Owoce z dalekich krain

2009-03-04 12:21

Karambola, liczi, kumkwat, rambutan... Już same nazwy pobudzają wyobraźnię. Ułożone malowniczo na straganach czy ladach sklepowych zaskakują wyglądem i budzą ciekawość. Już nie raz chciałaś kupić taki „dziwaczny” owoc, ale co z nim zrobić? Warto spróbować, mają ciekawy smak, choć inny niż polskie. Ale podobnie jak rodzime jabłka czy śliwki zawierają dużo minerałów, witamin, błonnika. Na dodatek zwykłą potrawę potrafią zamienić w wyjątkowe danie.

Owoce z dalekich krain

i

Autor: Jupiterimages

Spis treści

  1. Persymona (sharon, kaka)
  2. Karambola
  3. Granat
  4. Rambutan
  5. Marakuja (passiflora)
  6. Kumkwat
  7. Mango
  8. Papaja
  9. Pomelo
  10. Liczi (śliwka chińska)

Persymona (sharon, kaka)

Pomarańczowe okrągłe owoce z wyglądu przypominają pomidory. Mają gładką i błyszczącą skórkę (jadalną) z dużym, suchym, zielonym kielichem kwiatowym. Miąższ dojrzałego owocu ma galaretowatą konsystencję i jest słodki. Najlepiej nadaje się na sos, sorbet czy galaretkę. Jędrniejsze owoce można pokroić na cząstki i podawać z serem lub dodać do sałatki. Owoce bardziej cierpkie nadają się do suszenia – przypominają wtedy w smaku figi. Jest dobrym źródłem beta-karotenu i witaminy C. Ze względu na dużą zawartość błonnika działa przeczyszczająco.

Karambola

Podłużny karbowany owoc jest pokryty żółtozieloną (żółtobrązową) cienką jadalną skórką, pod którą znajduje się lekko przezroczysty miąższ z niewielką liczbą małych, jadalnych pestek. Jest słodko-kwaśny i bardzo soczysty. W przekroju poprzecznym owoc ma kształt gwiazdy. Karambolę najczęściej jada się na surowo. Dekoracyjne gwiazdki można dodawać do sałatek, deserów, potraw mięsnych oraz rybnych. Owoce można dość długo przechowywać w temperaturze pokojowej. Zawierają sporo magnezu, żelaza, witaminy C, beta-karotenu.

Granat

Pokryty purpurową, fioletową, czasem brązową twardą łupiną, w środku składa się z segmentów wypełnionych galaretowatymi czerwonymi kuleczkami, w których znajdują się jadalne białe pestki. Obrane owoce można jeść na surowo – przekroić na pół wzdłuż i wyjadać łyżeczką. Sok granatu, słodki i cierpki zarazem, dobrze gasi pragnienie. W potrawach z powodzeniem zastępuje sok z cytryny. Kupując granaty, wybierajmy owoce ciężkie, o jednolitej barwie. Zawierają kwasy organiczne, żelazo, wapń, potas, fosfor, witaminę C.

Rambutan

Owoce wielkości śliwki są pokryte twardą skórką z miękkimi włoskami, które mogą mieć kolor purpurowy, żółty lub pomarańczowy z żółtozielonymi końcami. Przezroczysty miąższ jest słodki, soczysty, aromatyczny i orzeźwiający. Po przełamaniu owocu najlepiej wyjadać go łyżeczką. Obrany owoc można dodawać do sałatek i deserów, potraw z drobiu i wieprzowiny. Wybieraj owoce dojrzałe – bez zielonych plamek na skórce. Rambutany są nietrwałe, nie nadają się do przechowywania. Dostarczają dużo witaminy B12 i C.

Marakuja (passiflora)

Ten mały okrągławy owoc zwany jest też męczennicą jadalną. W kleistym galaretowatym miąższu barwy pomarańczowoczerwonej lub fioletowej znajdują się liczne jadalne pestki (ale zwykle się je wyrzuca). Marakuja doskonale nadaje się na sok, jest również znakomitym dodatkiem do koktajli, lodów, jogurtu oraz innych deserów mlecznych. Obraną marakuję można jeść na surowo. Owoce pomarańczowe są kwaśne, fioletowe słodkie. Marakuja zawiera dużo witaminy C, beta-karotenu, witamin z grupy B, wapń i żelazo.

Kumkwat

Wygląda jak miniaturowa pomarańcza. Owoc ma wielkość śliwki, może być owalny lub kulisty, ma pomarańczową, gładką i cienką skórkę. Miąższ składa się z kilku cząstek. W każdej znajdują się pestki. Owoce są lekko kwaskowate i aromatyczne. Jada się je na surowo wraz ze skórką lub gotuje w całości albo podzielone. Można z nich zrobić kompot i marmoladę, konfitury lub nalewkę. Kandyzowane kumkwaty dodaje się do deserów. Wybieraj owoce w jednolitym kolorze. Dostarczają witamin, zwłaszcza C, i soli mineralnych.

