Te odkrycia rzucają nowe światło na nasze obecne metody opieki nad najmłodszymi, pokazując, że dawne społeczności mogły mieć lepsze podejście do wychowania dzieci, niż moglibyśmy przypuszczać.
Wychowanie dzieci w epoce kamienia
Najnowsze badania naukowe przeprowadzone przez zespół z Uniwersytetu Cambridge, opublikowane w prestiżowym czasopiśmie "Developmental Psychology", rzucają nowe światło na opiekę nad dziećmi w epoce kamienia, sugerując, że była ona lepsza niż współczesne metody wychowawcze.
W przeciwieństwie do dzisiejszych przedszkoli i żłobków, gdzie jeden opiekun zajmuje się wieloma dziećmi, w dawnych społecznościach łowców-zbieraczy opieka była bardziej indywidualna i zaangażowana.
Lepsza opieka nad dziećmi w epoce kamienia
Naukowcy skupili się na analizie zachowań półkoczowniczego plemienia Mbendjele BaYaka z Demokratycznej Republiki Konga, aby lepiej zrozumieć metody opieki stosowane przez społeczności łowców-zbieraczy. Odkryli, że w tych społecznościach niemowlęta były otoczone opieką nawet 10 różnych osób dziennie, co zapewniało im niemal stałą uwagę i bliskość.
Istotny był też kontakt skóra do skóry. Badania wykazały, że plemiona preferowały bezpośredni kontakt fizyczny, co miało pozytywny wpływ na rozwój emocjonalny i fizyczny dziecka. Współdziałanie w opiece: W systemie, gdzie kilka osób zajmuje się dzieckiem, matka ma więcej czasu na odpoczynek i inne obowiązki, co przekłada się na lepsze samopoczucie i zdrowie psychiczne.
Porównanie z opieką nad dziećmi we współczesnym świecie
W przeciwieństwie do społeczności Mbendjele BaYaka, w krajach rozwiniętych takich jak Kanada czy Holandia, dzieci spędzają znacznie mniej czasu w bliskim kontakcie z opiekunami. Współczesne systemy opieki nad dziećmi często są skupione na zapewnieniu rodzicom możliwości powrotu do pracy, zamiast na zapewnieniu najlepszej możliwej opieki dla dzieci.
Dr Nikhil Chaudhary i dr Annie Swanepoel, autorzy badania, podkreślają, że społeczności łowców-zbieraczy mogą dostarczyć cennych wskazówek na temat naturalnych potrzeb niemowląt i ich matek, ukształtowanych w toku ewolucji. Zauważają, że wsparcie całej społeczności w wychowywaniu dzieci nie tylko zmniejsza ryzyko zaniedbania, ale także buduje większe poczucie bezpieczeństwa i przynależności u dzieci.
Badania te wskazują na konieczność przemyślenia i dostosowania współczesnych metod opieki nad dziećmi do dawnych, sprawdzonych praktyk, które mogą lepiej odpowiadać naturalnym potrzebom rozwojowym dziecka.
