Chlamydie to rodzaj bakterii Gram-ujemnych, które żyją we wnętrzu komórek swojego gospodarza. Bakterie te nie są w stanie same pozyskiwać energii, dlatego też dostają się one do wnętrza komórek zarażonego organizmu i stamtąd czerpią potrzebne im substancje.
U ludzi spotykane są trzy gatunki patogennych chlamydii. Są nimi Chlamydia tracheomatis, Chlamydia pneumoniae oraz Chlamydia psittaci. C. pneumoniae przenosi się pomiędzy ludźmi droga kropelkową, w przypadku C. psittaci człowiek może nabyć ten patogen od zarażonego nim ptactwa.
Jeszcze inne są z kolei drogi zarażenia się tym gatunkiem chlamydii, o którym – ze względu na groźne następstwa zakażenia się tym patogenem – wspomina się najwięcej. Mowa tutaj o Chlamydii tracheomatis, wywołującej chlamydiozę.
Spis treści
- Jak można się zarazić chlamydią?
- Jakie są objawy chlamydiozy?
- Objawy chlamydiozy u kobiet
- Jakie są skutki chlamydiozy?
- Jakie badania wykrywają zakażenie chlamydią?
- Leczenie chlamydiozy
Jak można się zarazić chlamydią?
Chlamydioza, schorzenie wywoływane przez bakterie z gatunku Chlamydia tracheomatis, traktowane jest przede wszystkim jako jedna z chorób przenoszonych droga płciową. W rzeczywistości jednak nie jest to jedyna możliwa droga zarażenia się chlamydią – bakteria ta może zostać również przeniesiona podczas porodu na noworodka, jeżeli jego matka sama jest zakażona tymże drobnoustrojem.
Na zarażenie chlamydią najbardziej narażone są jednak osoby aktywne seksualnie, szczególnie zaś te, które podczas stosunków nie korzystają z zabezpieczenia w postaci prezerwatywy.
Czytaj:
Chlamydia w ciąży. Bakteria groźna dla matki i dziecka.
Jakie są objawy chlamydiozy?
Jednym z głównych problemów, które są związane z infekcjami chlamydiami, jest to, że u wielu pacjentów takie zarażenie nie prowadzi do wystąpienia żadnych objawów. U innych osób pojawiać się mogą z kolei niespecyficzne dolegliwości, które mogą sugerować istnienie u chorego jednej z kilku chorób przenoszonych drogą płciową.
W przypadku pacjentów obojga płci, zakażenie chlamydią może prowadzić przede wszystkim do niespecyficznych objawów ze strony układu moczowego: zwiększenie częstości oddawania moczu czy pieczenie lub bolesność podczas mikcji. Oprócz nich pacjenci mogą zauważyć wydostawanie się różnego rodzaju wydzieliny z cewki moczowej (typowo ma ona charakter śluzowo-ropny).
Objawy chlamydiozy u kobiet
Zazwyczaj objawy chlamydiozy bardziej wyrażone są u kobiet. Z infekcją mogą być związane takie problemy, jak np. dodatkowe plamienia między miesiączkami czy wydostawanie się z dróg rodnych różnego charakteru upławów.
O tym jednak, jakie objawy wystąpią u pacjenta zarażonego chlamydią, decyduje miejsce, w którym rozwija się infekcja. W przypadku kontaktów oralnych u pacjentów pojawiać się mogą objawy zapalenia gardła, z kolei wtedy, kiedy do zarażenia chlamydią dojdzie podczas stosunku analnego, pojawiać się mogą objawy zapalenia odbytu, takie jak pieczenie tej okolicy ciała, krwawienie czy wydostawanie się z odbytu śluzowo-ropnej wydzieliny.
Wcześniej nadmieniono, że istnieje możliwość przejścia infekcji chlamydią z matki na dziecko. W takich sytuacjach u zarażonych dzieci pojawiają się jeszcze inne od dotychczas wymienionych dolegliwości, patogen może bowiem w tej grupie pacjentów prowadzić do zapalenia spojówek czy do zapalenia płuc.
Jakie są skutki chlamydiozy?
Infekcja chlamydią może nie dawać żadnych objawów, a jednocześnie prowadzić do poważnych następstw. Chlamydia u części zarażonych nią pacjentów, jak już wspomniano, nie prowadzi do wystąpienia żadnych dolegliwości i jest to sytuacja zdecydowanie niekorzystna. Takie stwierdzenie nie padło tutaj przypadkiem – przy braku leczenia zakażenie chlamydią prowadzić może bowiem do bardzo wielu groźnych konsekwencji.
U mężczyzn przewlekła infekcja chlamydią wywołać może m.in. zapalenie najądrzy czy zapalenie prostaty. U zainfekowanych kobiet może z kolei dochodzić do wystąpienia nadżerki szyjki macicy, ale i do – typowo związanego m.in. z silnymi dolegliwościami bólowymi – zapalenia narządów miednicy mniejszej. Ostatecznie pacjentki z przewlekłą chlamydiozą mogą nawet stawać się bezpłodne.
Pewne powikłania chlamydiozy spotykane są natomiast u pacjentów obojga płci, jako takowe może wymienić np. zapalenie stawów.
Czytaj:
Kłykciny kończyste (brodawki na narządach płciowych) w ciąży: objawy, leczenie
Badanie VDRL czyli test w kierunku kiły w ciąży
Jakie badania wykrywają zakażenie chlamydią?
W związku z opisanymi zagrożeniami, jakie niesie za sobą chlamydiozy, przy samym już tylko podejrzeniu zarażenia tym patogenem pacjent zdecydowanie powinien udać się do lekarza. Podstawowe znaczenie w diagnostyce chlamydiozy ma stwierdzenie objawów tej jednostki, ale i wywiad chorobowy (uwzględniający czynniki ryzyka wystąpienia chlamydiozy, w postaci chociażby podjęcia kontaktu seksualnego bez zabezpieczenia z nowym partnerem).
Na podstawie powyżej wymienionych można jednak wysunąć co najwyżej podejrzenie chlamydiozy – aby móc jednoznacznie stwierdzić, że to właśnie chlamydia, a inny drobnoustrój wywołujący choroby przenoszone drogą płciową, doprowadził do pojawienia się dolegliwości chorego, konieczne są dokładniejsze badania.
W diagnostyce chlamydiozy wykorzystywane są badania mikrobiologiczne (na podstawie pozyskanych od pacjentów np. próbek moczu oraz wymazów z cewki moczowej czy pochwy). Oprócz nich pacjenci mogą być badani na obecność antygenów czy materiału genetycznego chlamydii.
Leczenie chlamydiozy
Rozpoznanie infekcji chlamydią jest bardzo ważne, bo tak naprawdę dzięki prostej i nieuciążliwej terapii możliwe jest zapobiegnięcie groźnym powikłaniom obecności tejże bakterii w organizmie pacjenta. Leczenie chlamydiozy czasami może polegać nawet na tylko jednokrotnym zażyciu antybiotyków (tak bywa w przypadku stosowania azytromycyny), terapia może jednak trwać dłużej w przypadku, gdy pacjentowi z jakichś przyczyn zostanie zalecony inny preparat.
W przypadku leczenia chlamydiozy bardzo istotne są dwa aspekty. Po pierwsze najkorzystniejszą sytuacją jest ta, w której leczeniu podlega oboje partnerów. Drugim aspektem jest z kolei to, że przebycie chlamydiozy i jej wyleczenie nie zapewnia pacjentowi odporności na tę bakterię – przy ponownym kontakcie z patogenem jak najbardziej istnieje niestety ryzyko kolejnego wystąpienia chlamydiozy.
