Spis treści
- Najtrudniej jest uwierzyć, że dziecko podkrada pieniądze
- Dlaczego moje dziecko podkrada pieniądze?
- Najczęstsze przyczyzny podkradania pieniędzy przez dziecko
- Co robić, gdy dziecko podkrada pieniądze?
- Kradzież – reakcja
Dziecięce kradzieże to wciąż temat tabu. To, że dziecko podkrada pieniądze, nie znaczy, że w przyszłości będzie przestępcą. Również nie każda kradzież musi oznaczać, że winne jest twoje dziecko, ale jeśli problem znikających w magiczny sposób pieniędzy staje się powtarzalny, warto rozważyć taką możliwość.
Najtrudniej jest uwierzyć, że dziecko podkrada pieniądze
Przyznać się przed sobą i najbliższymi, że dziecko kradnie? Bardzo trudne... Najczęstszymi emocjami, jakie towarzyszą rodzicom w tej sytuacji jest wstyd, zażenowanie, zawiedzenie oraz poczucie wychowawczej porażki. Największym błędem, jaki się popełnia w tej sytuacji , jest wyparcie tego problemu poprzez zlekceważenie lub zamiecenie pod dywan. Rodzice czasem tłumaczą –„ to było tylko parę złotych” albo „to zdarzyło się tylko dwa razy”. A przecież to nie ma znaczenia. Bez różnicy jest fakt, czy kradzież dotyczy drobnych z kieszeni, czy większej kwoty z karty kredytowej. W każdym przypadku dziecięca kradzież jest problemem, który należy odpowiednio rozwiązać.
Dlaczego moje dziecko podkrada pieniądze?
Odpowiedź na powyższe pytanie jest kluczem do właściwego postępowania wobec dziecka. Istotny jest także wiek małego złodziejaszka. Młodsze dzieci – do 4-5 lat nie mają jeszcze pełnej świadomości swojego występku. Wychodzą z założenia, że to nic złego, że przywłaszczyły sobie coś nie swojego tylko dlatego, że im się to spodobało. Przecież inne dzieci też mu zabierają zabawki w piaskownicy i nikt ich za to nie karze. Inaczej sprawa wygląda z dzieckiem starszym, świadomym swojego złego postępowania. Ono, chociaż wie, że źle robi i może ponieść za to przykre konsekwencje, nie hamuje się przed dokonywaniem kradzieży. Tutaj problem może mieć drugie dno, więc dojście do przyczyny takiego postępowania może zająć więcej czasu. Jest jedna droga, by wskazać właściwy powód dziecięcej kradzieży – rozmowa i obserwacja. Jeśli dziecko nie potrafi wyjaśnić, dlaczego to zrobiło, warto bliżej się mu przyjrzeć – zainteresować się tym, co robi w wolnym czasie, na co wydaje pieniądze, popytać nauczycieli o jego zachowanie, sprawdzić z kim się przyjaźni itd.
Najczęstsze przyczyzny podkradania pieniędzy przez dziecko
- chęć zwrócenia na siebie uwagiDziecko kradnąc, daje nam wyraźny sygnał, że chce być przez nas dostrzeżone. Zastanówmy się, czy w ostatnim czasie w naszej rodzinie nie zaszła jakaś radykalna zmiana (rozstanie rodziców, narodziny rodzeństwa, utrata pracy przez rodzica, problemy ze zdrowiem). Może w tym wszystkim zapomnieliśmy o potrzebach bliskości własnego dziecka.
- chęć otrzymania czegoś, czego nie mogą dostaćTo najprostsze wytłumaczenie kradzieży. Najczęściej trafne w stosunku do młodszych dzieci, które w kradzieży widzą sposób na zakup wymarzonej rzeczy. Starsze dzieci kradną, bo buntują się przeciwko rodzicielskim odmowom. Może nie dostają kieszonkowego i potrzebują na bieżące wydatki.
