Autyzm rozpoznaje się u 1 na 100 dzieci, zwykle miedzy 2. a 5. rokiem życia, ale również wcześniej (autyzm może być widoczny już u niemowlęcia) lub w późniejszym wieku. Zaburzenia ze spektrum autyzmu to ogólne określenie grupy zaburzeń neurologicznych i rozwojowych, które objawiają się między innymi problemami w komunikacji, interakcjach społecznych i rozwoju intelektualnym.
Spis treści
- Rodzice boją się, że to autyzm
- To są objawy autyzmu
- To nie są objawy autyzmu
- Dlaczego tak trudno to odróżnić?
Rodzice boją się, że to autyzm
Kiedyś zaburzenia ze spektrum autyzmu były obszarem znanym tylko garstce specjalistów. Wraz z coraz częstszym rozpoznawaniem tego zaburzenia, wzrosła też świadomość rodziców dotycząca tego problemu. Nic dziwnego, że znając objawy autyzmu doszukują się ich w dziwnych zachowaniach swoich dzieci.
Nie zawsze łatwo jest odróżnić autyzm od innych problemów behawioralnych, np. silnej nieśmiałości. Dzieje się tak dlatego, że granica między nimi jest cienka, a niektóre wzorce zachowań - prawie identyczne. Jak rozpoznać, że dziecko jest autystyczne? Jak więc odróżnić typowe zachowanie malucha od przejawów autyzmu?
Lekarze podkreślają, że diagnostykę trzeba zostawić specjalistom, zwłaszcza w przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu, których sygnały często trudno odróżnić od typowych zachowań kilkulatka.
To są objawy autyzmu
Wśród najczęstszych objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu wymienia się:
- opóźnienia w rozwoju mowy
- trudności w komunikowaniu się dziecka z innymi ludźmi, np. brak zrozumienia dla żartów
- brak reakcji na swoje imię
- brak umiejętności wskazywania na rzeczy, których potrzebuje lub chce dziecko
- unikanie kontaktu wzrokowego
- upodobanie do przebywania w samotności
- trudności ze zrozumieniem uczuć i emocji innych osób
- upodobanie do rutyny
- trudności w akceptacji jakichkolwiek zmian, trudności z przejściem z jednej czynności do drugiej
- zainteresowanie wąskim zakresem czynności lub przedmiotów
- wykonywanie ciągle tych samych ruchów, takich jak machanie rękami lub kołysanie się.
Czytaj również: Tak może objawiać się autyzm przed 2. urodzinami. Mama podzieliła się wymownym nagraniem
Znany pediatra wymienia objawy autyzmu. Rozpoznajesz te sygnały u swojego dziecka?
To nie są objawy autyzmu
Jeśli niepokoi cię zachowania dziecka, przyjrzyj się tym 7 sygnałom wymienianym przez ekspertów, które wskazują, że twoje dziecko nie jest autystykiem. Pamiętaj jednak, że prawidłowa i ostateczna diagnoza należy nie do ciebie, lecz do lekarza.
- Dziecko umie zbudować zdania składające się z 4-5 słów.
- Rozumie instrukcje i większość poleceń.
- Naśladuje rodziców lub inne dzieci.
- Kategoryzuje obiekty na podstawie kolorów i kształtów.
- Okazuje emocje i potrafi rozstać się z rodzicami.
- Kopie piłkę, biega, skacze i umie wchodzić po schodach.
- Bawi się w odtwarzanie ról - jest strażakiem z bajki, nauczycielką, mamą itd.
Jeśli twoje dziecko wykonuje powyższe czynności i zachowuje się w ten sposób, nie musisz się martwić. Ale jeśli coś cię niepokoi, porozmawiaj o tym z lekarzem. Szybka diagnoza w przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu, to szansa na lepszą i skuteczniejszą terapię.
Dlaczego tak trudno to odróżnić?
Wiele wymienionych przed chwilą objawów może mieć swoje źródło w zaburzeniach ze spektrum autyzm, ale i w innych problemach zdrowotnych dziecka. Dotyczy to np. opóźnień w rozwoju mowy, które zdaniem pediatrów są częste i w większości mają zupełnie inne podłoże.
Według Amerykańskiej Akademii Pediatrii (APA) opóźnienia mowy i rozwoju są niezwykle powszechne, a opóźnienia językowe — najczęstsza forma opóźnień rozwojowych — dotykają jedno na pięć dzieci. Dlatego lekarze podkreślają, że jeśli dziecko nie zaczyna mówić w tym samym czasie co jego rówieśnicy, nie musi to od razu oznaczać, że ma autyzm.
Podobnie jest z innymi objawami - problemami w komunikacji czy interakcją. Czasem chodzi o charakter dziecka lub sposób jego wychowania. Każdy z nas jest inny i nawet wśród kilkulatków zdarzają się samotnicy lub introwertycy, którym trudniej nawiązywać kontakt z otoczeniem.
Autystyczne i nieautystyczne nieśmiałe dzieci mogą unikać nawiązywania kontaktu wzrokowego, ale to drugie po pewnym czasie obserwacji, ośmiela się i idzie np. do piaskownicy z innymi dziećmi. Jego nieśmiałość i upodobanie do zabawy w pojedynkę (malec nie podchodzi, ale obserwuje kolegów) z biegiem czasu mija i w końcu dziecko stają się bardziej przyjazne i chętniej wchodzi w interakcje z innymi.
Dziecko z zaburzeniami ze spektrum autyzmu często jest cały czas obojętne. Bez względu na to, ile czasu z nimi spędzasz, nadal unika kontaktu wzrokowego, nawet z rodzicami.
