Spis treści:
Aura dzieci indygo
Nancy Ann Tappe zauważyła, że aura niektórych dzieci jest niebiesko-fioletowa, a prócz aury dzieci te odznaczają się dodatkowo szeregiem innych, wspólnych cech, a od rówieśników odróżnia je sposób zachowania oraz postrzegania świata.
Od koloru aury nazwała je więc „dziećmi indygo”. Idea ta stała się popularna dzięki książce: „Dzieci indygo – nowe dzieci przybyły”, autorstwa dwóch amerykańskich spirytystów, wyznawców ruchu New Age. Inna parapsycholożka, Doreen Virtue, autorka poczytnej w USA książki „Dzieci indygo – opieka i wsparcie” określiła ich jako obdarzonych niezwykłym darem buntowników, których celem jest dokonanie olbrzymich zmian w sposobie, w jaki inni ludzie postrzegają życie na Ziemi. Ich zadaniem ma być integrowanie ludzi przez globalizację, wychodzącą poza ekonomiczne i polityczne granice.
Tak zwani ludzie indygo mają też za zadanie wprowadzić ludzkość w Erę Wodnika – jedną z dwunastu epok astrologicznych, które zmieniają się co około 2200 lat – która ma być czasem dobrobytu i pokoju. Podobnie twierdzili hippisi mocno związani z ruchem New Age – ich zdaniem dzieci indygo przejawiały paranormalne zdolności i pojawiły się, by uzdrowić życie na naszej planecie. Ich istnienia nie potwierdziły oczywiście żadne poważne badania naukowe, jednak określenie "dzieci indygo" niekiedy pojawia się na forach internetowych i portalach dla rodziców, warto więc wiedzieć, co oznacza.
Cechy dzieci indygo
Ponoć osoby, które są w stanie dostrzec ludzką aurę, rozpoznają dzieci indygo właśnie po jej charakterystycznej barwie. Wszyscy inni mogą je natomiast poznać po pewnych konkretnych cechach charakteru, którymi są obdarzone:
- Dzieci te są podobno kreatywne i myślą nieszablonowo, mają wysoko rozwinięte zdolności twórcze.
- Są przekonane o własnej wartości, zawsze podążają własną drogą i są przeciwne wszelkim ograniczeniom oraz schematom.
- Ponoć są też bardzo bystre i zdolne, mają wysoki iloraz inteligencji.
- Ponieważ są bardzo energiczne, niecierpliwe – konieczność oczekiwania na coś budzi u nich frustrację - i trudno im się skupić przez dłuższy czas na jednej czynności, często są diagnozowane przez szkolnych pedagogów jako dzieci z nadpobudliwością ruchową i zaburzeniami koncentracji.
- Często mówi się o nich, że od małego są bardzo niezależne i bezpośrednie: nieśmiałość to cecha im obca. Zwolennicy tej teorii twierdzą, że zawsze wprost mówią o swoich potrzebach i nie mają problemu w kontaktach z obcymi.
- Dzieci indygo mają też być uparte: gdy coś sobie postanowią, zawsze dopną celu.
- Mają rozwiniętą intuicję i zdolność empatii.
- Są wielozadaniowe i nie mają problemu z tym, by zajmować się kilkoma rzeczami na raz.
- Miewają skłonności do depresji, łatwo je rozzłościć.
- Często uważają, że mogą robić to, co im się podoba – nie działa na nie większość metod wychowawczych. Są określane jako nieposłuszne, nie uznają autorytetów, nie wykonują poleceń, jeśli uznają je za bezsensowne. W wieku nastoletnim często wiążą się z ruchami anarchistycznymi.
Czytaj:
ADHD u dzieci - objawy. Czy masz nadpobudliwe dziecko? Sposoby na nadpobudliwość u dzieci
Zaburzenia hiperkinetyczne - przyczyny, objawy, leczenie
Efekt Rosenthala - na czym polega i czy może wpłynąć na przyszłość dziecka?
Czy masz dziecko indygo?
Rozpoznanie tego, czy dziecko „tylko” jest niegrzeczne i źle wychowane, czy „już” jest tak zwanym dzieckiem indygo, nie jest wcale takie proste. Dlatego istnieją testy, które to ułatwią. Najpopularniejszym z nich jest test opracowany przez dyplomowaną psycholog (wykształcenie zdobyła na Uniwersytecie Connecticut) Wendy Chapman – założycielkę strony metagifted.org, która sama o sobie mówi, że jest „dorosłym indygo”.
Test składa się z 21 pytań, na które trzeba odpowiedzieć twierdząco lub przecząco. Jeśli przynajmniej 10 odpowiedzi jest twierdzących, dziecko prawdopodobnie jest dzieckiem indygo, jeśli 15 i więcej – jest nim z całą pewnością. A oto te pytania (dostępne również na stronie metagifted.org).
- Czy dziecko już od narodzin zachowuje się jak członek rodziny królewskiej?
- Czy ma poczucie, że zasługuje na to, żeby być na świecie?
- Czy wykazuje wysokie poczucie własnej wartości?
- Czy ma problemy z dyscypliną i nie uznaje autorytetów?
- Czy nie chce wykonywać poleceń, bywa nieposłuszne?
- Czy czekanie w kolejce na coś to dla niego tortura?
- Czy jest sfrustrowane przez systemy oparte na rytuałach i nie wymagające twórczego myślenia?
- Czy widzi, że i w domu, i w szkole coś można zrobić lepiej?
- Czy jest nonkonformistą i zawsze chodzi własnymi ścieżkami?
- Czy trudno jest w nim wzbudzić poczucie winy?
- Czy szybko i łatwo nudzą je zadania, które mu przydzielono?
- Czy ma objawy zaburzeń koncentracji uwagi z małą nadpobudliwością ruchową (lub bez niej)?
- Czy jest szczególnie kreatywne?
- Czy wykazuje intuicję?
- Czy jest silnie empatyczne?
- Czy bardzo wcześnie rozwinęło abstrakcyjne myślenie?
- Czy jest bardzo inteligentne?
- Czy jest bardzo utalentowane?
- Czy wydaje się być marzycielem?
- Czy ma bardzo „stare”, głębokie, mądre oczy?
- Czy ma duchową inteligencję?
Dzieci indygo dzisiaj
Jak czytamy na stronie allaboutindigos.com, poświęconej dzieciom indigo i opartej na pracach Nancy Ann Tappe, we wczesnych latach 60 dzieckiem indygo była tylko 1 na 5000 osób. Dziś podobno aż 95 proc. populacji to Indygo – nastoletni lub dorośli, gdyż dzieci Indygo przestały się rodzić przed rokiem 2000 – zastąpiły je dzieci kryształowe.
