Polecany artykuł:
Są tacy, którzy co roku robią listę noworocznych postanowień i przynajmniej przez pierwszy miesiąc uczciwie się jej trzymają. Są jednak i tacy, którzy dobrze wiedzą, że słomiany zapał to ich drugie imię i tworzenie podobnej listy nie ma żadnego sensu.
By więc nie narażać się na rozczarowania (również sobą), wszem wobec ogłaszają, że oni postanowień noworocznych nie robią.
Jeśli jednak twoje dziecko (najczęściej w wieku nastoletnim) bierze kartkę i długopis i zaczyna spisywać punkty, warto zrobić jedną małą rzecz. I to niezależnie od własnych poglądów na ten temat.
Po co nam noworoczne postanowienia?
Złośliwi twierdzą, że głównie po to, by dać zarobić właścicielom siłowni i producentów sprzętu sportowego. Prawdą jest, że wśród tych najbardziej popularnych postanowień znajduje się dbanie o zdrowie i sylwetkę, a sprzedaż karnetów w styczniu wzrasta. Osoby, które szybko tracą zapał do ćwiczeń już w połowie stycznia odpuszczają i wszystko wraca do normy.
Postanowienia noworoczne robi 55% Polaków, co trzeci skupia się na jednym, dla niego najważniejszym. Jednak postanowień podtrzymuje tylko 1 na 20 osób. Psychologowie twierdzą, że noworoczne postanowienia powinny być realne i konkretne, bo inaczej łatwo wpaść w pułapkę niepowodzeń i frustrację, która obniży samoocenę.
Eksperci od zarządzania radzą, by cele formułować prawidłowo, zgodnie z koncepcją SMART. Noworoczne postanowienia powinny więc być:
- S (specific) – konkretne
- M (measurable) – mierzalne
- A (achievable) – osiągalne
- R (relevant) – realne
- T (time-bound) – określone w czasie.
Czasem dzieci, podpatrując dorosłych, również tworzą sobie noworoczne postanowienia. Nawet jeśli jesteś ich zagorzałą przeciwniczką, powstrzymaj się przed jedną rzeczą.
Tego nie mów dziecku, które robi noworoczne postanowienia
Przed czym lepiej się powstrzymać? Przed tłumaczeniem dziecku, że na pewno nie wytrwa w swoich postanowieniach, więc lepiej niech w ogóle nie fatyguje się z tworzeniem listy.
To, że nie masz najlepszych doświadczeń wcale nie oznacza, że twoje dziecko wpadnie w tę samą pułapkę. A nawet jeśli po czasie okaże się, że nie jest w stanie ich dotrzymać, nie mów „a nie mówiłam?”. Rozczarowanie czy porażka to także cenna lekcja i warto, by dziecko samo wyciągnęło z niej wnioski.
Jeśli twoje dziecko robi listę noworocznych postanowień, zamiast krytykować ten pomysł możesz pomóc mu je sprecyzować. Gdy dziecko chce przeczytać w kolejnym roku więcej książek, warto by konkretnie określiło ilość. W zależności od możliwości niech będzie to np. jedna strona dziennie czy jedna książka na miesiąc.
Gdy dziecko chce dbać o porządek we własnym pokoju, bo bałagan zwyczajnie przeszkadza mu się skupić, również warto sprecyzować, jak konkretnie zamierza sprzątać i co rozumie przez „porządek”. W końcu nasze i dziecka wyobrażenia na ten temat mogą się znacząco różnić.
