Żaden rodzic nie chce być odbierany jako osoba wrogo nastawiona do własnego dziecka. Przy wychowaniu dzieci zawsze staramy się kierować dobrem podopiecznego. Czasami jednak trudno o opanowanie i zachowanie spokoju. Niekiedy zachowujemy się w sposób, który dziecko może odbierać bardzo negatywnie.
Tymczasem eksperci, podpierając się najnowszymi badaniami, podkreślają, że wrogie rodzicielstwo to nie tylko surowa dyscyplina i kary. Zwracają uwagę na zachowanie rodzica, które jest jeszcze bardziej szkodliwe dla rozwoju dziecka.
Zobacz także: 6 różnic między nowoczesnym a tradycyjnym wychowaniem dzieci. Do którego ci bliżej?
Czym jest wrogie rodzicielstwo?
Najnowsze badania przeprowadzone przez University of Cambridge i University College Dublin wykazały, że małe dzieci są szczególnie narażone na negatywne skutki wrogiego rodzicielstwa. Badanie zostało przeprowadzone na ponad 7500 irlandzkich dzieci.
Wyniki badań pokazały, że dzieci w wieku 3 lat są 1,5 razy bardziej narażone na trwałe problemy ze zdrowiem psychicznym przed ukończeniem 9. roku życia.
Eksperci zwracają uwagę na oznaki wrogiego rodzicielstwa, które mogą nie wydawać się rodzicom groźne. Dzieci mogą je odbierać jednak bardziej negatywnie.
Podniesiony głos i krzyk
Wychowywanie dzieci jest łatwe, gdy jesteśmy wypoczęci, wyspani, a nasze dzieci z nami współpracują. Problem może pojawić się, gdy dziecko jest marudne i płaczliwe, a w nocy wybudza nas krzyk podopiecznego. Narastająca frustracja, brak snu i przemęczenie sprawiają, że wielu rodziców w pewnym momencie wybucha.
Ten podniesiony głos, a nawet krzyk, gdy zirytowani wołamy dziecko z drugiego pokoju, rodzi zagrożenie. Jeżeli krzyk i podniesiony głos zdarzają się coraz częściej w relacji z dzieckiem, może mieć to długotrwały i bardzo negatywny wpływ na dziecko.
Specjaliści podkreślają, że podniesiony głos i krzyk szkodzą poczuciu własnej wartości i tworzą w domu napiętą atmosferę. Co więcej, takie zachowanie jest sygnałem, że rodzic stracił nad sobą panowanie i rodzi niepokój. Dziecko czuje się w takich sytuacjach niepewnie i nie wie, czy może na rodzicu dalej polegać.
Eksperci zwracają uwagę, że ilość lęku i depresji, której doświadczają najmłodsi, jest alarmująca. Tymczasem dzieci prawidłowo rozwijają się jedynie w środowisku, które jest przewidywalne i w którym rodzice mają nad sobą pełną kontrolę.
Sarkazm może ranić
Sarkazmu można używać w zabawny sposób, ale łatwo przekroczyć pewną granicę. Sarkastyczne docinki mogą ranić uczucia dziecka, a czasami są po prostu złośliwe. Małe dzieci nie mają jeszcze rozwiniętego abstrakcyjnego myślenia. Niekiedy mogą nie odebrać naszego komentarza w formie żartu, ale każde słowo biorą bardzo dosłownie. Sarkazm rani i obniża samoocenę dziecka.
Specjaliści zwracają uwagę, aby komunikować się z dziećmi w sposób jasny i bezpośredni. Nie dogryzać im komentarzem w sarkastycznym tonie, którego nie są w stanie zrozumieć lub odbiorą w negatywny sposób.
Sarkazm powoduje, że dziecko zacznie zamykać się w sobie i z czasem będzie unikało kontaktu z rodzicem, który wyśmiewa i podkreśla każde ich przewinienie.
Dzięki zwróceniu uwagi i zachęceniu do podjęcia lepszej decyzji rodzic może łatwo zmotywować dziecko do działania, a nie zniechęcić. Uczy to radzenia sobie z porażką i podejmowania kolejnych prób, nawet jeżeli ta pierwsza się nie udała.
Na zmiany nigdy nie jest za późno
Chcąc zrezygnować z wrogiego rodzicielstwa, warto pamiętać, że na zmiany nigdy nie jest za późno. Wymagają jednak czasu i samodyscypliny.
W sytuacjach, w których rodzic traci kontrolę, powinien przyznać się do błędu i porozmawiać o tym z dzieckiem. Co więcej, jeżeli umożliwimy dziecku swobodne zadawanie pytań, może się okazać, że interpretują one jako wrogie i nieprzyjazne zupełnie inne nasze zachowania, niż sami byśmy sądzili. To także będzie cenną informacją na temat tego, co warto spróbować zmienić. Dzięki temu łatwiej zbudujemy z dzieckiem pozytywne relacje.
Specjaliści podkreślają, że dobrym sposobem na polepszenie relacji z dzieckiem jest poświęcenie mu uwagi. Zamiast czasu poświęconego na krytykę i pouczanie, lepiej skupić się na zabawie, którą wybierze dziecko. Wystarczy pół godziny dziennie, aby nawiązać w tym czasie wspaniałą więź.
Źródło: cam.ac.uk
