Spis treści
- Kieszonkowe - rozmawiaj z dzieckiem o domowym budżecie
- Kieszonkowe - wytrwałość, cierpliwość i oszczędność od małego
- Kieszonkowe - ile powinno wynosić kieszonkowe?
- Kieszonkowe - jasne zasady dawania kieszonkowego: kwota i termin
- Kieszonkowe - co ile dawać dziecku pieniądze? Tygodniówka czy wypłata raz w miesiącu?
Temat wartości pieniędzy i kieszonkowego pojawia się między szóstym a siódmym rokiem życia. Często już 4-5 latek wrzuca pieniądze do skarbonki. Decyzja o przyznaniu dziecku kieszonkowego nie jest wcale prosta - trzeba zastanowić się jaka kwota będzie odpowiednia i co ile dziecko powinno ją dostawać. Najważniejsze jest określenie jasnych zasad dawania kieszonkowego.
Kieszonkowe - rozmawiaj z dzieckiem o domowym budżecie
Pamiętaj, że to ty jesteś wzorem dla swojego dziecka także w dziedzinie zarządzania finansami. Dlatego dobrym rozwiązaniem jest stosunkowo wczesne wtajemniczanie go w domowy budżet, tłumaczenie, które opłaty trzeba wnosić co miesiąc i dlaczego, dlaczego coś kupujecie, jak oszczędzacie na większe wydatki. Im dziecko starsze, tym częściej zasięgaj jego rady w sprawie większych domowych inwestycji. Jeśli nie masz pieniędzy, by zaspokoić jakąś jego zachciankę, to powiedz to wprost. Gdy to możliwe, obiecaj, że zastanowisz się nad zakupem i wspólnie zacznijcie zbierać pieniądze.
Kieszonkowe - wytrwałość, cierpliwość i oszczędność od małego
Jakich argumentów używają zwolennicy kieszonkowego? Ich zdaniem dziecko dzięki kieszonkowemu rozwija w dziecku kilka pozytywnych cech: wytrwałość ( bo nie jest łatwo obronić się przed pokusa kupna lodów, nawet gdy zbiera się na wymarzonego iPoda) oraz cierpliwość i oszczędność (trzeba czekać, aż uzbiera się odpowiednią kwotę i umieć czasem zrezygnować z chwilowej przyjemność, by osiągnąć „wyższy cel”). Uczy także wartości pieniądza i planowania wydatków, zmusza do samodzielnego podejmowania decyzji i panowania nad własnymi zachciankami.
Nie tylko kieszonkowe
Zamiast niego możesz dawać dziecku kwoty przeznaczone na konkretny cel. Oczywiście najpierw trzeba z nim porozmawiać co chce kupić, dlaczego i czy rzeczywiście tego potrzebuje. To również stwarza szansę na naukę oszczędności i cierpliwości – jeśli zakup jest cenny, można pieniądze dawać dziecku ratami – teraz 1/3 kwoty, za miesiąc kolejną i po trzech miesiącach uzbiera się całość. Poza tym wręczanie określonej sumy sprzyja nauce dokonywania wyboru – czy za te dwa złote kupić loda czy batonik? Raport ze szkolnych kiosków mówi, że dzieci najchętniej kupują słodycze i jedzenie typu fastfood. Kieszeń chudnie, a ciało tyje. Wniosek - nie umieją wydawać pieniędzy i w dodatku szkodzą własnemu zdrowiu.
Kieszonkowe - ile powinno wynosić kieszonkowe?
W przypadku 4-5 latka może być to 5 zł. Ta kwota będzie też odpowiednia dla sześciolatka. Jednak im dziecko starsze, tym kwota powinna być większa. O ile? To już zależy od ciebie. W podstawówce podwyżki w przedziale od 2 do 5 zł wydają się całkiem rozsądne, ale już w gimnazjum i liceum kwota „rewaloryzacji” powinna wzrosnąć do 10 zł.
Kieszonkowe - jasne zasady dawania kieszonkowego: kwota i termin
To bardzo ważne, by ustalić je na samym początku i trzymać się ich konsekwentnie. Oczywiście to nie znaczy, że nie pojawią się kwestie sporne czy wyjątki, ale należy zminimalizować prawdopodobieństwo ich pojawienia się. Najważniejsze są wysokość i termin wypłaty oraz terminy ewentualnych podwyżek. Ustalcie też, na co przeznaczone są pieniądze z kieszonkowego – czy tylko na przyjemności, czy też może w jego ramach (tyle, że wtedy kieszonkowe powinno być wyższe) dziecko ma kupować sobie zeszyty lub drugie śniadanie.
Kieszonkowe - co ile dawać dziecku pieniądze? Tygodniówka czy wypłata raz w miesiącu?
Młodsze dzieci nie mają jeszcze w pełni wyrobionego poczucia czasu i brak im cierpliwości – dla nich najlepszym rozwiązaniem jest tygodniówka. Nastolatki mogą dostawać pieniądze raz w miesiącu – daje im to z jednej strony większą niezależność, z drugiej zmusza do większej dyscypliny. Przeciwnicy kieszonkowego uważają, że tego wszystkiego dziecko może się nauczyć w trakcie codziennego życia domowego. Bo to rodzice są od zaspokajania potrzeb dziecka. Poza tym nigdy nie ma pewności, czy dziecko wyda je na rzeczy, które rodzice akceptują, które są zdrowe i bezpieczne. No i może to się skończyć tym, że dziecko stanie się materialistą, a jego myśli zaczną krążyć wokół skarbonki. Może też zacząć myśleć, że pieniądze dostaje się za nic i z tego powodu mieć potem kłopoty w dorosłym życiu. Padają i inne argumenty – ogólnie wydaje się, że problem tkwi w tym, że trudno pogodzić się im z rosnąca samodzielnością dziecka.
