Rehabilitacja ambulatoryjna w ramach NFZ

Spis treści

1. Rehabilitacja ambulatoryjna w przychodni
2. Rehabilitacja ambulatoryjna w oddziale dziennym
3. Rehabilitacja ambulatoryjna w domu pacjenta

Rehabilitacja ambulatoryjna w ramach NFZ dostępna jest w trzech formach. Pierwsza to zabiegi rehabilitacyjne, na które przychodzi się do przychodni. Druga forma to rehabilitacja w ramach oddziału dziennego,a trzecia – zabiegi, które są wykonywane w domu pacjenta. Na rehabilitację kieruje lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie musi zawierać:

• pieczęć nagłówkową z numerem umowy z NFZ
• imię i nazwisko
• PESEL
• adres zameldowania/zamieszkania pacjenta
• rozpoznanie w języku polskim
• kod jednostki chorobowej
• opis dysfunkcji narządu ruchu, deficytu neurologicznego lub innej przyczyny, dla której skierowano nas na rehabilitację
• przebyte i współistniejące choroby oraz informacje dodatkowe (np. wszczepiony rozrusznik serca, metal w ciele – endoproteza, leki, które mogą wpływać na przebieg rehabilitacji)
• zlecone zabiegi fizjoterapeutyczne z określeniem okolicy ciała, strony (prawa, lewa), a także liczba i dawki zaleconych zabiegów.

Druk musi być opatrzony pieczątką i podpisem lekarza kierującego i datą wystawienia skierowania. Do skierowania musi być dołączony komplet badań uzasadniających potrzebę prowadzenia takiej terapii. Skierowanie traci ważność, gdy nie zostanie zarejestrowane w ciągu 30 dni od daty wystawienia.

Rehabilitacja ambulatoryjna w przychodni

Ambulatoryjna rehabilitacja lecznicza obejmuje poradę lekarską oraz zabiegi fizjoterapeutyczne. Konsultacja lekarza z poradni rehabilitacyjnej nie jest konieczna do podjęcia terapii. Skierowanie na niektóre zabiegi fizykoterapeutyczne, np. podstawowe zabiegi elekto- i magnetoterapii, może wystawić każdy lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Wyjątek stanowią pacjenci z dysfunkcją narządu ruchu, która jest wywołana wadami postawy. W takiej sytuacji skierowanie może wydać tylko lekarz poradni rehabilitacji medycznej lub lekarz poradni ortopedycznej albo traumatologicznej.

Lekarz kierujący na rehabilitację w warunkach ambulatoryjnych może zlecić wykonanie nie więcej niż 5 rodzajów zabiegów dziennie. Pacjenci skierowani na zabiegi fizykoterapeutyczne mogą skorzystać maksymalnie z 10 zabiegów w jednym cyklu leczniczym na jedną okolicę ciała. Jeżeli lekarz stwierdzi potrzebę długotrwałego leczenia chorób przewlekłych, może wystawić skierowanie na 20 zabiegów.

Zajęcia z kinezyterapii mogą być prowadzone indywidualnie lub w grupach albo pod nadzorem fizjoterapeuty np. ćwiczenia wspomagane. Każdy chory, który potrzebuje takiej terapii i do niej się kwalifikuje, może w ramach NFZ skorzystać w ciągu roku z 20 zabiegów w kriokomorze.

Po zabiegach lub ćwiczeniach pacjent podpisuje się na specjalnym druku, aby potwierdzić wykonanie zabiegów w danym dniu.

Rehabilitacja ambulatoryjna w oddziale dziennym

Jeżeli pacjent wymaga dłuższej rehabilitacji lub intensywniejszych ćwiczeń i zabiegów, a może wychodzić z domu, jest kierowany do oddziału dziennego. Z tej formy opieki medycznej zazwyczaj korzystają osoby po urazach, zabiegach operacyjnych, ze schorzeniami przewlekłymi, neurologicznymi, reumatologicznymi, a także onkologicznymi.

Do rehabilitacji ogólnoustrojowej w ośrodku dziennym kierują lekarze oddziałów: urazowego, ortopedycznego, chirurgicznego, neurochirurgicznego, reumatologicznego, onkologicznego, urologicznego, ginekologicznego, chorób wewnętrznych. W przypadku zaostrzenia schorzeń przewlekłych skierowanie mogą wystawić również lekarze POZ.

Tę formę rehabilitacji prowadzi się od 3 do 6 tygodni. Pacjenci przychodzą do poradni przez 5 dni w tygodniu i spędzają tu ok. 4 godzin. W tym czasie muszą mieć co najmniej 5 zabiegów. Każdy dzień leczenia musi być poświadczony podpisem pacjenta.

Rehabilitacja ambulatoryjna w domu pacjenta

Rehabilitacja w warunkach domowych obejmuje porady lekarskie i zabiegi fizjoterapeutyczne dla różnych grup pacjentów, co reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 listopada 2013 r. (Dz. U. z dnia 12 grudnia 2013 r.). Skierowanie może wystawić lekarz ubezpieczenia zdrowotnego – specjalista w dziedzinie: rehabilitacji medycznej, balneologii i medycyny fizykalnej, reumatologii, neurologii, ortopedii i traumatologii oraz lekarz rodzinny.

Na skierowaniu musi się znaleźć adnotacja lekarza, że rehabilitacja ma się odbywać w domu pacjenta. Przy kwalifikacji do rehabilitacji w domu istotne jest schorzenie oraz czas, jaki upłynął od momentu rozpoczęcia choroby. NFZ ściśle określa, kto i jak długo może korzystać z tej formy usprawniania. W tej grupie są:

• osoby z ogniskowymi uszkodzeniami mózgu (dotknął je np. zator mózgowy, udar krwotoczny mózgu, uraz) do 12 miesięcy od zachorowania;
• pacjenci z ciężkimi uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego (stopień uszkodzeń określa się w skali Rankina 5, która opisuje stopień inwalidztwa, odczuwane dolegliwości i zależność od otoczenia);
• osoby z uszkodzeniem rdzenia kręgowego i po urazie kręgosłupa do 12 miesięcy od wypadku;
• przewlekle chorzy, u których choroba postępuje (miopatia, choroba Parkinsona, zapalenie wielomięśniowe, rdzeniowy zanik mięśni, guzy mózgu, procesy demielinizacyjne (SM), kolagenozy, przewlekłe zespoły pozapiramidowe, reumatoidalne zapalenie stawów;
• cierpiący na zwyrodnienia stawów biodrowych (ewentualnie kolanowych) po wszczepieniu endoprotez do 6 miesięcy po operacji;
• pacjenci po urazach kończyn dolnych (do 6 miesięcy po urazie);
• osoby w stanie wegetatywnym/apalicznym.

Lekarz poradni rehabilitacyjnej po wizycie w domu pacjenta podejmuje decyzję o leczeniu i określa zakres ćwiczeń czy zabiegów. Fizjoterapeuta przychodzi zazwyczaj 3 razy w tygodniu lub częściej, jeżeli takie są potrzeby. Korzystając z przenośnych urządzeń może wykonywać także np. zabiegi elektrostymulacji, laseroterapii. Pacjent lub jego opiekun potwierdzają podpisem wykonanie zabiegu.

Rehabilitacja w warunkach domowych prowadzona jest zazwyczaj przez 4 tygodnie. NFZ refunduje do 80 dni terapii na rok. Na rehabilitację dłuższą trzeba mieć pisemną zgodę dyrektora oddziału NFZ. Lekarz, który w imieniu chorego składa taki wniosek, musi go dobrze uzasadnić, aby chory nie spotkał się z odmową.

miesięcznik "Zdrowie"