Mango

W zależności od odmiany różnią się kolorem i wielkością. Niektóre okazy przekraczają 1 kg, najlepsze jednak są owoce o wadze 30–50 dag. Najczęściej są wydłużone i nieco spłaszczone, mają cienką i gładką, ale twardą skórkę, którą – mimo że jest jadalna – zwykle się wyrzuca. Miąższ jest żółtopomarańczowy, soczysty. W środku owocu znajduje się duża spłaszczona pestka. Owoc jada się na różne sposoby. Można przekroić mango na pół, usunąć pestkę i wyjadać miąższ łyżeczką lub też pokroić na małe kawałki. Mango najlepiej smakuje schłodzone w lodówce. Surowe owoce dodaje się do sałatek, gotowane do deserów, konfitur, sosów. W miarę dojrzewania owoce zmieniają kolor z ciemnozielonego na żółty, złocisty do czerwonego. Niektóre odmiany można przechowywać w lodówce nawet przez kilka tygodni. Mango jest bogate w cukier, białko, błonnik, minerały i beta-karoten, witaminy C, PP i z grupy B.

Gujawa

Z wyglądu przypomina kulistą gruszkę. Ma jadalną gładką skórkę pokrytą woskowym nalotem. Miąższ z licznymi małymi jadalnymi pestkami najczęściej jest żółty lub różowy o słodkim i lekko kwaśnym smaku. Surowe owoce pokrojone na ćwiartki można jeść same lub dodać do sałatki. Ugotowane dodaje się do deserów i ciast. Nadają się na przetwory – sok, syrop, marmoladę. W miarę dojrzewania gujawa zmienia kolor z zielonego na jasnożółty lub jasnoróżowy. W temperaturze pokojowej można przechowywać kilka dni, w lodówce – nawet kilkanaście. Zawiera cukry, białko, wapń, żelazo i dużo witaminy C. Przewyższa pod tym względem owoce cytrusowe.

Papaja

Owoce mają owalny kształt, najczęściej są niewielkie (20–30 dag), ale można spotkać ważące 6 kg. Miąższ z licznymi czarnymi jadalnymi pestkami (ale najczęściej się je wyrzuca) ma barwę żółtopomarańczową, łososiową lub różową. Jest słodkawy, mało wyrazisty w smaku. Papaję kroi się wzdłuż na pół, usuwa pestki i wyjada miąższ lub obiera się i kroi na kawałki. Najlepiej smakuje skropiona sokiem z cytryny. Dodaje się ją do sałatek, dżemów i pikli. Można też gotować i przyrządzać jak warzywa dyniowate. Papaja jest dojrzała, kiedy staje się miękka i zmienia kolor z zielonego na pomarańczowy lub ciemnożółty. Owoce są bardzo nietrwałe. Zawierają cukier, dużo witaminy C i beta-karoten.

Pomelo

Są największymi owocami z rodziny cytrusów. Waga niektórych okazów dochodzi do 2 kg. Owoc wygląda jak duży grejpfrut – ma żółtą, żółtozieloną lub różową gąbczastą skórkę nawet 5-centymetrowej grubości. Jest mniej gorzki, ale także mniej aromatyczny i mniej soczysty niż grejpfrut. Jada się go na surowo, sam lub w sałatkach. Z pomelo można robić sok i marmoladę. Kandyzowana skórka jest dobrym dodatkiem do ciast i deserów. Pomelo można długo przechowywać w temperaturze pokojowej lub w lodówce, ale z czasem owoce wysychają i tracą na wadze. Kupując, najlepiej wybierać owoce ciężkie. Pomelo jest kopalnią składników mineralnych i witamin, zwłaszcza C.

Liczi (śliwka chińska)

Przypominają maliny, ale są od nich większe i pokryte cienką, suchą, gruzełkowatą skorupką koloru karminowego, żółtego lub żółtobrązowego. W środku mają niejadalną pestkę wielkości fasoli. Gdy owoc jest dojrzały, skorupka łatwo daje się oddzielić od miąższu. Rozłupuje się ją palcami i zjada słodki, aromatyczny, galaretowaty miąższ. Liczi znakomicie smakują z bitą śmietaną. Dodaje się je do sałatek, kompotów, potraw rybnych i drobiowych. Obrane owoce bez pestek można zamrozić. Przechowywane w temperaturze pokojowej psują się po 2–3 dniach. W lodówce zachowują trwałość dłużej. Zawierają cukier, białko, potas, kwasy organiczne i witaminę C (już 100 g owoców pokrywa dzienne zapotrzebowanie organizmu na tę witaminę).

miesięcznik "Zdrowie"