolem niedopasowania, którego doświadczają osoby z zespołem Downa.
Jak obchodzić Światowy Dzień Zespołu Downa? Włóż skarpetki nie do pary
Światowy Dzień Zespołu Downa funkcjonuje również jako Dzień Kolorowej Skarpetki - włożenie barwnych, niepasujących do siebie skarpetek ma pokazać nasze wsparcie. To drobny gest, ale ma olbrzymie znaczenie. Różnimy się, może i pozornie do siebie nie pasujemy, ale tworzymy spójną całość. A odmienność nie jest przeszkodą, ale wartością. I zamiast skupiać się na tym, co nas dzieli, pomyślmy o tym, jak wzajemnie się uzupełniamy.
Książki o różnorodności - wytłumacz dziecku, że nie jesteśmy tacy sami
Światowy Dzień Zespołu Downa to okazja do tego, aby porozmawiać z dzieckiem o różnorodności i tolerancji. Młodzi ludzie pytają, zwracają uwagę na przykład na osoby z niepełnosprawnością. Warto odpowiadać na ich pytania, rozmawiać. Uświadamiać, że różnimy się od siebie i to pod wieloma względami. To nie tylko wygląd, ale i zainteresowania, ulubione rzeczy, potrzeby, doświadczenia, język czy religia. Nie jesteśmy tacy sami i to jest super!
Nie wiesz, od czego zacząć temat? Jak i w innych sytuacjach, doskonałym wsparciem będą książki. Na półkach w księgarniach nie brakuje tych o różnorodności i tolerancji, nie powinnaś mieć problemu ze znalezieniem takiej, która porusza treść, którą chcesz przekazać młodemu człowiekowi. Poniżej znajdziesz mały przegląd, ale pozycji jest o wiele więcej.
- „Mallko i tata”, Gusti, Wydawnictwo Dwie Siostry,
- „Cudowny chłopak”, R.J. Palacio, Wydawnictwo Albatros,
- „Pięknie się różnimy. Akademia mądrego dziecka. Chcę wiedzieć”, Tracey Turner, Wydawnictwo Harper Collins,
- „Nietypowy Adaś”, Tom Percival, Wydawnictwo Zielona Sowa,
- „Rikuś”, Guido Van Genechten, Wydawnictwo Adamada,
- „Wszystko o różnorodności”, Felicity Brooks, Wydawnictwo Papilon,
- „Mój brat Feliks”, Regina Golińska-Barancewicz, Wydawnictwo Literatura,
- „100 dzieci”, Christoph Drösser, Wydawnictwo Mamania,
- „Jest wiele wiar. O co pytają dzieci”, Monique Gilbert, Wydawnictwo Czarna Owca,
- „Mój cień jest różowy”, Scott Stuart, Wydawnictwo Znak Emotikon.
Wśród propozycji znajdziesz zarówno te dla najmłodszych czytelników, np. „Rikuś”, jak i dla tych starszych - „Mallko i tata”. To również takie, które zostały zekranizowane - „Cudowny chłopak”. Po przeczytaniu książek (czy obejrzeniu filmu) możemy stać się lepsi.
