Idealny rodzic nie istnieje. Każdy popełnia czasem błędy, ale nawet dom, w którym zdarzają się kłótnie i krzyki może być domem, w którym dziecko czuje się kochane i szanowane. Jest jednak kilka zachowań, które krzywdzą dziecko dogłębnie. Ten styl rodzicielstwa jest naznaczony przemocą, choć może nie być tu bicia, ani podniesionego głosu.
Przez te zachowanie dzieci czują się niepewne, stłamszone i niekochane, a w rodzicu zaczynają widzieć wroga, zamiast przyjaciela. Nigdy nie jest za późno, by zmienić swoje zachowanie. Czego w rodzicielstwie unikać jak ognia?
Spis treści
- Obrażanie się i izolacja
- Oczekiwanie perfekcji
- Wyśmiewanie
- Brak szacunku
- Ciągła krytyka i negatywne nastawienie
Dowiedz się: Co mówić do przekrzykującego cię dziecka? Psycholożka podpowiada, jak reagować, aby nie upokarzać
Obrażanie się i izolacja
Dla dziecka nie ma gorszej kary niż poczucie wykluczenia w domu, gdzie powinno czuć się bezpieczne i chciane. Karanie dziecka ciszą jest dla niego jednoznaczne z tym, że nie jest dla rodzica ważne. Co więcej, w ten sposób nie uczy dziecka pozytywnych zachowań, a jedynie tego, że w każdej chwili może zostać odtrącone.
Tak wychowywane dziecko nie tylko czuje się nieszczęśliwe we własnym domu, ale może też mieć trudności z nawiązywaniem relacji w późniejszym życiu.
Oczekiwanie perfekcji
"Czemu dostałeś 4, a nie 5?", "Tu wyszłaś za linię kolorując". Takie słowa usłyszane od rodzica są dla dziecka bardzo krzywdzące. To naturalne, że dzieci chcą by rodzice byli z nich dumni. Gdy dziecko stara się, a mimo to dla rodzica wciąż jest niewystarczająco dobre, może dojść do patologicznych zachowań.
Jedne dzieci zaczną narzucać sobie niedoścignione ideały, co skończyć może się chociażby depresją czy anoreksją. Inne zaczną się buntować, bo skoro nie mogą być wystarczająco dobre, to będą chciały zwrócić na siebie uwagę negatywnymi zachowaniami.
Wyśmiewanie
"Dzieci i ryby głosu nie mają", to jeden z najpopularniejszych tekstów rodziców z czasów PRL. Dziś wiemy już, że wyśmiewanie, zawstydzanie dziecka, to tłamszenie jego potencjału. Dziecko, które nawet w rodzinie nie może swobodnie się wypowiadać i zachowywać, z pewnością nie będzie miało szans na to by rozwinąć skrzydła poza domem. Nie będzie pewne siebie nawet w tematach na których dobrze się zna.
Brak szacunku
Traktowanie dziecka, jak gorszy gatunek człowieka, z pewnością nie zbuduje więzi. A to częste nawet u najlepszych rodziców. Zmuszanie do chodzenia na dane zajęcia dodatkowe, brak wiary w słowa i opinie dziecka, ignorowanie jego smutku, bagatelizowanie problemów, z jakimi zmaga się mały człowiek. To tylko niektóre z zachowań, jakie rodzice uznają za słuszne, a które powoli budują między pokoleniami mur, który niełatwo będzie zburzyć.
Ciągła krytyka i negatywne nastawienie
Nikt nie chce przebywać w towarzystwie osób, przy których nie może czuć się komfortowo. Rodzic nie powinien zachowywać się, jakby dziecko było dla niego bezustannym pasmem niedogodności i kłopotów.
Jeśli zależy mu na uczuciach dziecka i na budowaniu wspólnej relacji, warto czasami ugryźć się w język. Jeśli więc dziecko samodzielnie i szybko się ubrało, nie skupiaj się na tym, że zrobiło bałagan w szafie. Jeśli wstawiło zmywarkę, nie mówi mu niepotrzebnie, że poplamiło podłogę. Jeśli zajmuje się malowaniem farbami, ciesz się, że jest kreatywne, zamiast denerwować się, że pofarbowało bluzkę. W ten sposób nie tylko stwarzasz w domu nerwową atmosferę, ale też zniechęcasz dziecko do samodzielności, do odkrywania swoich pasji i ogólnie do rozwijania się.
Dowiedz się: Mniej napadów histerii i 4 inne korzyści z przytulania dziecka. A ty, jak często to robisz?
