Spis treści
Nieśmiałość dziecka jest związana z wychowaniem, rodzice mają pewien wpływ na to, w jakim stopniu dziecko będzie nieśmiałe.
Badania pokazują, że już noworodki podzielić można na „urodzonych śmiałków” i „urodzonych nieśmiałych”. W nieśmiałości dużą rolę odgrywają czynniki biologiczne (np. genetyczne), na które rodzice nie mają wpływu. Ale cecha ta ma też mocne strony. Osoby nieśmiałe jako dorosłe często są spostrzegane jako wyrafinowane, kulturalne, skromne, dyskretne, poważne. Bardzo rzadko kogoś ranią, są skłonne do refleksji, nie postępują pochopnie.
Jest wiele sposobów, by dziecko się ośmieliło. Oczywiście trzeba w domu ćwiczyć występ (bez widzów), ale warto wykorzystać też inne porady.
Przeczytaj także:
Jak ośmielić nieśmiałe dziecko?
- Ucz, jak należy zachowywać się w konkretnych sytuacjach. Np. jak rozmawia się z ludźmi: „Gdy ktoś cię o coś pyta, odpowiedz, a potem dodaj coś od siebie – Jak masz na imię? – Natalia, mam 6 lat”.
- Pokazuj dziecku, że jesteś śmiałym rodzicem. Nawiązuj w jego obecności rozmowę z listonoszem, ze sprzedawcą w sklepie, na przystanku autobusowym, w kolejce.
- Zapraszaj znajomych do domu. Zabieraj dziecko do teatru i w inne miejsca, gdzie jest dużo ludzi. Powoli przyzwyczajaj dziecko do nowych rzeczy. Nowe sytuacje są konieczne dla jego rozwoju.
- Wysyłaj pociechę na weekend do znajomych, rodziny, od czasu do czasu separuj je od siebie.
- Ucz dziecko niezależności, pozwalaj, wręcz chwal za sprzeciwianie się i wyrażanie swojego zdania.
- Pozwalaj mu wygrywać.
- Nie funduj dziecku silnych stresów. Raczej nagradzaj, niż karz. Nieśmiałe dzieci szybciej się uczą, gdy są chwalone za to co dobre niż karane za to co złe.
- Podwyższaj samoocenę dziecka, chwal je przy każdej okazji, ucz je doceniać swoje mocne strony.
- Dzieci czują się swobodniej, gdy mają poczucie anonimowości (np. występują w masce). Można namówić dziecko, by chodziło do sąsiadów przebrane za anioła i zbierało datki np. na schronisko dla psów. To dobry trening pozbywania się nieśmiałości.
