Fizykoterapia - laser, pole magnetyczne, prądy, ultradźwięki

Spis treści

1. Fizykoterapia - laser w fizykoterapii
2. Fizykoterapia - pole magnetyczne w fizykoterapii
3. Fizykoterapia - prądy w fizykoterapii
4. Fizykoterapia - ultradźwięki w fizykoterapii

Fizykoterapia wykorzystuje zjawiska fizyczne - światło, prąd elektryczny, magnetyzm, ultradźwięki, niską temperaturę - do pobudzenia procesów biologicznych w tkankach. Ma zlikwidować ból, obrzęki, wysięki i stany zapalne, stymulować lub łagodzić i goić. Dlatego jest często stosowana po urazach.

Fizykoterapia - laser w fizykoterapii

Laser ma zastosowanie w stomatologii (na suche zębodoły i przetoki), w schorzeniach reumatologicznych, w ortopedii - przy złamaniach, skręceniach, uszkodzeniach tkanki łącznej i torebek stawowych. Należy do najskuteczniejszych zabiegów przeciwzapalnych.

Terapeuta naświetla kolejne punkty na naszym ciele przyrządem przypominającym długopis, który ma na końcu diodę emitującą na gołą skórę wiązkę światła o małej mocy (ok. 400 miliwatów) i różnej długości fali. Można też na wybrane miejsca skierować wiązkę promieni laserowych za pomocą luster (zdjęcie). Niektórzy odczuwają przy tym ciepło.

• Laseroterapia - rodzaje laserów, wskazania do laseroterapii

Fizykoterapia - pole magnetyczne w fizykoterapii

• Terapuls, Curapuls
  Działa przeciwzapalnie, łagodząco, przeciwbólowo. Urządzenia generują pole elektromagnetyczne. Zbliżając elektrodę do skóry, można nim objąć powierzchnię ciała o przekątnej 30 cm. Fale wnikają dość głęboko. Ruchy jonów w komórkach wywołują przekrwienie tkanek - czujemy wewnątrz ciepło. Ale przy stanach zapalnych efekt cieplny się eliminuje.
  Do tego zabiegu nie musimy się rozbierać, ale pamiętajmy, by w miejscu działania pola nie było w ubraniu metalowych przedmiotów.
• Megatronic, Alfatron
  Ma zastosowanie przy zapaleniu narządów jamy brzusznej, nietrzymaniu moczu, w schorzeniach neurologicznych i ortopedycznych. Chora część ciała musi się znaleźć w środku obudowy. Jest to pętla z cewką generującą pole magnetyczne niskich częstotliwości. Zabieg jest niewyczuwalny, trwa od 15 minut do godziny. Nie trzeba się rozbierać, ale ubranie nie może mieć metalowych klamer, suwaków itp.

Fizykoterapia - prądy w fizykoterapii

• Interdyn, Interdynamic
  Stosowany przy schorzeniach ortopedycznych, reumatycznych i skórnych, a także w stanach zwyrodnieniowych. Cztery kable podłączone do aparatu są zakończone elektrodami. Mocuje się je parami, tak by dwie fale elektryczne, rosnąc i malejąc, nakładały się na siebie, czyli interferowały. Odczuwamy łaskotanie.
• Galwanizacja (Diadynamic)
  Galwanizacja stymuluje mięśnie, łagodzi ból. Pomaga w chorobach nerwów obwodowych, a także przy dolegliwościach reumatycznych. Może pobudzać albo obniżać napięcie nerwowe. Prądu galwanicznego (stałego, jak z baterii)  nie wolno stosować przy uszkodzeniach skóry, bo drażni tkanki. W trakcie zabiegu odczuwamy mrowienie.
• Jonoforeza
  Jonoforeza wykorzystuje prąd galwaniczny, by wprowadzić do tkanek środek o działaniu przeciwbólowym lub przeciwzapalnym, a także np. zmiękczającym blizny. Jedna z elektrod jest nasączona lekiem - substancją złożoną z jonów o tym samym potencjale elektrycznym. Z drugiej strony przykłada się elektrodę przyciągającą te jony i wtedy lekarstwo się wchłania.
• Elektrostymulacja
  Pobudza uszkodzone lub rozleniwione mięśnie bądź nerwy nie pozwalające funkcjonować mięśniom.
  Jedną elektrodę przykłada się na nerwie, drugą na mięśniu. Jeżeli nie wywołuje to skurczu mięśnia, znaczy, że nerw jest uszkodzony. Wtedy na dwóch końcach mięśnia układa się elektrody, by nastąpił skurcz. W ten sposób zapobiega się zanikowi mięśnia. Stymuluje się także mięśnie, którym grozi zanik z powodu unieruchomienia, np. złamanej kończyny. Kilkusekundowe skurcze mogą być nieprzyjemne, ale nie powinny boleć.

Fizykoterapia - ultradźwięki w fizykoterapii

Działają przeciwzapalnie i przeciwbólowo na chore kończyny. Rozbijają też złogi, np. kamienie nerkowe i żółciowe (to już metoda lecznicza wykraczająca poza fizykoterapię). Głowica z membranką pobudzaną elektrycznie przenosi na tkanki falę mechanicznych wibracji.

Ultradźwięki można łączyć z wcieraniem w skórę leków w formie żelu lub tłuszczu. Wtedy zabieg przypomina USG, tylko bez monitora. W przewlekłych stanach zapalnych dawki ultradźwięków powinny być nieduże; w chorobach mięśni, np. zgrubieniach, zwłóknieniach, zwapnieniach mogą być znacznie większe.

miesięcznik "Zdrowie"