Rozejście mięśni prostych brzucha dotyczy 27% kobiet w 2. trymestrze ciąży i aż 66% kobiet w 3. trymestrze ciąży. Po porodzie obserwuje się je u 53% mam, a po okresie połogu u 36%. To oznacza, że w części przypadków mija ono samoistnie. Gdy tak się nie dzieje, warto wprowadzić ćwiczenia.
Z pewnością słyszałaś o tym terminie właśnie w odniesieniu do czasu po ciąży. Problem ten dotyczy jednak nie tylko mam, lecz także dzieci. Fizjoterapeutka Aleksandra Besz przekonuje, że wcale nie jest rzadki.
Rozejście kresy białej i dziecka
Jak wskazuje fizjoterapeutka, rozejście kresy białej zwane też rozejściem mięśni prostych u dzieci jest związane z mocno osłabioną siłą mięśni brzucha.
Podobnie jak u kobiet w ciąży i po porodzie, podczas napięcia mięśni (np. przez podniesienie głowy i karku w leżeniu na plecach), brzuch przyjmuje kształt stożka. Dobrze widać to na nagraniu, które fizjoterapeutka opublikowała na swoim profilu na Instagramie:
Ten charakterystyczny stożek można dostrzec już u niemowląt, jednak wielu rodziców może nie mieć świadomości, że rozejście kresy białej to problem, który dotyczy ich dzieci. Dlaczego? Bo widać to dopiero podczas napięcia mięśni np. gdy dziecko próbuje podnieść się do siadu. By je zobaczyć, maluszek musiałby robić to bez ubranka, będąc w samej pieluszce.
Charakterystyczny stożek może występować także u starszych, kilkuletnich dzieci. Sygnałem, że ten problem może dotyczyć dziecka może być np. fakt, że kilkulatek zanim siądzie, podpiera się rękoma po jednej stronie ciała, lub najpierw przechodzi o pozycji czworaczej.
Jakie ćwiczenia na rozejście mięśni prostych?
Gdy zauważysz, że brzuszek twojego dziecka wyglądem przypomina brzuszek widoczny na nagraniu, wybierz się do fizjoterapeuty dziecięcego. Warto, by specjalista sprawdził, czy faktycznie to jest problemem słabego brzuszka. Pomocny może okazać się kinesjotaping oraz zabawy, które wzmocnią mięśnie posturalne.
Oto przykłady zabaw, do których można zachęcić dziecko:
- turlanie nogami piłki po ścianie (w leżeniu na plecach, dziecko przesuwa piłkę w górę i w dół),
- puszczanie autka lub turlanie piłki. Dziecko leży na brzuchu, oparte na przedramionach i stopach. Gdy zbliża się piłka, unosi do góry biodra, by umożliwić jej przeturlanie się pod „szlabanem”,
- „zamknięty tunel”: dziecko leży na plecach, lędźwie dociska do podłogi. Naprzemiennie ugina nogi w kolanach i przesuwa po podłodze.