- wpływ środowiskaDzieci w wieku szkolnym są poddawane silnej presji szkolnego środowiska. Zależy im na wkupieniu się w łaski kolegów, by zyskać ich przyjaźń i autorytet. Czasem naśladują ich zachowania, także te negatywne po to, by im zaimponować. Jeśli nasze dziecko chodzi do szkoły, należy dowiedzieć się, jak wyglądają jego kontakty z rówieśnikami.
- poważne tarapatyIm starsze dziecko kradnie, tym większy problem może się za tym kryć. Kradzież wśród nastolatków może zwiastować poważne kłopoty dziecka. Może ma długi albo jest zastraszone. Może ma problem z używkami i to na nie wydaje kradzione pieniądze. W takim przypadku obserwacja dziecka i szczera rozmowa z nim to podstawa do poznania jego problemów.
Co robić, gdy dziecko podkrada pieniądze?
Najważniejsze to nie bagatelizować problemu. Nawet, jeśli sprawa dotyczy zaginięcia kilku złotych, dla ciebie powinien być to wyraźny sygnał, że dzieje się coś niepokojącego. Podstawą jest rozmowa. Jeśli dziecko nie przyznaje się do kradzieży, ale ty masz dowody na to, że to robi, to na spokojnie wytłumacz mu, że chcesz mu pomóc, a nie karać. Żeby to zrobić, musisz wiedzieć, dlaczego tak postąpiło. To najistotniejsze w tym wszystkim, bo nie znając przyczyny złego czynu dziecka nie będziesz wiedzieć, jak sprawić, by to się nie powtórzyło.Najpierw musimy stosownie do wieku uświadomić dziecku, że kradzież jest zła. Nie krzycz, nie strasz i przede wszystkim nie nazywaj dziecka złodziejem. Nie zawstydzaj go przy innych, rozmowę przeprowadź sam na sam. Młodszemu dziecku wystarczy wytłumaczyć, że kradzież jest zła, bo przede wszystkim pozbawia innych ich własności. Można zadać pytanie – jak ty byś się czuł, gdyby ktoś zabrał ci jakąś zabawkę. Starszemu dziecku należy wytłumaczyć jakie są konsekwencje kradzieży, że np. przez niego nie masz na bilet miesięczny, by dojechać do pracy. Trzeba uzmysłowić synowi lub córce, jakie panują normy i wartości w życiu społecznym. Że należy być uczciwym wobec innych, szanować ich własność. Dziecko niezależnie od wieku musi po takiej rozmowie wiedzieć, że kradzież jest zła, że wyrządza innym przykrość i dlatego nie należy tak postępować. Oprócz rozmowy o samej kradzieży, należy wydobyć od dziecka informację, dlaczego to zrobiło, a potem wyeliminować przyczynę. Jeśli dziecko nie potrafi powiedzieć, dlaczego ukradło, to pewnie chodzi o zwrócenie na siebie uwagi. W takiej sytuacji, to ty rodzic musisz zmienić swoje postępowanie i dać dziecku więcej siebie, chwalić za osiągnięcia i towarzyszyć w jego rozwoju. Jeżeli problemem jest chęć posiadania przez dziecko jakiegoś przedmiotu, którego mu brakuje, porozmawiaj z nim o kieszonkowym. Może warto zacząć dawać mu tygodniówkę, by miało na bieżące wydatki, a na większe zakupy mogło uzbierać sobie samo pieniądze? Jeśli dziecko ukradło, mimo otrzymywania kieszonkowego, w ramach kary należy potrącić mu ukradzioną kwotę. Jest jeszcze działanie prewencyjne. Jeśli obawiasz się powtarzania kradzieży, nie kuś losu i chowaj pieniądze przed dziećmi. Do portfela bądź kieszeni możesz włożyć liścik: „Nie kradnij. To moje!”.
Kradzież – reakcja
Na koniec pamiętaj. Wprawdzie epizod z kradzieżą nie czyni z dziecka złodzieja i nie zrobi z niego w przyszłości przestępcy, to jednak musisz temu przeciwdziałać. Reagując odpowiednio wcześniej, wyciągając konsekwencję z zaistniałej sytuacji, przeciwdziałasz temu, by złe nawyki kradzieży nie utrwaliły się w dziecku na dobre.
