Spis treści
- Aerozoloterapia (terapia wziewna, inhalacje) - wskazania
- Leki stosowane w aerozoloterapii
- Aerozoloterapia wodami zdrojowymi
- Terapia wziewna powietrzem w pobliżu tężni solnych
- Aerozoloterapia powietrzem komór solnych
Aerozoloterapia terapia wziewna, inhalacje) to metoda leczenia i profilaktyki schorzeń układu oddechowego, która polega na wdychaniu zawartych w aerozolu leczniczych substancji. Wyróżnia się inhalacje lekowe, z olejkami leczniczymi, wodami zdrojowymi. Aerozole solne mogą być wytwarzane pod wpływem czynników naturalnych (strefa nadmorska, podziemne wyrobiska solne) lub przy użyciu specjalnych technologii (różnego typu tężnie solankowe i obiekty budowane z brył soli – tzw. groty). Pełnią one rolę nośnika substancji leczniczych i mają ogromny wpływ na zdolność oczyszczania się dróg oddechowych.
Aerozoloterapia (terapia wziewna, inhalacje) - wskazania
Terapia wziewna stosowana jest głównie w chorobach dróg oddechowych, takich jak:
- przewlekłe nieżyty infekcyjne nosa, gardła, krtani lub zatok przynosowych
- przewlekłe nieżyty alergiczne nosa, gardła, krtani lub zatok przynosowych
- przewlekły nieżyt zanikowy lub przerostowy krtani oraz przeciążenie głosu
- przewlekłe nieżyty trąbki słuchowej
- stany po operacjach nosa, migdałków, krtani i zatok przynosowych
- przewlekłe i nawracające nieżyty oraz rozstrzenie oskrzeli
- zespół zatokowo-oskrzelowy
- astma oskrzelowa
- zwłóknienie torbielowate oskrzeli (mukowiscydoza)
- stany po zapaleniu płuc
- stany po zabiegach chirurgicznych drzewa oskrzelowego i płuc
Aerozoloterapia (terapia wziewna, inhalacje) - przeciwwskazania
- nadwrażliwość na leki podawane w aerozolu
- ostre zapalenie dróg oddechowych i płuc
- choroby zakaźne układu oddechowego
- przewlekłe ropne zapalenia dróg oddechowych, wymagające leczenia chirurgicznego
- nowotwory
- krwawienia z dróg oddechowych
- niewydolność krążeniowo-oddechowa
Leki stosowane w aerozoloterapii
Na aerozol mogą się składać woda destylowana albo sól fizjologiczna, w których są rozpuszczone leki, takie jak, np:
- leki powodujące zmniejszenie napięcia ściany oskrzeli i rozszerzenie dróg oddechowych
- leki antycholinergiczne, rozszerzające drogi oddechowe
- leki mukolityczne, pobudzające wydzielanie śluzu przez drogi oskrzelowe i upłynniające go, a przez to ułatwiające wykrztuszanie
- glikokortykosteroidy, które działają przeciwzapalnie i przeciwalergicznie, a przez to hamujące spastyczny skurcz oskrzeli
Aerozoloterapia wodami zdrojowymi
Terapię wziewną lekami stosuje się zakładach fizykoterapii. W uzdrowiskach wykonuje się inhalacje wodami zdrojowymi:
- solankami
- wodami chlorkowo-sodowymi, które zawierają jod - działają stymulująco na błonę śluzową dróg oddechowych, pobudzając ją do wydzielania śluzu i wykrztuszania
- wodami chlorkowo-sodowymi, które zawierają brom - działają łagodząco, zmniejszają wrażliwość błony śluzowej oskrzeli, a przez to wydzielanie śluzu drzewa oskrzelowego
- szczawami alkalicznymi (pozbawionymi naturalnego dwutlenku węgla) - działają łagodząco na błonę śluzową drzewa oskrzelowego
- wody siarkowo-siarkowodorowe - działają bardzo drażniąco na błonę śluzową dróg oddechowych, ale także bakteriobójczo. Sprzyjają oczyszczaniu drzewa oskrzelowego z wydzieliny ropnej u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wywołanym infekcją
Aerozol powinien mieć temperaturę 30-33 st. C. Aerozol o niższej temperaturze na skutek skurczu naczyń powoduje niedokrwienie błony śluzowej i przez to zmniejszenie wydzielania śluzu do drzewa oskrzelowego. Z kolei aerozol o wyższej temperaturze zwiększa ukrwienie błony śluzowej i wydzielanie śluzu, przez co działa drażniąco. Ponadto pH aerozolu powinno być zbliżone do pH śluzu pokrywającego oskrzela.
Terapia wziewna powietrzem w pobliżu tężni solnych
Tężnia to wysoka, drewniana konstrukcja na wolnym powietrzu, którą dawniej budowało się w celu uzyskiwania soli gospodarczej przez naturalne odparowanie solanki (wody mineralnej, która zawiera dużą ilość jonów sodowych). Obecnie są wykorzystywane w celach leczniczych. Solanka najpierw jest pompowana na najwyższy poziom konstrukcji. Następnie swobodnie spływa w dół po gałązkach tarniny, ulegając przy tym odparowaniu. W ten sposób dookoła, w promieniu kilkunastu kilometrów od tężni, unoszą się w powietrzu kropelki roztworu chlorku sodu, z niewielkim dodatkiem jodu i bromu, stwarzając specyficzny aerozol, podobny do aerozolu nad brzegiem morza. Cząsteczki takiego aerozolu dochodzą jedynie do górnych dróg oddechowych. Wpływają więc korzystnie na stan nosa, gardła, zatok przynosowych, krtani i tchawicy. Zawarty w powietrzu w pobliżu tężni solnych jod wpływa korzystnie także na funkcję tarczycy, a brom - na stabilizację układu nerwowego. Pobyty w pobliżu tężni zaleca się również osobom zdrowym, gdyż roztaczający się wokół niej leczniczy aerozol wzmacnia odporność i chroni przed rozwojem licznych schorzeń.
Aerozoloterapia powietrzem komór solnych
Powietrze przesycone jodem i innym prozdrowotnymi pierwiastkami można wdychać nie tylko przy tężniach, lecz także w głębi ziemi, np. komorach i jaskiniach solnych. Powietrze w tym miejscach odznacza się wyjątkową czystością, wysoką zawartością chlorku sodu krystalizującego w formach bardzo drobnych oraz stabilną temperaturą i wysoką wilgotnością. Metoda lecznicza, która wykorzystuje specyficzny mikroklimat tych miejsc to subterranoterapia. Znajduje ona szczególne zastosowanie w leczeniu astmy oskrzelowej. W Polsce podziemne wyrobiska solne znajdują się w uzdrowisku Wieliczka i uzdrowisku Kopalnia Soli Bochnia.
Polecany artykuł:
Bibliografia: Kasprzak W., Mańkowska A., Fizykoterapia, medycyna uzdrowiskowa i SPA, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008